พยายามหาคนละครึ่งทาง

แต่ก็มีปัญหากันมาตลอด

แฟนบอกว่าเราละเลย ไม่ใส่ใจ
ไม่ให้ความสำคัญเค้า
ไม่พยายามเข้าใจธรรมชาติของเค้า
ไม่เข้าไปเรียนรู้โลกของเค้า
บอกว่าเราเป็นลูกแหง่ติดพ่อแม่
จะไปไหนต้องบอก เค้ารู้สึกอึดอัด
ว่าต้องบอกทุกครั้งเลยหรือ
ทิ้งให้เค้าโดดเดี่ยว
ให้เค้าแก้ปัญหาคนเดียว
ไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าจากใจ
โดยที่เค้าไม่ต้องร้องขอ
กำหนดกรอบให้เค้าอยู่
ไม่ยืดหยุ่น ไม่ผ่อน
ให้เค้าต้องเลือกอยู่เสมอ ว่าถ้าอยากได้อันนึง
ก็ต้องเสียอันนึง
ชอบตั้งคำถามในทุกๆอย่าง
คิดเองไม่ได้ว่าควรต้องทำอะไร
ไม่รู้จักกาละเทศะ
ดูถูกเค้า
ไม่เปิดใจรับฟังเค้า
มีกำแพงกับเค้า
ไม่เคยรักเค้าจริงๆเลย
รักแต่ตัวเอง
ไม่เคยเสียสละเพื่อเค้า
เห็นแก่ตัว
คิดแต่จะเป็นผู้รับ 
ไม่เป็นผู้ให้
โทษแต่คนอื่น
ไม่ดูตัวเอง
โกหก
อยู่กับเราแล้วไม่มีความสุขเลย
ไม่มีภาพจำดีๆเลย
มีแต่ความเสียใจ ทุกข์ใจ ร้องไห้ตลอด
ยังไม่ทันจบเรื่องเก่า
เราก็สร้างเรื่องใหม่ให้เค้าเสียใจ
บางเรื่องจริง
บางเรื่องเค้าคิดไปเอง
อธิบายแล้วก็ไม่รับฟัง
จำฝังใจ
เอาเรื่องเก่าขึ้นมาพูด

ขอร้องให้เราปล่อยเค้าไป
เค้าเชื่อว่าเราเปลี่ยนได้
แต่คงไม่ใช่กับเค้า
และถ้าเรายังเป็นแบบนี้
อีกหน่อยเราจะโดดเดี่ยว
และไม่เหลือใคร

เราไม่เคยคิด ไม่เคยรู้ ว่าเราแย่มากขนาดนี้เลยหรือ
ข้อดีของเรามันมี แต่โดนข้อเสียแย่ๆกลบหมด

เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เพื่อรักษาความสัมพันธ์
ไม่อยากเสียเค้าไป
แต่เค้ามีแต่ความหวาดระแวง
ไม่เชื่อใจ

เค้าเหนื่อย
เราเหนื่อย
ยิ่งแก้
ยิ่งแย่

เราไม่อยากปล่อย
และเราเคยยอมปล่อยเค้าไป ตามที่เค้าขอร้อง
กลายเป็นว่าเรายอมปล่อยเค้า
เราโดนว่าที่ยอมเลิกกับเค้า

เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้ว