พรรณนา :
" อันหญิงงาม/ราวกับ/ทัดนางฟ้า//
กิริยา/หายาก/มากเช่นเหมือน//
หนึ่งในหมื่น/หรือในแสน/แม้นดวงเดือน//
ยากจะเยือน/เบือนหน้า/หากแลดู//

ด้วยเขินอาย/รายรวย/ด้วยสีชาด//
ทั้งประหม่า/พาใจ/ให้อดสู//
ฟ้ากับดิน/หินกับทอง/ปองเชิดชู//
เพราะว่ารู้/มิคู่ตน/จนเศร้าใจ// ".

แต่งโดย : ร๊อกซี่ สะระณัง​ คัดฉามิ

ปล. ข้าพเจ้าเป็นคนแต่งกลอนนี้ด้วยตัวของเราเอง หากจักนำไปใช้รบกวนอ้างอิง จักเป็นพระคุณ

ขอขอบคุณ​