คือเราเป็นคนที่เวลามีอะไรเราก็จะเหลือไว้ให้แม่ตลอด เหมือนที่เวลาแม่ซื้ออะไรก็จะซื้อมาสองอย่าให้เรากับน้อง เราก็จะเป็นแบบแม่เลยแต่เราให้เรากับแม่เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อ ไม่ว่าเราจะไปที่ไหนเราก็จะซื้อทุกอย่างที่เรากินแล้วห่อมาได้กลับมาให้แม่ บางครั้งที่เราไปนอนหอ เราก็กังวลตลอดเวลาว่าแม่จะกินข้าวรึยัง วันนี้แม่กินอะไร เรามาอยู่นี่เราได้กินของอร่อยๆแล้วแม่ล่ะเงินเหลือมั้ยแม่เอามาให้เราหมดรึปล่าว วันกตอนแม่ซื้อของทะเลมาให้ที่บ้าน เราขอปลาหมึกแม่ไว้3ตัวจะต้มใส่มาม่า พอเรามาดูอีกทีมันเหลือ1ตัว เรารู้สึกผิดมากที่เราทำให้แม่อดกิน เราเลยต้มให้ตัวเองครึ่งนึแล้วก็เหลือให้แม่ครึ่งนึงถึงแม่จะไม่กินแต่เราก้ทำไว้เพื่อความสบายใจ ครั้งนั้นเราไปนอนหอแค่แปปเดียวเองยังฟุ้งซ่านขนาดนั้น ถ้าครั้งหน้าเราไปเป็นปีเราจะทำยังไง เราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ หรือว่าอาการแบบนี้มันคือโรคอะไรเราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วมันทรมาร