อยากทราบว่า ทำไมคนที่เป็นพ่อ เป็นแม่ ถึงไม่ยอมรับสักทีว่าลูกตัวเองไร้ประโยชน์เกินไป แล้วตัดหางปล่อยวัดไปสักที     
    ก่อนอื่นต้องขอบอกเหตุผลก่อนว่าทำไมถึงมาตั้งคำถามแบบนี้น่ะครับ
     ผมเป็นเด็กที่เรียนไม่จบครับ เพราะตอนนั้นติดเกม ติดเที่ยวมาก ถึงขนาดหยุดเรียนยาวๆประมาณ 3-4 เดือนติด จนกลายเป็นเวลาเรียนไม่พอแล้วเป็นอันต้องออกจากโรงเรียนตอนช่วงมัธยมต้น ม.2 แล้วหลังจากนั้น ผมก็อยู่บ้านยาวๆโดยขอเงินคนที่บ้านใข้มาตลอด โดยนำเงิน ไปเที่ยว เล่นเกม ซื้อของที่อยากได้ต่างๆนาๆซึ่งทำแบบนี้มาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งรวมระยะเวลา 14 ปีกว่าได้ครับ  ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มีคนที่เป็นญาติๆคอยตักเตือนผม ซึ่งผมก็ย้อนสวนกลับไปด้วยคำพูดแรงๆตลอด จนตอนนี้ไม่ญาติคนไหนมาพูดสั่งสอนอีกแล้ว  แต่ว่าผมมารู้ทีหลัง ว่าญาติๆส่วนใหญ่ที่เลิกมาพูดกับผม ได้เปลี่ยนไปบอกครอบครัวผมแทน ซึ่งพูดประมาณว่า ให้เลิกตามใจมันสักที ให้มันไปทำงานทำการซะ รู้ไหมถ้ายังทำแบบนี้ต่อไปตัวมันจะลำบากน่ะ เป็นต้น ซึ่งผมได้รู้มาสักพักแล้วว่ามีบทสนทนาประมาณนี้ลับหลังผม แต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรกับคำพูดของเค้า ตรงกันข้ามผมกลับรู้สึกเห็นด้วยซะมากกว่า 
     และนี่คือต้นเหตุว่าไมผมถึงมาถามคำถามแบบนี้ เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ในอนาคตพวกครอบครัวผมอาจจะโดนญาติๆพี่น้องตีตัวออกห่างเพราะไม่ยอมรับคำแนะนำของของพวกเค้าก็เป็นไปได้ครับ

  ปล ส่วนนี่คือความเห็นของผม ผมเห็นด้วยในสิ่งญาติๆแนะนำ ผมเลยอยากทราบว่ามีวิธีไหนบ้างครับ ที่จะทำให้เราได้หลับสบายไปตลอดชีวิตแบบไม่ทรมาณ โดยที่ใช้ต้นทุนต่ำบ้างครับ เพราะตอนนี้ทางคนที่คนที่เลี้ยงดูผมมีปัญหาหนี้สินรุมเร้า ผมเลยน่าจะเนียนขอทุนจากเค้าได้ใตจำนวนน้อย 

   ปล2.ขอขอบคุณท่ายใดก็ตามที่อ่านปัญหาของผมมาจนจบน่ะครับ