สวัสดีครับ คือตั้งแต่เด็กมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ในหัวใจของผมเกิดมีช่องว่างในใจแต่ด้วยได้รับความรักจากปู่กับย่าเลยพอบรรเทาช่องว่างที่อยู่ในใจได้บ้าง แต่พอพวกท่านจากผมไป เลยทำให้ช่องว่างที่อยู่ในใจผมเปิดออกและกว้างกว่าเดิมครับ ช่องว่างนั้นคือความเหงาที่อยากให้มีคนอยู่ข้างๆผม อยากให้มีคนค่อยรับฟังผมในทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องที่จริงจังหรือไร้สาระครับ ผมเป็นคนคนนึงที่ไม่ได้ดีหรือแย่แต่อยากมีคนอยู่ข้างๆที่ค่อยเข้าใจผมครับ ผมเลยคิดว่าการมีแฟนคงช่วยได้บ้างครับเพราะงั้นผมเลยจริงจังในทุกครั้งที่คุยหรือมีแฟนครับ ผมเป็นคนที่ชอบคนง่ายครับไม่สเปคตายตัวขอแค่เห็นแล้วรู้สึกดีแต่ถ้าได้คุยจะจริงจังกับคนๆเดียว ด้วยเหตุนี้ผมชอบใครจะทักไปเลยครับไม่คิดหน้าคิดหลัง ต้องบอกก่อนว่าผมไม่ได้หน้าตาดีแต่อารมณ์ผมดีพอใช้ได้ชอบเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองให้ฟังจะได้ไม่เบื่อเพราะผมชวนคุยไม่เก่งผมถึงถ้าโทรหรือคอลจะได้พูดให้ฟังเพราะผมคิดว่าการพูดนั้นสื่อได้ถึงความรู้สึกจริงๆลองจากการพูดต่อหน้าแล้วมองตาครับ ผมชอบใครมักจะทักไปครับ ถ้าไม่ตอบก็ถือว่าเฟลแต่ก็เข้าใจครับ แต่บางครั้งก็มีดวงอยู่บ้างคือทักไปแล้วเค้าตอบ ผมก็คุยครับบอกว่าสนใจในตัวเค้าเะไรทำนองนี้แล้วก็คุยกันครับ ผมใส่ความเป็นตัวเองลงไปในการคุยครับ บอกว่าผมเป็นคนยังไง มีความคิดแนวไหนอะไรทำนองนั้นครับ แต่ทุกครั้งผมก็มั้งจะไม่สมหวัง ผมไม่โทษผญ.นะครับเพราะผมเข้าใจว่าเค้าอาจจะไม่ชอบแบบผมหรืออะไรต่างๆครับ แต่ถ้าผมได้คุยผมจริงจังมากเลยครับจนบางครั้งมันเหลขึ้นมาก็รู้สึกแย่เอามากๆ หลังๆมานี้ผมก็เริ่มทำใจยอมรับครับ ว่าจริงๆแล้วผมอาจเกิดมาเพื่ออยู่ตัวคนเดียว และคอยให้คำปรึกษาคนอื่นๆ(ผมเป็นคนให้คำปรึกษาคนอื่นได้ดีประมาณนึงครับเพราะผ่านอะไรต่างๆมามากกว่าคนในวัยเดียวกันครับ) ไม่รู้สึกครับคือผมอยากจะถามว่าต่อจากนี้ผมควรทำตัวให้ชินกับการอยู่ตัวคนเดียวและทดแทนช่องว่างในใจของตัวเองด้วยความเย็นชาและความเข็มแข็งของตัวเองไหม ผมอยากมีคนคนนึงจริงๆนะครับเพราะผมก็เสียใจมามากผมผ่านอะไรมามากมายเกินกว่าอายุของผมเสียอีก แต่ถ้ามันไม่อาจมีได้ผมก็เข้าใจครับ แต่ผมเชื่ออยู่ในใจลึกๆว่าวันนึงอาจจะมีคนคนนึงที่เข้ามาทำให้ผมรู้สึกรักครับ แล้วคนที่อ่านคิดว่ายังไงกับปัญหาของผมครับ(ถ้ามีผญ.คนไหนสนใจในตัวผมก็อยากให้ลองมาทำความรู้จักกันดูนะครับ ผมอาจจะทำให้คุณชอบในตัวผมได้บ้าง555ก็ว่าไปนั้น) ขอบคุณครับ😄