เราขอเล่าเรื่องเลยละกันมันจะได้ไม่ชักช้า สำหรับเรา เราคิดว่าเราโตมากับอะไรหลายๆอย่าง เช่น โตมากับการอยู่คนเดียว โตมากับการโดนบังคับว่าห้ามมีเพื่อนผู้ชายให้มีแค่เพื่อนผู้หญิงได้ เราโครตอึดอัดเลยอะคือเวลาวันเเม่เราต้องพาแม่ไปโรงเรียนใช่ปะเราก็จะบอกเพื่อนผู้ชายว่าเราต้องแกล้งทำเป็นไม่ทักไม่รู้จักกันนะอีกอย่างมันทำให้เราหมกหมุ่นกับการอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวจนตอนนี้อาจจะเป็นโรคซึมเศร้าอะ ตอนเเรกเราคิดว่าเราจะโตมาในสิ่งที่ดีๆเเต่กลับกันเลยเราไปเจอครอบครัวนึงเขาดีกับเรามากแต่หันกลับมาที่ครอบครัวเรามืดมนดำไปหมดเลยอะจริงๆเราโตมากับการโดนด่า ตี ทุบ แต่ทำอะไรไม่ได้เลยเราทำได้แค่กลบเกลื่อนความรู้สึก ได้แค่ระบายกับเพื่อนคนนึง เราอยากให้ครอบครัวของเราเหมือนครอบครัวคนอื่นๆอาจจะเป็นเพราะเราไม่เต็มหรอมันก็ไม่ใช่มั้งนะเวลาทำอะไรไม่พอใจนิดหน่อย มันเรื่องน้อยมากๆ ก็ด่า ตีละอะ เรายอมรับว่าเมื่อก่อนเราเรียนหนังสือไม่เก่งไม่รู้เรื่องแต่โตมาเราก็จำอะไรไม่ได้เลยเราถามเขาตอนม.1ว่าเราเป็นอะไรเขาบอกเราว่า เราเป็นเด็กล้นเเล้วทำไมเราต้องกินยาทั้งๆที่เราเรียนรู้เรื่องจนกระทั่งเขาบอกว่าเราไม่ปกติเหมือนคนอื่นก็เลยนึกว่าเราเรียนมาได้ใง อีกอย่างขอดูใบรับรองเเพทย์เเต่ไม่มีใครเซ็นรับรองอะไรเลยเรางงใจอะ ทุกคนคิดว่าเรามีปัญหาปะ ช่วยเม้นมาหน่อย เราอยากรู้อากเข้าใจ