ผมเป็นคนลาว อายุ 28 แล้วตอนนี้ ไม่มีงานทำ
ผมเป็นเบาหวาน ตั้งแต่อายุ12 ต้องฉีดยาทุกวัน 
ตั้งแต่เป็นเบาหวานมา ทำให้ผม ออกห่างจากเพื่อน เก็บตัว ผมเป็นคนขี้อายมากๆ ตั้งแต่เด็ก ไม่กล้าทำไรด้วยตัวเอง
พอป่วย เหมือนยิ่งอายเข้าไปใหย่ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เหงื่อจะออกเยอะมาก เยอะเหมือนอาบน้ำเลยครับ 
ตอนเรียนจบม.ปลาย กอช่วยแม่ขายของที่บ้าน ตอนนี้โควิด ร้านล้มไปเลย พ่อแม่เป็นหนี้เยอะมาก 
มองไม่เห็นทางออกเลยครับ ต้องหาเงินมาเลี้ยงดูผม ผมท้อมาก เรียนจบแค่ม.ปลาย ทำไรไมเป็นชักอย่าง 
ออกไปทำงานใช้แรงกับพ่อ กอน้ำตาลตกบ่อยๆ เข้าไอชียู รอบ1แล้ว ตอนนี้อยู่บ้านเฉยๆมา4ปี รู้สึกเป็น ภาระมากๆ
เหมีอนรอวันตายไปวันๆ ท้อมากๆครับ ยิ่งเห็นเพื่อน คนรอบตัวมีงานทำ เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ ยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ
ที่ไทย คนที่ป่วยแบบผมมีงานทำไหมครับ เอาตัวรอดแบบไหนครับ?? ผมมองไม่เห็นทางออกเลย