เวลาผมมีแฟน แฟนจะไปเที่ยวไหนกับเพื่อน จะกิน จะเที่ยว คือตามสบายเลย ถ้าในกลุ่มมีแต่ผู้หญิง แต่ตัดภาพมาที่เรา เหมือนไม่มีสิทธิ์ได้เจอเพื่อนเลย เดือนๆหนึ่งพิมพ์ได้แค่ "เออ เป็นไง ทำไร เออๆ" แค่นี้เอง
ถามว่า ถ้าเพื่อนสำคัญ ทำไมถึงอยากมีแฟน?
จริงๆต้องบอกว่า มันสำคัญทั้งเพื่อนและแฟน เพราะก่อนจะมีแฟน คนเราก็มีแต่เพื่อนมาก่อน ผู้ชายบางคนอยากมีแฟนแทบตาย แต่ก็ไม่มีใครเอา บางคนอกหัก เหงา เศร้า เสียใจ ก็มีแต่เพื่อนที่ช่วยให้ผ่านเวลาร้ายๆไปได้
คำถามต่อมา ถ้าเพื่อนดีขนาดนั้นจะมีแฟนทำไม?
เพราะไม่ว่าเพื่อนจะสำคัญแค่ไหน สักวันทุกคนก็ต้องมีครอบครัว ต่อให้เรารักเพื่อนแค่ไหน มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมากินไม้ป่าเดียวกัน

เพื่อนให้สิ่งที่แฟนให้ไม่ได้ และแฟนก็ให้สิ่งที่เพื่อนให้ไม่ได้เช่นกัน ผมเชื่อว่าผู้ชายหลายๆคนอยากแบกรับทุกคนไว้ เพราะอีกคนก็ความทรงจำ อีกคนก็อนาคต แต่ไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ไม่พอดี ให้แฟนมากก็หาว่าติดกี ให้เพื่อนมากก็หาว่าไม่สนใจแฟน แน่นอนว่าเมื่อมีครอบครัว ครอบครัวปัจจุบันก็สำคัญที่สุด แต่บางคำพูด บางการแสดงออกที่เป็นตัวเรา มันทำกับแฟนไม่ได้ เช่นถ้าเราเป็นคนปั่นๆ แฟนอาจจะรับได้ แต่บางคนอาจจะไม่ หรือเราเป็นคนพูดหยาบๆ แต่ไม่เคยพูดไม่ดีกับแฟน

ถามว่า แค่ไปเจอเพื่อนมันยากหรอ?
ถามใจคุณผู้หญิงดีกว่าว่าให้ไปไหม ทุกเทศกาลก็อยู่แต่กับแฟน ปีใหม่ นี่ลืมได้เลย ไม่ได้เจอเพื่อนชัวร์ๆ สงกรานต์หรือวันหยุดยาวไหนๆ ก็ไม่ได้เจอ เพื่อนบางคนไม่ได้หยุดตรงวันหยุด บางคนเวลางานไม่ตรงกัน ปีๆหนึ่งได้เห็นหน้ากันแค่รูปโปร์ อันนี้ในกรณีของผมนะ ตอนแรกทุกคนก็อยู่ปทุมกันหมด ทุกวันนี้ อีกคนไปภูเก็ต ไปนนทบุรี ไปอีสาน ไปเชียงราย ส่วนผมอยู่พิจิตร จะเจอกันทีถึงกับต้องจุธูปอ่ะ