ขอเกริ่นคร่าวๆก่อนนะคะ เรากับแฟนแต่งงานกันและมีลูก 1 คน โดยเราแต่งเข้าบ้านแฟน ลักษณะบ้านแฟนเป็นสังคมชนบทห่างจากตัวเมืองราว 30 กม. เราทำงานในตัวเมืองไปกลับใช้เวลาเกือบ2ชม. ในกรณีที่ฝนไม่ตก แฟนเป็นลูกคนเดียว ทางบ้านค่อนข้างมีฐานะ

        เข้าเรื่องเลยนะคะ ตัวเราเองค่อนข้างอึดอัดกับการอยู่บ้านเขามาก ต้องบอกก่อนว่าพ่อกับแม่แฟนใจดีและน่ารักมาก ท่านช่วยเลี้ยงลูกให้เราในกรณีที่เราออกไปทำงาน

       ส่วนค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงลูกเราเป็นคนออกเองทั้งหมด รวมถึงให้เงินแม่แฟนไว้ใช้ซื้อของในบ้าน

        ส่วนรายได้ของแฟนทั้งหมดใช้ในการผ่อนรถ และเก็บไว้เข้าศูนย์ + ต่อประกัน ซึ่งรถเป็นชื่อของแฟน และเราไม่ได้จดทะเบียนกัน  

ณ ปัจจุบันเราค่อนข้างอึดอัดการการใช้ชีวิตแบบนี้

อยากแยกมาอยู่กันเองแต่แฟนไม่ยอม เราไม่มีอิสระเลย ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวให้เราได้อยู่เลยในบ้านหลังนี้

       บ้านของแฟนมีลักษณะเป็นบ้านไม้ยกสูง มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ(บนกับล่าง) 1   ห้องครัว (ล่าง) พ่อกับแม่แฟนเป็นคนที่นอนดึกมาก ซึ่งเรากับแฟนจะเอาลูกหลับตั้งแต่ 2 ทุ่ม เสียงทีวี เสียงคุยกันมันจะดังเข้ามาในห้องนอนตลอด เพราะทีวีจะตั้งอยู่โถงกลางบ้าน แม้แต่แสงไฟยังเล็ดลอดเข้ามาตามซี่ไม้ มันทำให้เรานอนไม่ค่อยหลับ

        มันไม่มีความเป็นส่วนตัวให้เราได้อยู่เลย บางครั้งเราอยากนอนดูทีวี ดูหนังบ้างก็ทำไม่ได้ อยากโนบราก็ติดเกรงใจพ่อแม่แฟน อยากสวีทกับแฟนก็เกรงใจพ่อกับแม่แฟน ทำให้ตอนนี้เราอยู่กับแฟนก็จริงแต่เหมือนต่างคนต่างอยู่สะมากกว่า แทบจะตัวใครตัวมัน ใช้เงินคนล่ะกระเป๋า กลับบ้านมาเราก็ดูลูก เล่นกับลูก ใช้เวลากับลูกสะเป็นส่วนใหญ่

       เคยชวนไปเที่ยว ไปนูนนี่ด้วยกัน2คนวันหยุด แม่แฟนก็มักจะบอกว่า ถ้าไปใครจะดูลูกให้เรา ซึ่งวันหยุดของเราพ่อแม่และแฟน จะออกไปไร่ ไปสวน ทำให้เรากับแฟนแทบไม่มีเวลาให้กัน เวลานอนก็ต่างคนต่างนอน ไม่มีสวีทเนื่องจากเกรงใจพ่อกับแม่ หรือถ้าอยากสวีทจริงๆ ก็ต้องรอพ่อกับแม่เข้านอน ไม่ต่ำกว่าตี1  ตี2  บอกตามตรงค่ะ รอไม่ไหวจริงๆ

        เราเลยอยากกลับมาอยู่บ้านแม่ตัวเองซึ่งอยู่คนล่ะจังหวัด โดยเราจะเอาลูกกลับมาอยู่ด้วย แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ลูกห่างจากพ่อ

        ใครมีประสบการ์ณหรือมีคำแนะนำดีๆ ช่วยบอกเราทีค่ะ บางทีการได้คนช่วยเตือนสติ หรือคนช่วยคิด มันทำให้เราตัดสินใจไปต่อในความสัมพันธ์นี้ยังไงดี ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ🙏