คือเราเป็นน้องที่ประสบปัญหาอย่างนึงค่ะคือเราพยายามทำดีกับพี่ตัวเองในตอนที่เเบบ
อย่างเช่นครอบครัวให้ขนมเราอย่างงี้เราก็จะเสนอทางอ้อมว่า "เเบ่งพี่ได้ไหม" เเต่เราก็เข้าใจนะว่าเราก็ไม่ได้เข้าหาพี่เเบบทำดีด้วยเเบบตรงหน้าเเบบเเสดงออกชัดเจนเพราะด้วยความที่มันจำฝังใจว่าเเบบพี่เคยด่าเราโง่ ควาย กาก เป็นพันๆกว่าอย่างได้คือเราก็ทนมาตลอดเพราะถ้าโต้กลับก็คงได้ทะเลาะกันยาวๆเเน่เลยเเทบจะทนมาตลอดทนมาเป็นปีๆเราที่โลกสวยนิดๆ (มั้ง)คือก็อยากเป็นเหมือนพี่น้องคนอื่นที่สนิทกันเลยพยายามเข้าหาเเบบอ้อมๆตลอดเช่น เอาขนมที่มันชอบไปวางไว้ให้พี่(ซี่งก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันรู้ป่าวว่าเราเป็นคนเเบ่งขนมให้)เเล้วก็เหมือนคอยทำดีลับหลังอะเอาง่ายๆซึ่งมันก็ยังด่าเราอยู่อย่างงั้นล่ะค่ะ ._.คือถ้าทำดีต่อหน้าได้ก็ทำไปเเล้วเเต่เเทบจะมองหน้ากันไม่ติดเลยด้วยซ้ำบางครั้งก็ได้เเต่ไปเเอบร้องไห้คนเดียวไม่มีใครปลอบเลยเพราะครอบครัวก็เเบบ...ฝึกลูกเเบบโบราณให้ลูกเข้มเเข็ง(ซึ่งความจริงเราเคยเข้มเเข็งนะเเต่ความเศร้าเครียดมันสะสมมันเลยพังจากข้างใน)
ซึ่งบางทีจากความสงสารที่พี่ไม่ได้รับความเท่าเทียมเหมือนเรามันก็เเบบเปลี่ยนเป็นความเเค้นเข้าใจมะคือทำดีเเทบตายเห็นใจต่างๆก็เเล้วยังจะด่าทั้งที่เราไม่ได้ทำไรผิดเลยคนที่ทำดีกับพี่มันก็คือเราเว่ยถึงจะไม่ได้ทำเเบบตรงหน้าเเต่เราก็คอยซับพอตพี่อยู่ห่างๆเสมอเว่ยเเต่ไม่รู้จักรับไว้เองจนถึงวันนี้ก็ยังโดนด่าเเบบไร้เหตุผลเล่นดนตรีไม่เป็นก็โดนด่าว่า"กากซื้อเปียโนมาเปลืองตังเปล่าๆ" คือเราก็ยังไม่ได้ด่ามันด้วยซ้ำเราก็ยังโดนมันด่าเสียดายที่เป็นห่วงมันจริงๆ...
คิดยังไงกับพี่ที่เกลียดน้องเพราะครอบครัวใส่ใจน้องมากกว่า?
อย่างเช่นครอบครัวให้ขนมเราอย่างงี้เราก็จะเสนอทางอ้อมว่า "เเบ่งพี่ได้ไหม" เเต่เราก็เข้าใจนะว่าเราก็ไม่ได้เข้าหาพี่เเบบทำดีด้วยเเบบตรงหน้าเเบบเเสดงออกชัดเจนเพราะด้วยความที่มันจำฝังใจว่าเเบบพี่เคยด่าเราโง่ ควาย กาก เป็นพันๆกว่าอย่างได้คือเราก็ทนมาตลอดเพราะถ้าโต้กลับก็คงได้ทะเลาะกันยาวๆเเน่เลยเเทบจะทนมาตลอดทนมาเป็นปีๆเราที่โลกสวยนิดๆ (มั้ง)คือก็อยากเป็นเหมือนพี่น้องคนอื่นที่สนิทกันเลยพยายามเข้าหาเเบบอ้อมๆตลอดเช่น เอาขนมที่มันชอบไปวางไว้ให้พี่(ซี่งก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันรู้ป่าวว่าเราเป็นคนเเบ่งขนมให้)เเล้วก็เหมือนคอยทำดีลับหลังอะเอาง่ายๆซึ่งมันก็ยังด่าเราอยู่อย่างงั้นล่ะค่ะ ._.คือถ้าทำดีต่อหน้าได้ก็ทำไปเเล้วเเต่เเทบจะมองหน้ากันไม่ติดเลยด้วยซ้ำบางครั้งก็ได้เเต่ไปเเอบร้องไห้คนเดียวไม่มีใครปลอบเลยเพราะครอบครัวก็เเบบ...ฝึกลูกเเบบโบราณให้ลูกเข้มเเข็ง(ซึ่งความจริงเราเคยเข้มเเข็งนะเเต่ความเศร้าเครียดมันสะสมมันเลยพังจากข้างใน)
ซึ่งบางทีจากความสงสารที่พี่ไม่ได้รับความเท่าเทียมเหมือนเรามันก็เเบบเปลี่ยนเป็นความเเค้นเข้าใจมะคือทำดีเเทบตายเห็นใจต่างๆก็เเล้วยังจะด่าทั้งที่เราไม่ได้ทำไรผิดเลยคนที่ทำดีกับพี่มันก็คือเราเว่ยถึงจะไม่ได้ทำเเบบตรงหน้าเเต่เราก็คอยซับพอตพี่อยู่ห่างๆเสมอเว่ยเเต่ไม่รู้จักรับไว้เองจนถึงวันนี้ก็ยังโดนด่าเเบบไร้เหตุผลเล่นดนตรีไม่เป็นก็โดนด่าว่า"กากซื้อเปียโนมาเปลืองตังเปล่าๆ" คือเราก็ยังไม่ได้ด่ามันด้วยซ้ำเราก็ยังโดนมันด่าเสียดายที่เป็นห่วงมันจริงๆ...