คือเรามีแฟนอยู่แล้วคบกันมาจะเกือบปี เราไม่เคยยุ่งกับผช.คนอื่น ไม่เคยนอกใจนอกกายแฟนเลย เรารักเค้า จนมาวันนึงเป็นวันที่ ทำให้เราได้เจอกับรุ่นพี่คนนึงที่เราเคยแอบชอบเค้าเมื่อนานมาแล้ว ชอบเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นชอบเค้ามา 7 ปี พอวันนี้ที่เราได้เจอเค้าอีกครั้ง ทีแรกเราก็เฉยๆ จนพี่เค้าเริ่มชวนเราคุย เริ่มแสดงออก แสดงออกมากถึงขั้นที่ว่าใครๆก็ดูออกว่าพี่เค้าชอบเรา ซึ่งทุกคนและพี่เค้ก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว เราก็แสดงออกแบบเฉยๆ พยายามชัดเจนกับพี่เค้าว่าแค่พี่น้อง แต่พอเวลาผ่านไป ความรู้สึกดีความรักที่เรามีต่อแฟนมันเริ่มลดน้อยลงจนไม่เหลือเลย เพราะยอมรับว่าหลังจากวันนั้นที่เจอพี่เค้าใจเราก็คิดถึงแต่พี่เค้า แล้วเราก็เปลี่ยนไปจนแฟนดูออกว่าเราเปลี่ยนไป ตอนนั้นคือใจเราไม่อยู่กับแฟนแล้ว รู้สึกอึดอัด รู้สึกอยากเลิกมาก ซึ่งถ้าเราเลิกกับแฟนได้ เราก็ไม่คิดจะไปสานความสัมพันธ์กับพี่เค้าเลย เราแค่อยากอยู่กับตัวเอง แต่เรายอมรับว่าเราก็ชอบพี่เค้า จนเราเลิกกับแฟนกับแฟนได้ ปัจจุบันเราคุยกับพี่เค้าอยู่แต่ไม่ได้จะสานสัมพันธ์อะไรทั้งสิ้นก็คุยกันทั่วไป ซึ่งพี่เค้ายังไม่มีแฟน แต่เราแค่รู้สึกมีความสุขแล้ว ที่เราอยู่แบบนี้เรารู้นะคะว่าเราใจร้ายมากที่ทำกับแฟนแบบนี้ นึกอยากจะเลิกก็เลิก นึกอยากจะตัดก็ตัด แต่ทำไมเรากลับนึกถึงเค้าละก็ร้องไห้ ทั้งๆที่เราก็รู้สึกดีที่โสด มันมีความลังเล สับสนในใจ แฟนเราเค้าบอกว่าจะรอเรากลับมา แต่เราก็ไม่ได้อยากจะกลับไปเพราะเหงา หรือถ้าไม่ได้รู้สึกรักจริงๆเราจะไม่กลับไปหาเค้า เราบอกเค้าเสมอว่าอย่ารอเลย แต่เค้าก็จะรอ
เราอยากจะถามว่า 
-สิ่งที่เราทำ มันคือการนอกใจแฟนรึเปล่า?
-เราผิดมั้ยที่บอกเลิกแฟน?