ผิดไหมค่ะที่เราเกรียจเเม่ตัวเอง🥲
เรื่องมีอยู่ว่าเเม่เรามีลูก2คนเราเป็นน้องสาวคนเล็กเราถูกเลี้ยงมากับยายเเละป้าส่วนพี่สาวเราก็อยู่ด้วยกันจนพี่เราจบป.6ก็ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนกีฬาเเห่งหนึ่งจนจบมอ6เเล้วย้ายมาเรียนที่กรุงเทพมาเรียนอยู่กับเเม่ส่วนเราพี่เราเรียนจบป.ตรีมีสามีที่ดีมีบ้านมีรถมีทุกอย่างส่วนเราอยู่ต่างจังหวัดกับยายจนอายุ15ปีเราท้อง🥲เเต่เราเลือกที่จะเก็บเด็กไว้พอเราคลอดลูกพี่สาวเราก็ท้องเราก็เลิกกับพ่อของลูกเเล้วพี่สาวเราเลยรับเรากับลูกเเละยายมาอยู่ด้วย เรากับเเม่ไม่เคยอยู่ด้วยกันไม่นานๆถึงเจอกันที่ตอนเเรกดีใจมากที่ได้มาอยู่กับพ่อเเม่พร้อมหน้าตากัน เเต่พอเวลาผ่านไปเราได้เห็นสิ่งที่เเม่ทำกับเรากับลูกเราบอกเลยเเม่เราเค้ารักพี่สาวมากกว่าเราทำไมถึงคิดเเม่นั้นเพราะพี่สาวเราอยากกินอะไรเเม่ทำให้กินทุกอย่างกับเราไม่เคยถามกับพี่สาวเขาไม่เคยพูดกูเลยกับพูดบ่อยพูดตลอดส่วนหลานเค้าก็ดูเเลเเค่ลูกพี่สาวลูกเราดื้อยอมรับค่ะเวลาลูกเราเล่นอะไรหลานเค้ามาเเย่งเค้าไม่พูดเเต่พอลูกเราไปเเย่งโดนด่าโดนว่าสาระพัด
มันเลยเปนปมในใจเราตลอดเลยค่ะทุกวันนี้ไม่เคยมีความสุขเลยเเม่ที่เรารักเค้าไม่เคยเห็นเราเป็นลูกเเถมยังว่าเราอีกเเต่กับพี่สาวดีหมดทุกอย่างเราพูดอะไรเค้าก็หาว่าเราเถียงไม่ฟังเเถมยังว่ายายอีกที่เราเป็นเเบบนี้เพราะยายเลี้ยงเรามาไม่ดี เเต่เค้าไม่เคยถามเราเลยเราต้องการอะไรกอดสักครั้งก็ไม่เลยทำผิดไใ่เคยได้คำปรึกษาได้เเต่คำด่า เหนื่อยมากเลยค่ะตอนนี้ทั้งสงสารลูกทั้งสงสารตัวเองเวลาเราดนอะไรมาก็จะมาลงที่ลูกตลอดเราเหมือนคนเป็นใบโพล่าเลยค่ะคุยกับยายตลอดว่าเราจะกลับไปอยู่บ้านนอกดีไหมอยู่ไปก็ทุกใจตัวเอง เเม่เราเคยบอกค่ะว่าเค้าเกรียจคนจนถ้าใครจนเค้าจะไม่คุยด้วยเลย เราเลยคิดอาจเปนเพราะเราจนไม่รวยเท่าพี่สาวเเม่เลยไม่รักเเม่เค้าไม่ใช่พูดให้เเค่เรานะคะยายก็โดนดนทุกวันยายก็เก็บกดไม่เเพ้เราหลายคนคงคิดทำไมไม่หนีกลับบ้านนอกละจะทนทำไมเราอยู่นี่เรามีงานทำค่ะทำงานช่วยพี่สาวกับพี่เขยเค้าขายโทรศัพท์เราก็ช่วยเค้าพี่เขยกับพี่สาวสงสารเลยให้เงินเดือนเรายังไม่เงินเราเลยยังไม่อยากกลับค่ะ ทุกคนเลยเปนกันไหมค่ะ#พ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากัน🥲
ใครเคยถูกพ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากันบ้างค่ะ🥲
เรื่องมีอยู่ว่าเเม่เรามีลูก2คนเราเป็นน้องสาวคนเล็กเราถูกเลี้ยงมากับยายเเละป้าส่วนพี่สาวเราก็อยู่ด้วยกันจนพี่เราจบป.6ก็ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนกีฬาเเห่งหนึ่งจนจบมอ6เเล้วย้ายมาเรียนที่กรุงเทพมาเรียนอยู่กับเเม่ส่วนเราพี่เราเรียนจบป.ตรีมีสามีที่ดีมีบ้านมีรถมีทุกอย่างส่วนเราอยู่ต่างจังหวัดกับยายจนอายุ15ปีเราท้อง🥲เเต่เราเลือกที่จะเก็บเด็กไว้พอเราคลอดลูกพี่สาวเราก็ท้องเราก็เลิกกับพ่อของลูกเเล้วพี่สาวเราเลยรับเรากับลูกเเละยายมาอยู่ด้วย เรากับเเม่ไม่เคยอยู่ด้วยกันไม่นานๆถึงเจอกันที่ตอนเเรกดีใจมากที่ได้มาอยู่กับพ่อเเม่พร้อมหน้าตากัน เเต่พอเวลาผ่านไปเราได้เห็นสิ่งที่เเม่ทำกับเรากับลูกเราบอกเลยเเม่เราเค้ารักพี่สาวมากกว่าเราทำไมถึงคิดเเม่นั้นเพราะพี่สาวเราอยากกินอะไรเเม่ทำให้กินทุกอย่างกับเราไม่เคยถามกับพี่สาวเขาไม่เคยพูดกูเลยกับพูดบ่อยพูดตลอดส่วนหลานเค้าก็ดูเเลเเค่ลูกพี่สาวลูกเราดื้อยอมรับค่ะเวลาลูกเราเล่นอะไรหลานเค้ามาเเย่งเค้าไม่พูดเเต่พอลูกเราไปเเย่งโดนด่าโดนว่าสาระพัด
มันเลยเปนปมในใจเราตลอดเลยค่ะทุกวันนี้ไม่เคยมีความสุขเลยเเม่ที่เรารักเค้าไม่เคยเห็นเราเป็นลูกเเถมยังว่าเราอีกเเต่กับพี่สาวดีหมดทุกอย่างเราพูดอะไรเค้าก็หาว่าเราเถียงไม่ฟังเเถมยังว่ายายอีกที่เราเป็นเเบบนี้เพราะยายเลี้ยงเรามาไม่ดี เเต่เค้าไม่เคยถามเราเลยเราต้องการอะไรกอดสักครั้งก็ไม่เลยทำผิดไใ่เคยได้คำปรึกษาได้เเต่คำด่า เหนื่อยมากเลยค่ะตอนนี้ทั้งสงสารลูกทั้งสงสารตัวเองเวลาเราดนอะไรมาก็จะมาลงที่ลูกตลอดเราเหมือนคนเป็นใบโพล่าเลยค่ะคุยกับยายตลอดว่าเราจะกลับไปอยู่บ้านนอกดีไหมอยู่ไปก็ทุกใจตัวเอง เเม่เราเคยบอกค่ะว่าเค้าเกรียจคนจนถ้าใครจนเค้าจะไม่คุยด้วยเลย เราเลยคิดอาจเปนเพราะเราจนไม่รวยเท่าพี่สาวเเม่เลยไม่รักเเม่เค้าไม่ใช่พูดให้เเค่เรานะคะยายก็โดนดนทุกวันยายก็เก็บกดไม่เเพ้เราหลายคนคงคิดทำไมไม่หนีกลับบ้านนอกละจะทนทำไมเราอยู่นี่เรามีงานทำค่ะทำงานช่วยพี่สาวกับพี่เขยเค้าขายโทรศัพท์เราก็ช่วยเค้าพี่เขยกับพี่สาวสงสารเลยให้เงินเดือนเรายังไม่เงินเราเลยยังไม่อยากกลับค่ะ ทุกคนเลยเปนกันไหมค่ะ#พ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากัน🥲