ผมไม่รู้ควรจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ยังไงดีคับ อยากคำปรึกษาจากคนอื่นๆหน่อยคับ
เรื่องของเรื่อง คือแม่ของผมไม่ค่อยจะถูกใจ หรือพูดตรงๆก็คือไม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้คับ
ผมคบกับแฟนคนนี้มา 5-6 ปี และแต่งงานกันเมื่อปลายปี 64 
หลังจากนั้นคือมาอยู่ด้วยกันที่บ้านผม บ้านผมอยู่ขอนแก่น บ้านแฟนผมอยู่อุบล
แต่ปัญหาหนักๆ คือหลังจากแต่งแล้ว เรากลับมาอยู่ที่บ้านผมนี่แหล่ะคับ
แม่ผมซึ่งเป็นคนจู้จี้จุกจิก พูดมากอยู่แล้ว แม้แต่ผมที่เป็นลูก หลายๆครั้งที่คุยกับแม่ตัวเอง
ก็มีปากเสียงกันตลอดคับ
ส่วนกับแฟนที่เป็นคนมีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง เป็นคนขี้น้อยใจ กับการโดนบูลี่
หรือคำพูดที่ถูกว่าให้หรือเป็นการต่อว่า
เมื่อได้ยินคำพูดที่แบบแม่ผมพูดนั่นพูดนี้ หรือต่อว่าให้ ก็จะไม่พอใจ
ก่อนหน้านี้ คือเราก็อยู่กันแบบปกติได้คับ
กลางวัน หรือ ในตอนเย็น เราก็กินข้าวร่วมได้แบบปกติคับ
แต่ในตอนนี้ คือการพบปะกันต่อหน้า แทบจะมีโอกาสน้อยมาก
แม้แต่แม่ผมเรียกมากินข้าวร่วมกัน แฟนผมก็แทบที่จะไม่อยากมากินร่วมด้วย
คือบอกให้มากินข้าวด้วยกัน บางทีก็จะอ้างว่ายังไม่หิว...ยังไม่ถึงเวลากิน...
ซึ่งผมก็รู้เหตุผลจริงๆนะ ว่าคือเธอก็ไม่ได้อยากจะมากินพร้อมกับแม่ผม
คือในสถานการณ์แบบนี้ จริงๆคือผมอยู๋ในสถานะคนกลาง ระหว่าง แม่ และ แฟน
ถ้าพอพูดแทน แฟน...แม่ก็ว่าเราเถียง และให้ท้าย ยกยอเอาแต่เมีย...
ถ้าพอพูดแทน แม่.....แฟนก็ว่าทำไมเราไม่ปกป้อง ไม่เห็นจะพูดอะไรออกหน้าให้...
ผมเข้าใจเสมอคับ...ว่าแม่...ย่อมสำคัญกว่าเมียอยู่แล้ว...
แค่เพียงในสถานที่เราอยู่ร่วมกันในบ้านหลังเดียวกันแบบนี้
มันทำให้รู้สึกอึดอัดไม่น้อยเลยคับ ระหว่างทั้งสามคน
เพราะในบ้านของผม คือผมเป็นลูกคนเดียว และก็เหลือแม่คนเดียว 
พ่อของผม เสียไปตั้งแต่ผมยังเด็กคับ...
ส่วนแฟน...ก็เป็นลูกคนเดียวเช่นกันคับ...
ผมก็เห็นใจแฟนนะคับ ที่ออกจากบ้าน จากบ้าน จากพ่อแม่มา และมาอยู่ที่บ้านกับผม
ในสถานการณ์ที่มันเป็นแบบนี้ พอจะมีใครที่มีคำปรึกษาให้ดีๆมั้ยคับ