เรากับแฟนคบกันมาจะเข้าปีที่ 10 แล้ว เราไม่เคยรักเค้าน้อยลงเลย มีแต่รักมากขึ้นทุกวัน แต่ทางกลับกัน แฟนเรากลับเหมือนไม่เห็นความสำคัญของเราเลย มันไม่ใช่เพิ่งเป็นนะ มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก เราก็ได้แต่คิดว่า หรือเรารักเค้ามากเกินไป รักจนทำให้ตัวเองดูไม่มีค่าเลย เราขอยกตัวอย่าง 1 เรื่องนะคะ วันนั้นแฟนเราโดนจับ เราเป็นห่วงมาก เราตื่นแต่เช้าไปซื้อกับข้าว ซื้อของกินให้เค้า เพราะกลัวเค้าหิว แต่เค้าปฏิเสธของที่เราเตรียมไปให้ แต่กินของที่เพื่อนๆเค้าเอามาให้ เราก็เลยคิดว่าเค้าคงอยากกินกับเพื่อนๆเค้า แต่เราไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า จนเย็น เพราะเรากินอะไรไม่ลง ถ้าเค้ายังไม่ได้ออกมา จนเย็นเค้าก็ได้ออกมา เราดีใจมาก ที่เราจะได้กลับบ้านด้วยกัน แต่ด้วยความที่เราไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า แล้วเราจะเป็นลม เราก็บอกให้เค้ารีบขึ้นรถ เรายืนไม่ไหว สิ่งที่เค้าทำคือ มองหน้าเราเหมือนเราแกล้ง ไม่ได้สนใจเราเลย แต่กลับไปยกมือไหวเพื่อนๆ พี่ที่โดนจับด้วยกัน แต่กับเราที่เป็นห่วง เตรียมข้าวมาให้เค้า เค้ากลับไม่สนใจเลยว่า เราจะรู้สึกยังไง ไม่มีแม้แต่คำว่าขอบคุณที่เราไปประกันตัวเค้า ไปรอเค้า เป็นห่วงเค้า แต่กลับไปขอบคุณเพื่อนๆที่โดนจับด้วยกัน พอเราเริ่มดีขึ้น เราก็ถามเค้าว่าเธอหิวมั้ย เค้าก็ตอบกลับมาแบบเสียงแข็งเลยนะคะ ว่าก็หิวสิถามได้!! เรารู้สึกเสียใจกับการกระทำของเค้าวันนั้นมาก แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเดียวที่เค้าเป็นแบบนี้ แต่มันมีอีกหลายเรื่องมาก 
เราอยากถามทุกคนว่า เราควรหยุดแค่นี้มั้ยคะ หรือเราควรเดินต่อไป
#แต่ตอนนี้จิตรใจเราแย่มาก เราไม่โอเคเลย แต่เราก็ยังรักเค้าอยู่นะคะ ถ้าเป็นทุกคน จะทำยังไงดีคะ?