อตีดไม่สามารถกลับไปเเก้ไขได้  เรามีเรื่องที่ตัดสินใจไปเเล้ว เเต่กลับรู้สึกคิดถึง อาวรณ์ไม่จบสักที อาจเป็นเพราะอารมณ์ตอนนั้นมันพาไป บวกกะสิ่งที่ต้องอดทนในเรื่องที่อึดอัดมาสักพัก เรารู้สึกไม่มั่นคง ทำให้ตัดสินใจเเบบนั้น
ถ้าถามว่าถ้าตัดสินใจใหม่ได้ จะยังเลือกเเบบเดิมมั้ย คงตอบว่าใช่ มันเป้นทางเดียวที่ทำได้ 
เเต่เวลาผ่านไป เราก็ลืมไม่ได้ หวนเเต่คิดถึง ย้อนมองตลอด  เพราะมันมีสิ่งดีๆที่ทำให้เรามีความสุขมากในช่วงเวลานั้นด้วย
ทั้งที่รู้ว่ายังไงก็ต้องตัดสินใจเเบบนั้น เปลี่ยนไม่ได้ เเต่ลืมไม่ลง มันรู้สึกเเย่มาก
เเถมบางครั้งยังอยากรู้อีกว่า หลังจากที่เราจากมาเเล้วที่นั่นเป็นไงบ้าง ทุกอย่างก็เหมือนเดิม มีความสุข  เพียงเเต่ไม่มีเรา มันก็ควรเป็นอย่างนั้น
เหมือนคนโง่เลย เราไม่ได้อิจฉา หรือสาปเเช่งใดๆ  เเต่เราก็จะรู้สึกเเย่  ที่ตรงนั้นเคยเป็นของเรา พอเห็นทีก็เเย่ไปสักพัก 
เรารู้เรายังหาสิ่งที่ดีกว่าเดิมมาทดเเทนไม่ได้ เเต่คิดใหม่กี่ที ก็ยังเลือกเเบบเดิม เเต่มันลืมไม่ได้

มีวิธีอะไรเเนะนำให้เลิกคิดได้มั้ย ให้เราได้ก้าวผ่าน ทำใจให้ได้  อยู่กะมันให้ได้