ใช่ ว่างเปล่า… ใช้ชีวิตไปวันๆ ลืมตาตื่นนอนเพื่อจะหลับตานอนอีกครั้ง ไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงจะรู้สึกตัวเองว่างเปล่าได้ขนาดนี้ รู้สึกเหมือนไม่เหลืออะไรเลย เหมือนถูกทิ้งให้เหลือตัวคนเดียวแบบที่ยืนอยู่กลางถนนรถจะชนเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันก็แค่ความคิด ความรู้สึกของเราเอง ทั้งที่รอบตัวก็ยังมีพ่อมีแม่พี่ชายหรือคนอื่นๆในครอบครัว บางทีเวลาครอบครัวทะเลาะกันไม่ใช่แค่คน2คนแต่มันลามไปเกือบทั้งครอบครัวแล้วเป็นเราที่ต้องอยู่ตรงกลาง อยู่ตรงการกับการอยู่คนเดเหมือนไม่เหลือใคร เหมือนร่างกายคล้ายมีรูปโหวงขนาดใหญ่ข้างในอก อยากได้อะไรสักอย่างที่ทำให้ชีวิตนี้รู้สึกว่าถูกเติมเต็ม เหมือนนั่งต่อจิ๊กซอว์มาทั้งชีวิตแต่ชิ้นสุดท้ายมันหายไปสะดื้อๆ มันคืออะไร มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ