เรากับแฟนคบกันมาจะปีแล้วค่ะ ส่วนมากเราต้องเป็นฝ่ายไปหาแฟน เพราะแฟนไม่ค่อยสะดวกมาหาเรา ประเดนคือแม่แฟน ชอบโทรจิกถ้าลูกชายออกไปเที่ยว แฟนเรา29แล้วค่ะ ไปใหนแต่ล่ะทีต้องคอยถามนู้นนั้นนี้จนมีทะเลาะบ้างซึ่งแม่ไม่อยากให้แฟนไปใหน แต่แฟนเราดื่อนิดนึงก็แอบไปอยุ่บ้าง เข้าใจว่าเป็นห่วง แต่ลูกโตแล้ว ควรปล่อยได้แล้วมั้ง รั่งชีวิตลูกไว้ทุกอย่าง แฟนเราสมารถทิ้งแม่ได้นะแต่เพราะคำว่ากตัญญูไง ถึงต้องทนจนตอนนี้แฟนเราเป็นซึมเศร้าเพราะแม่ของตัวเอง สุดๆของคำว่าเอาแต่ใจเรื่องมาก

เวลาเราทำอะไรเราลงสตอรี่ไม่ได้เลย แม่แฟนเห็นจะค่อยแซะทันที ทั้งที่เปนเรื่องส่วนตัวของเรา ถ้าโทรจิกแฟนไม่ได้ ก็โทรจิกเราเลิกล่ำความเป็นส่วนตัวเรามากไป
ประเดนกลัวเรามาเกาะลูกชายเขา แต่บอกเลยเราต่างหากที่เป็นคนชัพพอร์ตหลายๆอย่างให้ แล้วพออยุ่บ้านนางก็บ่นๆๆทั้ง เดียวใช่นั้นใช่นี้ ไม่ถูกใจก็บ่นก็ด่า มนุษย์ป้าท่านนึง จนญาติพี่น้อง เอี่ยมระอากันสุดๆ เราทนอยุ่เพราะรักแฟนมาก ในใจนี้แบบอยากหยุมหัวนางมาก แล้วกรี๊ดดใส่หน้า (คิดในใจ)555
แต่พูดอะไรไม่ได้กลัวผิดใจกัน  แฟนเก่าของแฟนเลิกกับแฟนก็เพราะแม่ผัวนี้แหละแซะกระแนะกระแน เอาไปนินทา เราบอกแฟนเราอนาคตต่อไปถ้าเทอมีแฟนใหม่แล้วต้องมาใช่ชีวิตแบบนี้ไม่มีใครทนได้เชื่อเรา55