คือเรากับแฟนคบกันมาจะ3ปีแล้ว พ่อแม่2ฝั่งโอเครกับพวกเรามากๆ คือแฟนเราเป็นนักดนตรี และเขามักจะไปออกงานต่างๆเช่นงานวัด พวกร้านเหล้า แล้วเขามักจะไปเจอผญ.ในหลายๆรูปแบบ เราเคยทะเราะกันเรื่องนี้บ่อยมาก เพราะเขาเคยนอกใจครั้งนึงเราเลยไม่เชื่อใจเขาเหมือนแรกๆ เราเลิกกันบ่อยมาก แต่ก็กลับมาหากัน เขาชอบพูดให้ความหวังกับเรา ว่าจะไม่ทำแล้ว เพราะรักมากๆอยากสร้างครอบครัวด้วย แต่พอเอาเข้าจริงๆเขาก็ทำอีก ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่เราก็เสียใจมาก เรารักเขามาก แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาทำกับเราแบบนี้ พอมีโควิดเข้ามาก็ไม่ค่อยมีงาน เราเลยไม่ค่อยทะเราะกัน เขาดูรักเราจริงจังกว่าเมื่อก่อน แต่เขาเปลี่ยนไป เวลาเราเป็นอะไร เขาจะไม่ค่อยสนใจเราเลย ตอนนั้นเราได้แผลมาจากที่เราเล่นกับเขา เราเจ็บมากๆเราร้องไห้เลย เขาก็ยังพูดตลก หัวเราะ แล้วทำเหมือนไม่สนใจ จนเราถามว่า "ไม่เป็นห่วงกันบ้างหรอ" เขาถึงไปเอาทิชชูมาเช็ดเลือดให้แล้วบอกว่า ไปหาแม่ก่อนนะ แล้วทิ้งเราร้องไห้ไว้ตรงนั้นคนเดียว เราก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมเลย และเมื่อลอยกระทงที่ผ่านมา เขาไปไร่นามา แล้วก็กลับมาลอยกระทงกับเรา เขาดูหงุดหงิดใส่เรา พูดเสียงกระแทกใส่ เราเลยนอยๆ แล้วเขาก็อ้างว่าเหนื่อยงานเข้าใจหน่อย พอเรากำลังจะไปลอย เราเลยอยากถ่ายรูปคู่ แต่เขาก็บอก "เร็วๆดิ เหนื่อย อยากกลับไปนอน" เราเสียใจกับคำพูดนี้มาก เราเลยไม่ถ่ายอะไร แล้วพอลอยเสร็จเขาก็กลับบ้านทิ้งเราไว้ที่วัดกับเพื่อน และล่าสุดตอนปีใหม่ เราขอเขาถ่ายรูปคู่ เขาก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่มองกล้อง พอเราจะถ่ายวิดิโอใหม่ก็ทำคิ้วขมวด แล้วบอก"ว่าเร็วๆ อยากกลับบ้านไปนอน เข้าใจหน่อย" ตอนนี้เราร้องไห้คนเดียว แฟนนอนอยู่ข้างหลังเรา เขาก็ไม่สนใจเราเลยแล้วหลับไป ไม่ปลอบไม่สนใจกันสักนิด (เราแค่อยากได้รูปเก็บไว้เป็นความทรงจำเราผิดหรอ ทำไมวันแรกกับวันนี้มันแตกต่างกันขนาดนี้ เรางี่เง่าเกินไปหรอ ทำไมไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเราเลย เราพยายามขนาดนี้ยังบอกว่าเราไม่ดี)