แฟนผมเป็น ผญ ที่อารมณ์ร้อนและรุ่นแรงมาก บ่อยครั้งที่ผมพูดอะไรที่ขัดใจเธอๆ จะแสดงอาการหรือคำพูดออกมาทันที ไม่สนว่าตอนนั้นตรงนั้นจะมีใครไหม เช่นล่าสุดเธอกับเพื่อนของเธอพูดคุยกันถึงเรื่องจะไปเที่ยว ที่ต่างๆ ผมจึงออกความคิดเห็นไปประมาณว่าเดือนเดียวเราจะไปเที่ยวหลายที่ไม่ได้นะ! เธอจึงตอบกลับมาเสียงดัง ไม่อยากไปก็ไม่ต้องสิ! อารมแบบตะคอก  พร้อมกับทำสีหน้าโกรธ ผมตกใจแล้วก็คิดในใจว่าเห้ยกูทำอะไรผิด แล้วหลังจากนั้นผมก็เงียบเพราะตรงนั้นมีคนเยอะมาก ผมไม่พูดกับเธอ เพราะรู้สึกว่าเธอไม่ได้เกรงใจ หรือให้เกียรติกันเลย ...หลังจากนั้นพอแยกย้ายวงสนทนาผมก็เดินออกมาพร้อมกับรู้สึกไม่พอใจเธอเช่นกัน แต่ผมไม่พูดอะไร ผมเงียบ ....ผมเดินมาขึ้นรถพร้อมเธอ เธอจึงถามว่าแค่นี้ก็โกรธกันหรอ...ผมเงียบไม่ตอบหรือพูดคุยอะไรกับเธอ
ผมรู้สึกอับอายแล้วก็โกรธเธอมาก...สักพักเธอเริ่มจะพูดโยนความผิดมาให้ผมว่าผมไม่น่าพูดไปแบบนั้น ทั้งที่ผมก็แค่แค่แสดงความคิดเห็นก็เท่านั่นเอง เธอไม่ควรตะคอกผมต่อหน้าเพื่อนๆ เธอ แล้วก็ญาติของเธอ....เธอพยามที่จะให้ผมยกโทษให้ทันทีตอนนั้นเลยแต่ผมก็ยังรู้สึกดาวน์อยู่...เธอเริ่มโมโหแล้วก็ดึงคอเสื้อผมกระชากอย่างแรง พร้อมกับใช้เล็บจิกที่คอ แล้วจะให้ผมยกโทษให้เธอ ตลกสิ้นดี ผมไม่ตอบโต้เธอเพราะคิดว่าเธอเป็น ผญ ...ณ ตอนนั้นผมทั้งเจ็บแล้วก็ชา พร้อมกับคิดว่ามันเกินไปไหม ....เพื่อนๆ อ่านมาถึงตรงนี้อ่านจะคิดว่า เหตุการณ์แบบนี้มันควรเป็น ผช ทำ ผญ ไม่ใช่หรอ ...ใช่ผมก็คิดแบบนั้น...มันเหมือนสลับขั้วกัน ที่ผมเป็นคนไม่ทำร้าย ผญ แต่แฟนผมเธอเป็นคนเวลาโมโหชอบทำร้ายใช้ความรุนแรง
....ผมไม่รู้ว่าคบต่อไปจนถึงแต่งงานจะหนักกว่านี้ไหม...ผมไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นไหม...เพราะมันดูหนักขึ้นๆ.....ถึงตอนที่มีพันธะแล้ว ...ตอนนั้นผมคงถอนตัวไม่ทัน....
จะไปต่อหรือพอแค่นี้ดีครับ