สวัสดีครับ
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ทางบ้านไม่ได้มีฐานะอะไร เติบโตมากับยาย มีน้องอีก 2 คน ห่างกัน คนละ 8 ปี คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว (คนละพ่อทุกคน) ม.ต้นก็ไปอยู่โรงเรียนประจำที่อยู่ฟรีเรียนฟรีกินฟรีทุกอย่าง จนจบ ม.ต้น มาก็มาอยู่กรุงเทพกับน้า ดร็อปเรียนอยู่ 1 ปี แล้วกลับมาเรียนต่อเป็นเรียนภาคค่ำ กลางวันทำงาน จนจบ ปวช สอบได้ทุนเรียนฟรี 4 ปี มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ช่วงนี้ทางบ้านเริ่มตั้งหลักได้ ญาติๆมีอยู่มีกิน คุณแม่ก็เริ่มมีฐานะขึ้น จนถึงตอนที่ผมเรียนปี 2 แม่ก็มีกิจการในห้าง หลังเลิกเรียนผมก็จะมาช่วยทุกวัน ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปกลับวันละ 80 กิโลเพราะอยู่สมุทรปราการ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง คุณแม่ให้เงินอาทิตย์ละ 1000 รวมทุกอย่าง ข้าว เช้ากลางวันเย็น (ไม่ได้อยู่กับแม่) หากินเองน้ำมันรถ วันหยุดก็ต้องมา มีงานมีการบ้านก็ต้องมาทำที่ร้านตลอด เป็นแบบนี้มาจนผมขึ้น ปี 3 ช่วงกลางเทอมผมมีแฟน คนปัจจุบันที่อยู่ด้วยกัน (ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแต่ไม่เคยอยู่ด้วยกัน) แฟนอายุมากกว่าครับ ไปหากันบ่อยจนแฟนชวนให้มาอยู่ด้วยกันเลย ◉‿◉ เขาก็มีกิจการในห้างเดียวกันเลย ซึ่งช่วงแรกๆแม่ก็ยังให้เงินอยู่ครับ อาทิตย์ละ 1000 พอผ่านไปซัก 2 เดือน ผมก็ไม่เคยได้อะไรจากแม่เลยครับ 🤣🤣🤣 จนเรียนจบผมอยู่กับแฟนมาตลอด ระหว่างนั้นเจอโควิดเล่นงานจนต้องปิดร้านในห้างเพราะห้างปิดนานมาก ขาดรายได้แฟนต้องไปหาอย่างอื่นทำ ส่วนผมก็ต้องทำงานอย่างอื่นเพื่อช่วยกันหาเงิน ผมก็ไปขับ Delivery ครับ ช่วงนั้นปิดเทอมด้วยเวลาเยอะมากแต่ก็เสี่ยงโควิด ทำยังงี้ทุกวันเลยครับจนเปิดเทอมก็ยังต้องทำ ช่วงนี้คือการเรียนตกเลยเพราะไม่ได้ทบทวนสนใจการเรียน คุณแม่ก็ไม่เคยถามไถ่สารทุกสุขดิบ ว่าเป็นยังไงบ้าง อยู่ยังไงอะไรยังไง เป็นยังงี้ไปจนผมเรียนจบครับ ได้เกรียรตินิยมด้วยนะครับ 😍 พอผมเรียนจบรอเกรดออก ได้เอกสารที่พอจะสมัครงานได้ผมก็ไม่รีรอเลยครับ รีบหางานให้ไวที่สุด คุณแม่ก็มีคำพูดนึงขึ้นมาครับว่า ต้องให้ผมส่งเงินให้น้องกับแม่เดือนละ 3000 บาท ทุกเดือนเป็นระยะเวลา 3 ปี หลังจากนั้นจะไม่ขออะไรอีก ซึ่งผมยังไม่ได้งานด้วยซ้ำ 😆😆 แถมยังตั้งหลักตั้งตัวอะไรไม่ได้เลย จะหวังพึ่งแต่แฟนก็คงไม่ใช่ ทุกวันนี้เอาจริงๆมีที่นอนมีกินมีใช้ก็เพราะแฟน ผมก็โอเคครับเรื่องเงิน แต่ในใจก็คือมีให้ได้เท่าไรก็คงต้องให้เท่านั้น ผมใช้เวลาเป็นเดือนครับกว่าจะได้งาน ไปสัมภาษณ์ตรงนั้นตรงนี้ ออนไลน์บ้าง ก็มาได้งานไม่ตรงสายแต่ต้องรีบหางานแล้ว ก็ได้งานผู้ช่วยผู้จัดการร้าน ฟาสต์ฟู้ด ชื่อดังครับ รู้สึกไม่ชอบงานนี้เลย ก็หางานอื่นไปด้วย จนเจองานที่ใช่ครับ สัมภาษณ์ก็ผ่านด้วย ได้เงินเดือนดีด้วย ผมก็ออกจากตรงนี้ไปตรงนั้นเลยครับ (ยังไม่ผ่านโปรครับ ไม่เสียหาย) ผมก็ให้แม่ได้ครับเดือนละ 3 พันบ้าง 2 พันบ้าง มาจนถึงช่วงปีใหม่ คือช่วงนี้เลย ผมช็อตครับ กลับบ้านไปเจอแม่ไปเจอครอบครัว ก็ต้องใช้เงินครับ เดือนนี้เงินออกน้อยที่สุดตั้งแต่ทำมา ผมให้เงินแม่ได้แค่ 1000 พันครับ เอาจริงๆผมก็เหลือเงินไม่ถึง 4 พัน ตอนนี้เพิ่งต้นเดือนด้วย แม่โกรธมากๆ ทวงบุญคุณซะผมพูดไม่ออกเลย เอาจริงๆการทวงบุญคุณเนี่ย แม่ผมพูดกับผมบ่อยมากๆ ผมเสียใจและเสียความรู้สึกสุดๆ แต่ไม่เคยเถียงเลย ไม่เคยว่าแม่เลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็ด้วยครับ เขาพูดประโยคที่ไม่คิดว่าแม่จะพูด ว่าถ้าลำบากมากก็ไม่ต้องหรอก น่าเบื่อ 🙄 ทั้งๆที่ผมจะเหลือเงินแค่นี้
อาจจะยาวไปหน่อยแต่มันปวดใจมากๆอยากหาที่ระบาย เลยอยากจะรู้ครับ ว่ามีพี่ๆคนไหนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต โดยที่พ่อแม่ไม่เคยสนับสนุนเลยแต่ก็ยังผ่านมาได้ด้วยตัวเองหรือมีคู่ครองที่ดีคอยช่วยเหลือกัน หรือถ้ารู้สึกว่าผมเป็นเด็กไม่ได้เรื่องหรือไม่ดีล่ะก็ผมจะบอกว่าผมดีที่สุดละคับ เชื่อฟังแม่ตลอด สั่งให้ทำอะไรก็ทำหมด เหล้ายาก็ไม่เคยแตะ
เอาเป็นว่าขอจบเท่านี้ครับถ้ามีอะไรสงสัยก็ถามได้เลยครับผมจะตอบครับ
มีใครประสบความสำเร็จในชีวิตโดยที่พ่อแม่ไม่เคยสนับสนุนอะไรเลยบ้าง
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ทางบ้านไม่ได้มีฐานะอะไร เติบโตมากับยาย มีน้องอีก 2 คน ห่างกัน คนละ 8 ปี คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว (คนละพ่อทุกคน) ม.ต้นก็ไปอยู่โรงเรียนประจำที่อยู่ฟรีเรียนฟรีกินฟรีทุกอย่าง จนจบ ม.ต้น มาก็มาอยู่กรุงเทพกับน้า ดร็อปเรียนอยู่ 1 ปี แล้วกลับมาเรียนต่อเป็นเรียนภาคค่ำ กลางวันทำงาน จนจบ ปวช สอบได้ทุนเรียนฟรี 4 ปี มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ช่วงนี้ทางบ้านเริ่มตั้งหลักได้ ญาติๆมีอยู่มีกิน คุณแม่ก็เริ่มมีฐานะขึ้น จนถึงตอนที่ผมเรียนปี 2 แม่ก็มีกิจการในห้าง หลังเลิกเรียนผมก็จะมาช่วยทุกวัน ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปกลับวันละ 80 กิโลเพราะอยู่สมุทรปราการ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง คุณแม่ให้เงินอาทิตย์ละ 1000 รวมทุกอย่าง ข้าว เช้ากลางวันเย็น (ไม่ได้อยู่กับแม่) หากินเองน้ำมันรถ วันหยุดก็ต้องมา มีงานมีการบ้านก็ต้องมาทำที่ร้านตลอด เป็นแบบนี้มาจนผมขึ้น ปี 3 ช่วงกลางเทอมผมมีแฟน คนปัจจุบันที่อยู่ด้วยกัน (ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแต่ไม่เคยอยู่ด้วยกัน) แฟนอายุมากกว่าครับ ไปหากันบ่อยจนแฟนชวนให้มาอยู่ด้วยกันเลย ◉‿◉ เขาก็มีกิจการในห้างเดียวกันเลย ซึ่งช่วงแรกๆแม่ก็ยังให้เงินอยู่ครับ อาทิตย์ละ 1000 พอผ่านไปซัก 2 เดือน ผมก็ไม่เคยได้อะไรจากแม่เลยครับ 🤣🤣🤣 จนเรียนจบผมอยู่กับแฟนมาตลอด ระหว่างนั้นเจอโควิดเล่นงานจนต้องปิดร้านในห้างเพราะห้างปิดนานมาก ขาดรายได้แฟนต้องไปหาอย่างอื่นทำ ส่วนผมก็ต้องทำงานอย่างอื่นเพื่อช่วยกันหาเงิน ผมก็ไปขับ Delivery ครับ ช่วงนั้นปิดเทอมด้วยเวลาเยอะมากแต่ก็เสี่ยงโควิด ทำยังงี้ทุกวันเลยครับจนเปิดเทอมก็ยังต้องทำ ช่วงนี้คือการเรียนตกเลยเพราะไม่ได้ทบทวนสนใจการเรียน คุณแม่ก็ไม่เคยถามไถ่สารทุกสุขดิบ ว่าเป็นยังไงบ้าง อยู่ยังไงอะไรยังไง เป็นยังงี้ไปจนผมเรียนจบครับ ได้เกรียรตินิยมด้วยนะครับ 😍 พอผมเรียนจบรอเกรดออก ได้เอกสารที่พอจะสมัครงานได้ผมก็ไม่รีรอเลยครับ รีบหางานให้ไวที่สุด คุณแม่ก็มีคำพูดนึงขึ้นมาครับว่า ต้องให้ผมส่งเงินให้น้องกับแม่เดือนละ 3000 บาท ทุกเดือนเป็นระยะเวลา 3 ปี หลังจากนั้นจะไม่ขออะไรอีก ซึ่งผมยังไม่ได้งานด้วยซ้ำ 😆😆 แถมยังตั้งหลักตั้งตัวอะไรไม่ได้เลย จะหวังพึ่งแต่แฟนก็คงไม่ใช่ ทุกวันนี้เอาจริงๆมีที่นอนมีกินมีใช้ก็เพราะแฟน ผมก็โอเคครับเรื่องเงิน แต่ในใจก็คือมีให้ได้เท่าไรก็คงต้องให้เท่านั้น ผมใช้เวลาเป็นเดือนครับกว่าจะได้งาน ไปสัมภาษณ์ตรงนั้นตรงนี้ ออนไลน์บ้าง ก็มาได้งานไม่ตรงสายแต่ต้องรีบหางานแล้ว ก็ได้งานผู้ช่วยผู้จัดการร้าน ฟาสต์ฟู้ด ชื่อดังครับ รู้สึกไม่ชอบงานนี้เลย ก็หางานอื่นไปด้วย จนเจองานที่ใช่ครับ สัมภาษณ์ก็ผ่านด้วย ได้เงินเดือนดีด้วย ผมก็ออกจากตรงนี้ไปตรงนั้นเลยครับ (ยังไม่ผ่านโปรครับ ไม่เสียหาย) ผมก็ให้แม่ได้ครับเดือนละ 3 พันบ้าง 2 พันบ้าง มาจนถึงช่วงปีใหม่ คือช่วงนี้เลย ผมช็อตครับ กลับบ้านไปเจอแม่ไปเจอครอบครัว ก็ต้องใช้เงินครับ เดือนนี้เงินออกน้อยที่สุดตั้งแต่ทำมา ผมให้เงินแม่ได้แค่ 1000 พันครับ เอาจริงๆผมก็เหลือเงินไม่ถึง 4 พัน ตอนนี้เพิ่งต้นเดือนด้วย แม่โกรธมากๆ ทวงบุญคุณซะผมพูดไม่ออกเลย เอาจริงๆการทวงบุญคุณเนี่ย แม่ผมพูดกับผมบ่อยมากๆ ผมเสียใจและเสียความรู้สึกสุดๆ แต่ไม่เคยเถียงเลย ไม่เคยว่าแม่เลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็ด้วยครับ เขาพูดประโยคที่ไม่คิดว่าแม่จะพูด ว่าถ้าลำบากมากก็ไม่ต้องหรอก น่าเบื่อ 🙄 ทั้งๆที่ผมจะเหลือเงินแค่นี้
อาจจะยาวไปหน่อยแต่มันปวดใจมากๆอยากหาที่ระบาย เลยอยากจะรู้ครับ ว่ามีพี่ๆคนไหนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต โดยที่พ่อแม่ไม่เคยสนับสนุนเลยแต่ก็ยังผ่านมาได้ด้วยตัวเองหรือมีคู่ครองที่ดีคอยช่วยเหลือกัน หรือถ้ารู้สึกว่าผมเป็นเด็กไม่ได้เรื่องหรือไม่ดีล่ะก็ผมจะบอกว่าผมดีที่สุดละคับ เชื่อฟังแม่ตลอด สั่งให้ทำอะไรก็ทำหมด เหล้ายาก็ไม่เคยแตะ
เอาเป็นว่าขอจบเท่านี้ครับถ้ามีอะไรสงสัยก็ถามได้เลยครับผมจะตอบครับ