ขอเล่าปนระบายและขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยค่ะ
เริ่มจากเรื่องเรียน เราเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่ได้เก่ง อยู่ในระดับปานกลาง ไม่รู้เลยว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร อยากทำอาชีพอะไร เพราะรู้สึกว่าไม่ถนัดอะไรสักอย่าง เราเรียนจบป.ตรี รปศ ที่เลือกเรียนเพราะจะได้สอบเข้ารับราชการได้ เพราะตำแหน่งที่รับค่อนข้างเยอะ จริงๆเราไม่ได้อยากเป็น แต่พ่อแม่เค้าก็หวังอยากให้เป็น คนบ้านๆอะเนอะ เราก็พยายามสอบนะ แต่ก็ไม่ค่อยอ่านหนังสือ ไม่ติวอะไรมากมาย เนื่องจากต้องทำงานประจำด้วย ช่วงโควิดก็ไม่เคยได้หยุด เราทำงานบริษัทเอกชน เงินเดือน 10,000บาท ไม่อยากทำก็ต้องทำเพราะเป็นงานใกล้บ้าน แล้วก่อนจะมาทำเราก็ไปตระเวนสมัครงานตามที่ต่างๆ ก็ไม่ได้งานทำเลย โดนดูถูกจากคนที่มาสัมภาษณ์หลายต่อหลายครั้ง พอได้งานนี้ก็เลยทำ เราพยายามหารายได้เสริมจากการขายของออนไลน์ เราเป็นคนชอบแต่งตัว ชอบเสื้อผ้า แรกๆเลยลองขายเสื้อผ้าตัวเอง จนเริ่มมีทุนก็เอามาลงทุนซื้อเสื้อผ้ามาขาย ก็ขายไม่ได้ จมทุน มันก็เป็นเสื้อผ้าที่ไม่ได้ตกยุคอะไร ขายก็ชุดละ 100กว่าบาท กำไรแค่ 10-20 บาทเองค่ะ ก็ยังขายไม่ได้ เราขายในกลุมเฟสบุค คนก็ไม่ค่อยเห็น ก็ยังพยายามโพสต์ พยายามขาย เราไม่ได้ไลฟ์สดนะคะ นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนพูดน้อยมาก แล้วก็ไม่ได้มีความกล้าและถนัดในเรื่องการพูดและการออกกล้องไลฟ์จริงๆ เลยเลือกที่จะถ่ายรูปและโพสต์ขายอย่างที่หลายคนทำ บอกเลยว่าเป็นงานที่ค่อนข้างเหนื่อยกายและเหนื่อยใจเหมือนกัน เหนื่อยกายตรงที่ต้องขนผ้ามาถ่ายทีละตัว ต้องรื้อต้องเก็บ และมาเหนื่อยใจตรงที่ไม่มีใครซื้อ หรือบางคนมาถาม ตกลงจะซื้อแล้วหายไปเลยก็มี ด้วยความที่เงินเดือนเราน้อย มีค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าไฟ มีหนี้กยศ มันเลยทำให้เราไม่กล้าลงทุนอะไรมาก เพราะถ้าเจ๊งหมายความว่าหมดตัว ก่อนหน้านี้เคยลงทุนขายน้ำ ใส่แก้ว ใส่ถุง แต่สู้ค่าที่ไม่ไหว เพราะขายแทบไม่ได้เลย ไม่มีเงินจ่ายค่าที่เลยต้องยอมเจ๊ง เราเอาวัตถุดิบที่เหลือมาชงแจกคนที่มางานทอดกฐินที่วัดแถวบ้านจนหมด เพราะถ้าเก็บไว้กินเองคงไม่ไหว บางอย่างยังไม่ได้แกะไม่ได้ใช้
เราจะบอกว่าทุกอย่างที่เราทำคือเราชอบนะคะ เราชอบขายของ อยากมีร้าน คาเฟ่ อยากขายเสื้อผ้า พยายามมาตลอดแต่ก็ตัวคนเดียว ไม่มีใครคอยช่วยคิด ช่วยชี้แนะ เราไม่มีแฟน เพื่อนก็อยู่ไกล เรียนจบกผ้แยกย้าย สามารถระบายได้บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยจะได้คำปรึกษาอะไรกลับมา เราเลยต้องมาคิดเอง เริ่มเอง ทำเองด้วยตัวคนเดียวทุกอย่าง งานประจำตอนนี้ก็ยังทำอยู่ เพราะลาออกไม่ได้
บอกตรงๆนะคะ บางทีก็รู้สึกว่าอยากดังนะ อยากมีคนรู้จักเยอะๆ แต่เราก็ไม่ได้สวยหรือหน้าตาดีอะไร ทุกวันนี้ลงรูปตัวเองในเฟสบุค ในไอจี คนกดไลค์แค่ 20-30 เอง 55555555 น้อยมาก เหมือนมีแต่คนเกลียดรึเปล่านะ
ที่เล่ามาไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราบ้างนะ ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ขายเสื้อผ้ามือ1 ที่เรารับมาให้หมดสักที ขอแค่ให้ได้ทุนคืน มีใครพอจะชี้แนะเราได้บ้างคะ ตอนนี้เราพยายามโพสต์ขายทุกวัน วันละไม่กี่เม้น เม้นมากก็ไม่ได้เดี๋ยวเฟสบุคก็บล็อคเม้นอีก โดนประจำเลยค่ะ ใครที่พอจะให้คำปรึกษาได้ รบกวนหน่อยนะคะ เราไม่ได้ลงขายในแอพช้อปปิ้งต่างๆ เพราะเสื้อผ้ามีแค่แบบละตัว แต่ก็คิดว่าจะลองลงขายดูเหมือนกัน เอามันทุกทางเลยแหละ
ถึงแท้บางทีจะอดคิดไม่ได้ว่าทำไมทำอะไรถึงไม่ปังเลย ต้องล้มสักกี่ครั้ง หมดเงินไปก็เยอะ (อาจจะน้อยสำหรับคนอื่น แต่มันเยอะสำหรับเรา) แค่หวังว่าสักวันฝันของเราคงจะเป็นจริง ไม่หยุดทำหรอกค่ะ จะไปข้างหน้า ต่อเดินไม่ไหว ต้องคลานไปก็จะไป
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย และความคิดเห็นจากทุกคนล่วงหน้านะคะ ขอบคุณมากค่ะ อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่อง งงๆบ้าง อย่าว่าเลยนะคะ
มีใครเคยรู้สึกว่าตัวเองนั้นทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จบ้างไหมคะ
เริ่มจากเรื่องเรียน เราเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่ได้เก่ง อยู่ในระดับปานกลาง ไม่รู้เลยว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร อยากทำอาชีพอะไร เพราะรู้สึกว่าไม่ถนัดอะไรสักอย่าง เราเรียนจบป.ตรี รปศ ที่เลือกเรียนเพราะจะได้สอบเข้ารับราชการได้ เพราะตำแหน่งที่รับค่อนข้างเยอะ จริงๆเราไม่ได้อยากเป็น แต่พ่อแม่เค้าก็หวังอยากให้เป็น คนบ้านๆอะเนอะ เราก็พยายามสอบนะ แต่ก็ไม่ค่อยอ่านหนังสือ ไม่ติวอะไรมากมาย เนื่องจากต้องทำงานประจำด้วย ช่วงโควิดก็ไม่เคยได้หยุด เราทำงานบริษัทเอกชน เงินเดือน 10,000บาท ไม่อยากทำก็ต้องทำเพราะเป็นงานใกล้บ้าน แล้วก่อนจะมาทำเราก็ไปตระเวนสมัครงานตามที่ต่างๆ ก็ไม่ได้งานทำเลย โดนดูถูกจากคนที่มาสัมภาษณ์หลายต่อหลายครั้ง พอได้งานนี้ก็เลยทำ เราพยายามหารายได้เสริมจากการขายของออนไลน์ เราเป็นคนชอบแต่งตัว ชอบเสื้อผ้า แรกๆเลยลองขายเสื้อผ้าตัวเอง จนเริ่มมีทุนก็เอามาลงทุนซื้อเสื้อผ้ามาขาย ก็ขายไม่ได้ จมทุน มันก็เป็นเสื้อผ้าที่ไม่ได้ตกยุคอะไร ขายก็ชุดละ 100กว่าบาท กำไรแค่ 10-20 บาทเองค่ะ ก็ยังขายไม่ได้ เราขายในกลุมเฟสบุค คนก็ไม่ค่อยเห็น ก็ยังพยายามโพสต์ พยายามขาย เราไม่ได้ไลฟ์สดนะคะ นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนพูดน้อยมาก แล้วก็ไม่ได้มีความกล้าและถนัดในเรื่องการพูดและการออกกล้องไลฟ์จริงๆ เลยเลือกที่จะถ่ายรูปและโพสต์ขายอย่างที่หลายคนทำ บอกเลยว่าเป็นงานที่ค่อนข้างเหนื่อยกายและเหนื่อยใจเหมือนกัน เหนื่อยกายตรงที่ต้องขนผ้ามาถ่ายทีละตัว ต้องรื้อต้องเก็บ และมาเหนื่อยใจตรงที่ไม่มีใครซื้อ หรือบางคนมาถาม ตกลงจะซื้อแล้วหายไปเลยก็มี ด้วยความที่เงินเดือนเราน้อย มีค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าไฟ มีหนี้กยศ มันเลยทำให้เราไม่กล้าลงทุนอะไรมาก เพราะถ้าเจ๊งหมายความว่าหมดตัว ก่อนหน้านี้เคยลงทุนขายน้ำ ใส่แก้ว ใส่ถุง แต่สู้ค่าที่ไม่ไหว เพราะขายแทบไม่ได้เลย ไม่มีเงินจ่ายค่าที่เลยต้องยอมเจ๊ง เราเอาวัตถุดิบที่เหลือมาชงแจกคนที่มางานทอดกฐินที่วัดแถวบ้านจนหมด เพราะถ้าเก็บไว้กินเองคงไม่ไหว บางอย่างยังไม่ได้แกะไม่ได้ใช้
เราจะบอกว่าทุกอย่างที่เราทำคือเราชอบนะคะ เราชอบขายของ อยากมีร้าน คาเฟ่ อยากขายเสื้อผ้า พยายามมาตลอดแต่ก็ตัวคนเดียว ไม่มีใครคอยช่วยคิด ช่วยชี้แนะ เราไม่มีแฟน เพื่อนก็อยู่ไกล เรียนจบกผ้แยกย้าย สามารถระบายได้บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยจะได้คำปรึกษาอะไรกลับมา เราเลยต้องมาคิดเอง เริ่มเอง ทำเองด้วยตัวคนเดียวทุกอย่าง งานประจำตอนนี้ก็ยังทำอยู่ เพราะลาออกไม่ได้
บอกตรงๆนะคะ บางทีก็รู้สึกว่าอยากดังนะ อยากมีคนรู้จักเยอะๆ แต่เราก็ไม่ได้สวยหรือหน้าตาดีอะไร ทุกวันนี้ลงรูปตัวเองในเฟสบุค ในไอจี คนกดไลค์แค่ 20-30 เอง 55555555 น้อยมาก เหมือนมีแต่คนเกลียดรึเปล่านะ
ที่เล่ามาไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราบ้างนะ ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ขายเสื้อผ้ามือ1 ที่เรารับมาให้หมดสักที ขอแค่ให้ได้ทุนคืน มีใครพอจะชี้แนะเราได้บ้างคะ ตอนนี้เราพยายามโพสต์ขายทุกวัน วันละไม่กี่เม้น เม้นมากก็ไม่ได้เดี๋ยวเฟสบุคก็บล็อคเม้นอีก โดนประจำเลยค่ะ ใครที่พอจะให้คำปรึกษาได้ รบกวนหน่อยนะคะ เราไม่ได้ลงขายในแอพช้อปปิ้งต่างๆ เพราะเสื้อผ้ามีแค่แบบละตัว แต่ก็คิดว่าจะลองลงขายดูเหมือนกัน เอามันทุกทางเลยแหละ
ถึงแท้บางทีจะอดคิดไม่ได้ว่าทำไมทำอะไรถึงไม่ปังเลย ต้องล้มสักกี่ครั้ง หมดเงินไปก็เยอะ (อาจจะน้อยสำหรับคนอื่น แต่มันเยอะสำหรับเรา) แค่หวังว่าสักวันฝันของเราคงจะเป็นจริง ไม่หยุดทำหรอกค่ะ จะไปข้างหน้า ต่อเดินไม่ไหว ต้องคลานไปก็จะไป
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย และความคิดเห็นจากทุกคนล่วงหน้านะคะ ขอบคุณมากค่ะ อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่อง งงๆบ้าง อย่าว่าเลยนะคะ