ค่ะ เราเป็นคนบอกเลิกเอง แต่เรายังรักเขาอยู่ รักมากเลย คิดถึงเขาตลอด พออยู่คนเดียวมันก็อดคิดเรื่องเขาไม่ได้เลย นั่งอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ เรารักเขาแต่รู้สึกว่าเราควรออกมาจากชีวิตเขา เพราะอยู่ตรงนั้นเราเหมือนคนที่เขาหันมาเมื่อไหร่ก็เจอ คนที่เขาอยากมาหาเมื่อไหร่ก็มา อยากไปเมื่อไหร่ก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ได้นึกถึงเราเลย มีเวลาให้เพื่อนให้พี่น้อง แต่พอกับเรา เราแค่ขอให้เขาแบ่งเวลามาให้บ้าง เขาก็ขอโทษ คำพูดเขามันดีมากเลย แต่การกระทำเขามันสวนทางกัน ขอโทษแต่ก็ยังทำแบบเดิมอีก ซ้ำๆ เราพูดหลายรอบ บอกหลายรอบ จนมันเหนื่อยจะบอกแล้ว เพราะถ้าเขาชอบหรือรักเราจริง คงไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรแบบนี้เลย ตอนเลิกกันเขาก็ดูไม่อยากเลิกนะ แต่ตอนมีเราก็ไม่ได้คิดจะรักษาเลย จริงๆ ถ้าวันนั้นเธอรั้งกันสักหน่อย เค้าก็ไม่ไปหรอก แต่เธอไม่รั้งเค้าเลย บางทีเธอแค่อาจจะต้องการคนที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้ต้องการคนที่อยูรด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้คิดจะโทษว่าเป็นความผิดเขาเลย แค่อยากรู้ว่าคนอื่นๆ ที่ถอยออกมาทั้งที่ยังรัก มีเหตุผลอะไรกันบ้างหรอ มาแชร์กันหน่อยค้าบ

ปล.เค้ารู้ว่าไม่มีทางที่เธอจะมาเห็นกระทู้นี้ แต่เค้าจะบอกว่าเค้ารักเธอมากจัง แม้ว่าเธอจะไม่อยากกลับมาแล้ว แต่เค้าอยากบอกว่า ถ้าวันไหนที่เธอต้องการเค้า เธอทักเค้ามาได้เสมอเลยนะ เค้ารอตอบเธอตลอดเลยนะ เค้าอยากทักเธอไปมากเลย แต่เค้ารู้แล้วว่ามันไม่ควร เค้าคิดถึงเธอจริงๆ