EP1
เราแต่งงานกับแฟนมา7ปี ชีวิตก่อนแต่งงานมันดีมากแต่พอหลังแต่งงานกันมาอะไรๆก็เปลี่ยนไปตั้งแต่วันแต่งงานเราเจอคำพูดที่คนกำลังจะแต่งงานเขาพูดกันแบบนี้หราว่ะคือเราบ่นว่าทำใมมันร้อนขนาดนี้แต่สิ่งที่ได้ยินกับมาคือก็อยากแต่งเองใม่ใช่อ่อจะบ่นทำใมในความคิดเราตอนนั้นคือเขาไม่อยากแต่งกับเราหราว่ะทำใมเขาถึงพูดมาแบบนี้แต่เราก็ไม่เคยพูดออกไปไห้เขาฟังเลยได้แต่เก็บมาตลอดหลังจากตั้งงานได้ไม่นานเราก็ท้องเรากลายเป็นว่าช่วยเขาทำงานอะไรไม่ได้เลยเพราะต้องอุ้มทองก็ทะเลาะกันเรื่อยมาตลอดเพราะเราคงไม่ดีและมีข้อเสียหลายอย่างเราไม่ค่อยชอบทำงานบ้าน1อาทิตย์เราจะทำประมานสองครั้งซึ่งแฟนเราเขาเป็นคนสำอางค์อะไรนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยบางทีเราก็ลืมซักนู้นซักนี่ให้เวลาเขาไปทำงานเขาต้องคอยบอกเราว่าอันนี้อันนู้นหมดซักไห้ด้วยทุกครั้งที่เราลืมหรือเราไม่ทำให้เราก็จะทะเลาะกันตลอดเขาใช้คำพูดที่ทำร้ายจิตใจเราทุกครั้งแต่เราไม่เคยโวยวายได้แต่เงียบและเก็บทุกคำพูดของเขาเอาใว้เขาเอาแต่พูดว่าทุกวันนี้ทำเลี้ยงเรามันก็มากเกินพอแล้วอีกมุมเราก็เข้าใจว่าเขาทำงานคนเดียวรับผิดชอบทุกอย่างแต่คำพูดของเขามันทำไห้เราคิดว่าเราไม่ใช่คนที่เขารักเหมือนเราเป็นภาระเพราะเราช่วยเขาทำงานอะไรไม่ได้เลยเพราะว่าลูกยังไม่โตยังใม่ได้เข้าโรงเรียนเราทะเลาะกันบอกเลิกกันจนมันเป็นความเคยชินเขาถูกทุกอย่างมีแต่เราที่ทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่เคยูกใจกันสักครั้งเลยจนมาวันหนึ่งเราทะเลาะกันจนเขาพูดมาว่าถ้าทุกวันนี้ไม่มีลูกเขาไปนานแล้วเขาไม่มาทนอยู่แบบนี้หรอกถ้าถามความรู้สึกของผู้หญิงทุกคนถ้าเจอคำนี้คุณจะตอบกับไปว่ายังใงเพราะมันเหมือนว่าตอกย้ำว่าทุกวันที่อยู่ด้วยกันมาเพียงเพราะคำว่าลูกได้แต่ตั้งคำถามกบตัวเองว่าไม่รักกูเลยหราเคยมองเห็นข้อดีของกูบ้างไหมมองแต่ข้อเสียของกูทั้งดูถูกใช้คำที่โครตทำร้ายความรู้สึกต่างจากเราไม่เคยดูถูกเขาเลยไม่เคยพูดทำร้ายจิตใจไม่เคยเอาข้อเสียของเขามาตัดสินเราเป็นผู้หญิงที่ต้องเจอกับคำว่า น่าเบื่อน่ารำคานไม่อยากอยู่ด้วยหนักใจอยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุขด่าเราอี
อีสัส
อีเวร หรือเป็นเพราะเราเองที่ดีไม่พอเขารับนิสัยในตัวเราไม่ได้เขารักในแบบที่เราเป็นไม่ได้แต่กับเรารับทุกอย่างที่เขาเป็นได้เรารักในตัวเองของเขาโดยที่เขาไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลยแต่กับเราเขาไม่เปิดใจที่จะรับเลย เดี๋ยวมาต่อep2น่ะค่ะ
จะไปต่อหรือพอแค่นี้
เราแต่งงานกับแฟนมา7ปี ชีวิตก่อนแต่งงานมันดีมากแต่พอหลังแต่งงานกันมาอะไรๆก็เปลี่ยนไปตั้งแต่วันแต่งงานเราเจอคำพูดที่คนกำลังจะแต่งงานเขาพูดกันแบบนี้หราว่ะคือเราบ่นว่าทำใมมันร้อนขนาดนี้แต่สิ่งที่ได้ยินกับมาคือก็อยากแต่งเองใม่ใช่อ่อจะบ่นทำใมในความคิดเราตอนนั้นคือเขาไม่อยากแต่งกับเราหราว่ะทำใมเขาถึงพูดมาแบบนี้แต่เราก็ไม่เคยพูดออกไปไห้เขาฟังเลยได้แต่เก็บมาตลอดหลังจากตั้งงานได้ไม่นานเราก็ท้องเรากลายเป็นว่าช่วยเขาทำงานอะไรไม่ได้เลยเพราะต้องอุ้มทองก็ทะเลาะกันเรื่อยมาตลอดเพราะเราคงไม่ดีและมีข้อเสียหลายอย่างเราไม่ค่อยชอบทำงานบ้าน1อาทิตย์เราจะทำประมานสองครั้งซึ่งแฟนเราเขาเป็นคนสำอางค์อะไรนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยบางทีเราก็ลืมซักนู้นซักนี่ให้เวลาเขาไปทำงานเขาต้องคอยบอกเราว่าอันนี้อันนู้นหมดซักไห้ด้วยทุกครั้งที่เราลืมหรือเราไม่ทำให้เราก็จะทะเลาะกันตลอดเขาใช้คำพูดที่ทำร้ายจิตใจเราทุกครั้งแต่เราไม่เคยโวยวายได้แต่เงียบและเก็บทุกคำพูดของเขาเอาใว้เขาเอาแต่พูดว่าทุกวันนี้ทำเลี้ยงเรามันก็มากเกินพอแล้วอีกมุมเราก็เข้าใจว่าเขาทำงานคนเดียวรับผิดชอบทุกอย่างแต่คำพูดของเขามันทำไห้เราคิดว่าเราไม่ใช่คนที่เขารักเหมือนเราเป็นภาระเพราะเราช่วยเขาทำงานอะไรไม่ได้เลยเพราะว่าลูกยังไม่โตยังใม่ได้เข้าโรงเรียนเราทะเลาะกันบอกเลิกกันจนมันเป็นความเคยชินเขาถูกทุกอย่างมีแต่เราที่ทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่เคยูกใจกันสักครั้งเลยจนมาวันหนึ่งเราทะเลาะกันจนเขาพูดมาว่าถ้าทุกวันนี้ไม่มีลูกเขาไปนานแล้วเขาไม่มาทนอยู่แบบนี้หรอกถ้าถามความรู้สึกของผู้หญิงทุกคนถ้าเจอคำนี้คุณจะตอบกับไปว่ายังใงเพราะมันเหมือนว่าตอกย้ำว่าทุกวันที่อยู่ด้วยกันมาเพียงเพราะคำว่าลูกได้แต่ตั้งคำถามกบตัวเองว่าไม่รักกูเลยหราเคยมองเห็นข้อดีของกูบ้างไหมมองแต่ข้อเสียของกูทั้งดูถูกใช้คำที่โครตทำร้ายความรู้สึกต่างจากเราไม่เคยดูถูกเขาเลยไม่เคยพูดทำร้ายจิตใจไม่เคยเอาข้อเสียของเขามาตัดสินเราเป็นผู้หญิงที่ต้องเจอกับคำว่า น่าเบื่อน่ารำคานไม่อยากอยู่ด้วยหนักใจอยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุขด่าเราอี