คือเราเหนื่อยมากเลยในตอนนี้ แฟนเรารับปากเราแต่ไม่เคยจะทำได้สักอย่าง อยากแรกเลยเค้าบอกกับเราว่าเป็นคนไม่สูบบุหรี่ แต่พอเราออกจากปุ๊บก็แอบเดินไปเข้าห้องน้ำสูบบุหรี่ (เรารู้เพราะวันนั้นน้องมานอนด้วย) 2.ร้บปากจะไม่เที่ยวไม่ติดเพื่อน แต่คือแบบทุกเย็นจะไปเตะตะกร้อ กลับเข้าบ้านตีสอง ตีสาม
เวลาโทรตามก็บอกว่า จะกลับแล้วจนเวลามันข้ามมาอีกวัน เราก็นั่งรอ รอเพื่อเปิดประตูให้ 3.ทุกๆครั้งที่กลับบ้าน คือจะเรียกน้องๆพี่ๆเพื่อนๆ มากินเหล้าเบียร์ ที่บ้าน เงินก็ไม่ค่อยจะมี อารมเหมือนเราประหยัดตังเพื่อให้เค้าเอาเงินไปใช้กับคนอื่น พอกินที่บ้านเสร็จก็ไปต่อบ้านเพื่อน ตี2ตี3 เราก็โทรตามเหมือนเดิม เค้าก็บอกจะกลับแล้ว หบังจากที่วางสายไปเราก็ไม่ได้โทรตามแล้ว พอเช้ามา สรุปไม่ได้กลับบ้าน ไปนอนอีกที่ บอกว่าเป็นบ้านเพื่อน อันนี้คือเรามีสิทโกรธได้มั้ย เวลามีความสุขทำมั้ยเค้าถึงไม่นึกถึงเราเลย แต่พอเวลามีปัญหามาก็ให้เราแก้ให้ตลอด เราค่อยซัพพอร์ตเค้าในทุกเรื่องมาก อยากทำร้านอาหารเล็กๆหน้าบ้าน เราก็บอกให้ลาออกจากงานเลย แล้วมาตั้งใจทำ สรุปแฟนลาออกมาทำจริง แต่เราก็ต้องทำด้วย ตื่นตี4 เพื่อมาเตรียมของ ขายจนถึง8โมง เราต้องอาบน้ำไปทำงานต่อ ถึงนึ่งทุ่ม (จริงๆเราก็ทำได้แหละ แต่พอขายของเสร็จ ช่วงเช้าแฟนเราก็กลับไปนอนต่อ พอประมาณสี่โมงเย็นก็ไปเตะตะกร้อ กลับมาตี1บ้าง ตี2บ้าง ตรงนี้เราเลยถามแฟนเราว่า ทำไมไม่เอาเวลาทั้งวันเตรียมของที่จะขายก่อนแล้วค่อยไปเล่นที่อื่น ทำแบบนี้มันก็เหนื่อยเหมือนเดิม เค้าก็ตอบเราว่าเดียวทำเอง สุดท้ายก็เราอีกที่ช่วย )มาถึงจึดนี้เราไม่รุ้ว่าเราเหนื่อยกับงาน หรือกับอะไร เวลาเราโดนหัวหน้าด่ามา ลุงเข้าโรงพยาบาลป่วยหนัก เราเสียใจ ก็ปลอบเราไม่ถึง5นาที ก็ไปกินเหล้าบ้านเพื่อน  หรือมันไม่ใช่เรื่องของเค้า
เราครบกับแฟนได้7ปีแล้วนะคะ
ตัวเราเองคือทำงาน เลิกงานกลับบ้าน วนลูปแบบนี้ตลอด 
คำถามคือ 1.เค้าได้รัก ได้แคร์เรามั้ย
2.ที่เป็นอยู่เค้าคิดอะไรอยู่