ตั้งแต่มีโควิดมา จากที่ปกติกลับบ้านมาเราจะนอนบนเตียงได้สบายใจ ตอนนี้คือต้องรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนถึงจะขึ้นเตียงได้ หรือแม้กระทั่งอยู่ในบ้าน เราขึ้นห้องมาก็ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนขึ้นเตียง เพราะสาเหตุที่ว่าพี่เราทำงานรพ.กลับมาก็มานั่งโซฟา โต๊ะกินข้าว ที่ต่างๆตามบ้าน บวกกับที่บ้านเรามีofficeอยู่ที่บ้าน พวกคนในบ้านก็ทำงานกันที่office คือส่วนตัวเรามองว่า คนในครอบครัวคือออกไปห้าง ไปoffice ไปรพ ไปเที่ยวไหนต่อไหน กลับมานั่งโซฟาในบ้านคือสกปรก เราเลยเปลี่ยนเสื้อค่ะ แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า พ่อเรากลับมาชอบมานอนบนเตียงในห้องนอนเรา ช่วงแรกเราเครียด ทำใจไม่ได้ และเราก็คิดว่าเราโรคจิตแล้วหรือเปล่า เพราะก็โดนแม่ว่าๆทำไมต้องรังเกียจ เค้าเป็นพ่อเรานะ หลังๆมานี้เวลาพ่อเรานั่งในบ้านแล้วมานอนบนเตียงเราเลยไม่อะไรแล้วค่ะ คือปล่อยวาง แต่ในใจคือเครียด เหมือนกลัวเชื้อโรค แต่ล่าสุดคือพ่อเราออกนอกบ้านไปกินปิ้งย่าง หรือไปแวะห้องน้ำปั๊ม กลับมาก็นอนบนเตียงเราเลย (เค้าจะชอบนอนให้เรานวดให้น่ะค่ะ) เรายิ่งเครียดเข้าไปอีก มีครั้งนึงเคยหาผ้ามาปูแล้ว เค้าก็หาว่ารังเกียจ คือเราอยากถามทุกคนว่าเราโรคจิตหรือเปล่าคะ หรือเรื่องแบบนี้ใครๆก็เป็นกัน ที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนขึ้นที่นอน เมื่อวานพ่อเราจะมานอนเราเลยบอกว่าให้เปลี่ยนกางเกงก่อนได้ไหม คือออกข้างนอกมา พ่อเราก็บอกว่า เรื่องความรู้สึกมันสำคัญกว่าไหม จะพูดทำไม อะไรประมาณนี้ค่ะ คือเราเครียดมากเลย เรากลัวเราเป็นโรคจิตด้วยค่ะ เราค่อนข้างรับไม่ได้กับการที่ออกไปคลุกข้างนอกมาแล้วมานอนบนเตียง มีใครมีวิธีแก้ปัญหาแนะนำไหมคะ😂