คือว่าเรามีเเฟน เเต่ยังไม่เเต่งงานกันนะค่ะ  แต่เเฟนเป็นคนที่ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจไม่เเคร์ เอาเเต่ความคิดตัวเอง  มีช่วงหนึ่ง เราเจอปัญหา ที่รุมเร้าในชีวิต เเต่เเฟนไม่ให้คำพูดที่ดีหรือห่วงใย มีเเต่ซ้ำเติม จนเราอยากคิดสั้นเลยทีเดียว เเต่เราก็ได้เข้าไปเเอพหาเพื่อนคุย เพื่อคุยระบายกับคนที่ไม่รู้จัก จะได้สบายใจกว่าเก็บไว้คนเดียว  จนมีพี่คนนึงทักมา คุย เราก็ไม่ได้สนใจ ก็ระบายว่าตัวเองเครียด เหนื่อยกับชีวิต เขาก็ให้คำปรึกษาที่ดี เราก็สบายใจ เเล้วเราก็ไม่ได้เข้าไปอีก เเต่พี่เขาก็ทักห่วงใยทุกวันในเเชทออนไลน์นั้น เขาอายุ 40กว่าแล้วค่ะ มีครอบครัว เเล้ว  เราก็เเค่คุยปกติ เฉยๆ ไม่จริงจัง  อะไรมาก เเค่คุยไปวันๆ เเต่เเฟนก็ไม่สนใจไม่ใยดีเหมือนเดิม  เเต่พี่คนนี่เขาก็ให้คำเเนะนำรับฟังปัญหาของเราเเละคอยคุยให้เราหายเครียดเเละผ่อนคลาย จนพี่เขาขอไลน์ไว้ คุย  นี่ล่ะคือจุดเริ่มต้น หลังจากที่ได้ไลน์ไป  เราก็คุยกับพี่เขาทุกวันคุยทุกเรื่องในชีวิตเราก็ว่าได้คุยจนรู้ใจกันมาก ตอนนี้คุยกับพี่เขามาก็น่าจะเข้าเดือนที่ 6 เเล้ว เราก็รู้สึกว่าเราไม่ควรไปคุยกับคนที่มีครอบครัวเลย นะเเต่ยอมรับตอนนี้รู้สึก เหมือนผูกพัน วันใหนที่เขาอยู่กับครอบครัวไม่มีเวลาทักหา เราหรือไม่ได้คุย เรารู้สึกคิดถึงเขามาก ถึงขั้นร้องไห้คิดถึงพี่เขาเลย เราให้ความสำคัญกับเขามากกว่าเเฟนซะ ด้วยซ้ำตอนนี้ เราอยากหยุด ความสัมพันธ์ นี่จัง เเต่ยอมรับว่าพอคุยกับพี่เขาเเล้วสบายใจ มีความสุขมาก เมื่อเจอปัญหา  เราไม่ได้ อยากได้เขามาครอบครองนะ เเค่ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิต อยากให้เขาอยู่ข้างๆเรายามเรามีปัญหา หรือเราเครียดขอเเค่มีพี่เขาคอยคุยคอยปลอบใจ เเต่พี่เขาก็สัญญาว่าอยู่อยู่ข้างๆเราตลอด นะ เขาบอกว่าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เรารู้กัน 2 คน คนของพี่ไม่รู้คนของเราก็ไม่รู้ ้เราคุยเพราะเรามีความสุข  เราควรหยุดหรือทำยังไงดี ทุกวันนี้คิดถึงพี่เขามากกว่าแฟนตัวเองซะอีก มันทรมานนะกับความรู้สึกเเบบนี้😢😢

#รักที่ไม่ต้องมีตัวตน