ผมมีอะไรจะมาระบายนะครับเกี่ยวกับปัญหาทางครอบครัวด้วยเเหละครับ..ช่วงนั้นผมกำลังเรียนอยู่ชั้นม.1ที่พะเยาเเล้วตอนนั้นผมได้ไปอยู่กับน้าเเล้วผมก็ตั้งใจเรียน
มากด้วยเเต่เรื่องกับมีปัญหาขึ้นตอนที่น้าผมไปบอกพ่อผมว่าผมไม่ตั้งใจเรียนผมนอนดึกทั้งๆที่ผมก็ตั้งใจเรียนสุดๆผมทำเต็มที่เเล้วเเต่สุดท้ายผมก็ต้องได้ย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้นทั้งๆที่เป็นช่วงสอบพอดีเลยกับไอเเค่ผมไม่ไปกินข้าวร่วมโต๊ะไม่ซักผ้านอนไม่ถอดชุด น.ร เเต่ผมรู้หน้าที่ของผมเวลาผมเข้าห้องน้ำผมก็จะเคลียเสื้อผ้าของผมมาซักให้หมดงานบ้านผมก็ช่วยทำถึงจะไม่มากเเค่เรื่องพวกนี้ถึงกับเอาผมย้ายออกจากโรงเรียนที่ผมกำลังเรียนพอผมอยู่ พอผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้พ่อผมพ่อผมก็ไม่ฟังเเล้วผมก็ร้องให้ต่อหน้าพ่อเลยพ่อผมก็บอกว่าผมร้องให้เพราะอยากเล่นไมได้อยากเรียนทำตัวหน้าสงสาร
หึ้ยคือนี่ผมร้องให้เพราะผมกลัวไม่ได้เรียนนะเพราะผมชอบ ร.ร ที่กำลังเรียนอยู่เเล้วทำไมพ่อผมถึงไม่ฟังผมเลยละถึงผมจะอธิบายตอนนี้มันก็สายไปเเล้ว พูดเรื่องนี้ทีไรผมร้องให้ตลอดผมรู้สึกเสียใจมากที่รู้ว่าตัวเองจะไมได้เรียนโรงเรียนที่ผมชอบเเละรักมาก ผมเคยทะเลาะกับพ่อกับเเม่เรื่องพวกนี้หลายรอบละพ่อกับเเม่ก็จะบอกว่า*อยากเรียนที่นู่นต่อก็ไปสมัครสิ*หึ้ยคือตอนนั้นจะเอาผมออกมาทำไมเเกล้งผมหรอหรือไม่ชอบผมหรือน้าผมไม่อยากให้ผมอยู่ที่บ้านน้าถ้าไม่อยากให้อยู่ก็บอกตรงๆเลยไม่ใช่วางเเผนจะให้ผมออก ผมมีเรื่องจะมาระบายเเค่นี้ละครับเรื่องยาวกว่านี้เเต่ยิ่งระบายยิ่งรู้สึกเสียใจ ถ้าพิมพ์ไม่เข้าใจตรงใหนก็ขอโทษด้วยนะครับ