คือเราแอบชอบเพื่อนในห้องคนหนึ่งค่ะแอบชอบมา4ปีแล้วแต่ตอนที่เริ่มแอบชอบใหม่ๆร่าวๆ4-5เดือนเขาก็เดินมาถามเราว่าเราชอบเขาหรือป่าว ตอนนั่นสับสนมากๆเพราะกลัวเขารู้แล้วเขาจะตีตัวออกห่างและไม่คุยกับเรา(เคยเจอแบบนี้มาก่อน) บวกกับเรายังเด็กอยู่ด้วยเราเลยออกห่างเขามาทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกันแต่ก็ไม่คุยกันเลยตอนแรกๆที่ออกห่างเขาก็เข้ามาหาเราเหมือนปกติแต่เราหนีหน้าเขาตลอดจนมีเรื่องทะเลาะกันเพราะประชดทั้งคู่เลยเริ่มห่างจริงจัง
เราคิดได้ตอนปีที่2ว่าทำไมเราใจร้ายขนาดนั่นเขาก็เพื่อนเรา(ยังชอบอยู่ด้วย)เราเลยพยายามตีสนิทเขาเหมือนเดิทแต่ทุกๆครั้งที่เห็นเขามีเพื่อนใหม่ๆเราก็จะเฟลๆแล้วออกห่างมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆพอท้อก็ออกห่างพอความรู้สึกโอเคก็เข้าไปใหม่ ดูเห็นแก่ตัวเนาะ
เราเริ่มปลงๆตรงปีที่3ว่าถ้าอยากดีกับเขาก็ต้องลุยเต็มที่ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ลุยได้ไม่นานเขาเปิดตัวแฟนเหมือนโดนฟ้าผ่าเลยตอนนั่นเราเลยเริ่มออกห่างเขาทุกครั้งเวลาเขาอยู่กับแฟนเราไม่อยากเห็นภาพเขาอยู่กับเเฟนเวลาเขาอยู่กับแฟนตรงไหนเรามักไปที่อื่นเสมอแต่เหมือนมันจะแกล้งเราเลยพอเรามาอีกที่ก็ตามมานั่งด้วยกันให้เราเห็นตลอดแต่เขาก็คบกันได้2อาทิตย์แล้วก็เลิกกันพอเขาเลิกกันเราก็กลับมารุกเหมือนเดิมเขาไปให้หนังสือสมุดบ้างไรบ้างไปนั่งใกล้บ้างจนทำให้เวลาเรานั่งอยู่ใกล้กันก็ไม่อึดอัดอะไรแล้ว
ตอนวันปัจฉิมเราก็เข้าไปให้ของขวัญเขาโดยที่ไม่มีคำพูดอะไรแค่ยืนให้แล้วยิ้มจากนั่นก็เดินออกไป เขาไปอวดเพื่อนด้วยแหละว่าเขาได้ของปัจฉิมจากเรา5555
แต่พอจบก็แยกย้ายก็ไปเขาไปเรียนนายร้อยเราก็เรียนต่อที่เดิมตอนที่เขายังเรียนอยู่เราโคตรซัพพอร์ตเขาเลยเราดีใจมากตอนเขาติดนายร้อยแต่ก็นั่นแหละคนละร.รจากที่เคยเงียบอยู่แล้วก็เงียบไปอีก
ทุกครั้งที่เราเมาเรามักจะทักไปหาเขาเสมอส่งเพลงให้ ส่งข้อความไปบอกเทศกาล happy New year เเฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทุกครั้งที่ส่งไปแชทมักจะหนักเขาเสมอไม่มีการตอบข้อความแค่เข้ามาอ่านเท่านั้นไม่บล๊อกหรืออะไรทั้งนั่นเขามักมาอ่านมันเสมอ
คือเราอยากมูฟออนมากเรารู้สึกเราจมกับเขามามากพอแล้วแต่ก็ทำไม่ได้เราคิดทุกครั้งว่าทำไมเขาไม่บล๊อกเราไปส่ะเราจะได้รู้ว่าเขาไม่ชอบเราเราจะได้ตัดใจง่ายๆ เราอยากรู้ว่าทำไมเขาไม่บล๊อกหร่อคะช่วยทำให้เราตื่นทีถ้ายังเป็นแบบนี้เราจะเห็นแก่ตัวทักไปหาเขาอีกเรากลัวเขารำคาน ถ้าให้เราบล๊อกไม่นานเราปลดบล๊อกแน่ๆ
ทำไมเขาถึงไม่บล๊อกเรา?
เราคิดได้ตอนปีที่2ว่าทำไมเราใจร้ายขนาดนั่นเขาก็เพื่อนเรา(ยังชอบอยู่ด้วย)เราเลยพยายามตีสนิทเขาเหมือนเดิทแต่ทุกๆครั้งที่เห็นเขามีเพื่อนใหม่ๆเราก็จะเฟลๆแล้วออกห่างมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆพอท้อก็ออกห่างพอความรู้สึกโอเคก็เข้าไปใหม่ ดูเห็นแก่ตัวเนาะ
เราเริ่มปลงๆตรงปีที่3ว่าถ้าอยากดีกับเขาก็ต้องลุยเต็มที่ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ลุยได้ไม่นานเขาเปิดตัวแฟนเหมือนโดนฟ้าผ่าเลยตอนนั่นเราเลยเริ่มออกห่างเขาทุกครั้งเวลาเขาอยู่กับแฟนเราไม่อยากเห็นภาพเขาอยู่กับเเฟนเวลาเขาอยู่กับแฟนตรงไหนเรามักไปที่อื่นเสมอแต่เหมือนมันจะแกล้งเราเลยพอเรามาอีกที่ก็ตามมานั่งด้วยกันให้เราเห็นตลอดแต่เขาก็คบกันได้2อาทิตย์แล้วก็เลิกกันพอเขาเลิกกันเราก็กลับมารุกเหมือนเดิมเขาไปให้หนังสือสมุดบ้างไรบ้างไปนั่งใกล้บ้างจนทำให้เวลาเรานั่งอยู่ใกล้กันก็ไม่อึดอัดอะไรแล้ว
ตอนวันปัจฉิมเราก็เข้าไปให้ของขวัญเขาโดยที่ไม่มีคำพูดอะไรแค่ยืนให้แล้วยิ้มจากนั่นก็เดินออกไป เขาไปอวดเพื่อนด้วยแหละว่าเขาได้ของปัจฉิมจากเรา5555
แต่พอจบก็แยกย้ายก็ไปเขาไปเรียนนายร้อยเราก็เรียนต่อที่เดิมตอนที่เขายังเรียนอยู่เราโคตรซัพพอร์ตเขาเลยเราดีใจมากตอนเขาติดนายร้อยแต่ก็นั่นแหละคนละร.รจากที่เคยเงียบอยู่แล้วก็เงียบไปอีก
ทุกครั้งที่เราเมาเรามักจะทักไปหาเขาเสมอส่งเพลงให้ ส่งข้อความไปบอกเทศกาล happy New year เเฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทุกครั้งที่ส่งไปแชทมักจะหนักเขาเสมอไม่มีการตอบข้อความแค่เข้ามาอ่านเท่านั้นไม่บล๊อกหรืออะไรทั้งนั่นเขามักมาอ่านมันเสมอ
คือเราอยากมูฟออนมากเรารู้สึกเราจมกับเขามามากพอแล้วแต่ก็ทำไม่ได้เราคิดทุกครั้งว่าทำไมเขาไม่บล๊อกเราไปส่ะเราจะได้รู้ว่าเขาไม่ชอบเราเราจะได้ตัดใจง่ายๆ เราอยากรู้ว่าทำไมเขาไม่บล๊อกหร่อคะช่วยทำให้เราตื่นทีถ้ายังเป็นแบบนี้เราจะเห็นแก่ตัวทักไปหาเขาอีกเรากลัวเขารำคาน ถ้าให้เราบล๊อกไม่นานเราปลดบล๊อกแน่ๆ