เรื่องก็เริ่มที่ผมเป็นเด็กอายุ 15 ปี ที่สมาธิสั้นแล้วแม่พาไปหาหมอแล้วผมก็หลงทางกับแม่ แล้วตอนก่อนไปโรงพยาบาลผมก็พกเงินไปด้วยผมจึง ผมจึงจะนั่งรถตุ๊กตุ๊กหน้าโรงบ้านกลับบ้าน
แล้วผมก็บอกเขาไม่ว่าผมจะไปตรงนี้ตรงนี้นะ แล้วก็จ่ายเงินให้เขา 100 บาท แล้วเขาก็ให้ผมรอ แต่รอเท่าไหรเขาก็ไม่ไปสักที ก็เลยหวังว่าจะเดินกลับบ้านโดยที่ผมยังไม่ทวงเงินคืน แล้วผมก็จะเดินกลับบ้านแต่ผมจำทางไม่ได้ว่าบ้านอยู่ไหนเพราะมันไกลมาก
แล้วพอน่าจะตอนเย็นผมไปซื้อน้ำมะพร้าว แต่ผมไม่จ่ายเงินแล้วกินไปเลยเพราะตอนนั้นผมหิวน้ำมากแล้วตกกลางคืนผมก็ไปขโมยเลย์ในเซเว่นแต่ถูกจับไม่ได้ แล้วก็เดินไปเรื่อยเรื่อยไปจนเห็นวินแล้วผมเรียกวินกลับบ้านตอนแรกผมคิดว่าไม่มีเงินแต่พอล้วงกระเป๋ากางเกงผมก็เจอเงินตอนแรกเขาคิดราคา 60 บาท แล้วผมก็ต่อราคาจนเหลือ 50 บาท แล้วผมก็กลับบ้าน
เอาจริงจริงผมอยากจ่ายเงินคืนนะแต่ว่าผมว่าเซเว่น แล้วก็แม่ค้าขายน้ำมะพร้าวไม่เจอ เพราะผมเป็นคนขี้หลงขี้ลืม ปล.ผมพยายามรักษาศีล 5 อยู่
(ช่วยติชมการเขียนของผมด้วยเพื่อจะได้ปรับปรุงตัว)