เรื่องมีอยู่ว่าวันนึงผมกลับมาจาก ร.ร. เห็นแม่โทรคุยเปิดกล้องกับใครไม่รู้ เขาก็แนะนำว่าผมคือลูก ผมก็คิดว่า ก็คงจะเพื่อนแหละ แต่ผ่านมาวันนึงแม่ผมเอารถไปพอผมโทรไปถามว่าไปไหนก็เบี่ยงประเด็นครับเป็นว่าไม่มีตังไปเที่ยวหรอคือตอนนั้นผมจะไปซื้อลูกบาสที่ห้างพอดีครับ ผมก็เริ่มเอะใจแล้ว จนมาถึงวันนี้คือแม่ผมไปถ่ายรูปกับพี่สาวผมแล้วก็เพื่อนบ้านอีก2-3คนผมโทรให้แม่ซื้อของกินกลับมาให้ แม่ก็ซื้อมาให้ แล้วมันแปลกตรงที่แม่พูดกับผมแบบมีหางเสียงเช่น นิวจะกินอะไรครับลูก แบบนี้ซึ่งปกติไม่ใช่แบบนี้ผมไม่ได้คิดไปเองครับ ปกติผมใส่ใจสิ่งรอบตัวอยู่แล้ว คือมันเคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วตอนผมเด็กๆผมยังจำไม่ลืมเลยครับเหมือนเป็นปมของผมไปแล้ว มาต่อครับ หลังจาก ผมโทรหาแม่ผมบอกให้ซื้อของกิน แม่ก็ซื้อเนื้อย่างมากินกัน แต่แม่กินแปปเดียวแยกตัวออกมาแล้วผมก็ไปกิน พอกินแล้วกลับมาผมก็บอกแม่ว่า อย่าเนียนๆ ที่ผมจะสื่อคือไม่ใช่เรื่องที่แม่มีกิ๊กนะครับ แต่สื่อไปเรื่องอื่นแต่แม่กลับร้อนตัวสะงั้น สัญชาตญาณ ของผม หรือ ปม ของผมก็ได้คือวินาทีนี้รู้เลยว่าแม่มีแน่ๆมันเหมือนเมื่อตอนเด็กไม่มีผิดเลย แล้วตอนที่ผมกลับมาหลังจากกินผมก็สังเกตุพฤติกรรมของแม่ แม่ผม เอามือถือซ่อนผมไว้ใต้หมอนแล้วก้มหน้าเหมือนตัวเองหลับอยู่แต่ผมแกล้งหลับบ่อยเลยรู้ว่ามันไม่เนียนเลย ผมมั่นใจ100%มากเลยอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนผมสนิทกับพ่อนะ แต่พอเรื่องแม่มีกิ๊กทำให้พ่อโกธรและอารมณ์ขึ้นผมกับพ่อก็ไม่สนิทกันอีกเลยผมตีตัวออกห่างมันเป็นปมผมผมพยายามแก้แล้วแต่ไม่เลย แล้วคือแม่กับพ่อผมเขากลับมาคืนดีกันแล้วครับ น่าจะเพราะต้องเลี้ยงผมกับพี่ แต่ มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกหรอ ผมไม่ไหวนะถ้าเจอแบบนี้ ผมควรทำยังไงดีครับ