สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
ขอเล่าในมุมคนที่มี พ่อแม่ในวัยเกษียณ
- คุณแม่เคยทำงานที่เรียกได้ว่ารายได้น้อยมาก เกษียณด้วยเงินเดือนไม่ถึง 2 หมื่น เงินเก็บที่เก็บได้ก็หลักแสน ใช้ได้ไม่กี่เดือน เงินก็หมด
- มีวินัยทางการเงินที่ไม่ดี พี่เคยลองบังคับให้ฝากเงินรายเดือนแล้ว ก็ได้แค่ปีครึ่ง สุดท้ายก็ถอนออกมาใช้หมด
- ทุกวันนี้ได้รับเงินเดือนจากพี่ มีชีวิตอยู่ด้วยเงินเดือนจากพี่, โชคดีที่มีสวัสดิการจากบ.ของพี่ มีค่ารักษาพยาบาล OPD ให้ และถ้าต้องนอน IPD ก็ใช้สิทธิของสามี (พ่อของพี่)
- ชีวิตของแม่พี่ ดูแล้วคงไม่ได้ลำบาก แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรที่ชอบได้มากนัก เพราะเงินที่พี่ให้ ก็แค่พอกิน
- เคยลองให้เงินก้อน หวังว่าจะเออ จะเก็บได้ แต่สุดท้ายก็หมด หมดไปกับกิจกรรมที่เค้าชอบ
- แต่ถ้าคิดว่าเป็นตัวเองตกในสภาพนี้ ขอใช้คำว่าลำบากมาก ถ้าเป็นพี่คงไม่สามารถรอเงินจากลูก ด้วยเงินไม่ถึงหมื่น มีชีวิตแบบเดือนต่อเดือนแบบนี้ได้
- ตัดไปที่พ่อ เก็บเงินเก่งมาก ถึงแม้ว่าวัยหนุ่มจะเลเทะ แต่ก็ส่งเสียให้ลูกได้จนจบการศึกษา เงินที่ได้มาตอนเกษียณก็แค่ไม่กี่ล้าน ไม่กี่ปีก็หมด
เหลือคงไว้ให้ได้ปันผล รอเงินเดือนจากพี่เหมือนกัน
สรุปแล้ว พ่อแม่ของพี่ ยังมีบ้านอยู่ มีข้าวให้กิน มีพี่ให้เงินเดือนทุกเดือน เจ็บป่วยอะไรก็ยังมีสิทธิให้เบิกได้ มองภายนอกคงไม่ลำบาก
ตอนนี้พี่มีลูกแล้ว บอกเลยว่า ลูกก็มีชีวิตของเค้า ไม่อยากให้เค้าต้องมาวนลูปกับคำว่าลูกกตัญญู ขอให้ลูกใช้ชีวิตของตัวเองได้ เอาตัวรอดได้ พี่ก็เลยวางแผนการเงินตัวเองให้ดี ให้พร้อมที่สุด อาจจะไม่ใช่ร้อยล้านพันล้าน ขอให้แก่ไปไม่ลำบากลูก ให้มันจบที่รุ่นพี่นี้แหละ
ตอนนี้พี่เข้าใจว่าตอนเกษียณขอแค่ยังได้เจอลูก มาเยี่ยมเยียนกัน มากินข้าวกันทุกอาทิตย์ ถึงเวลาพี่ป่วย ก็มาดูแลใจกัน หากต้องเช็ดขี้เยี่ยว ก็ขอให้พยาบาลเป็นคนทำ หากลูกจะต้องการให้เงินเดือนเพื่อตอบแทนพี่ก็จะรับเอาไว้ตามความตั้งใจของลูก และคิดว่าก็คงจะเก็บเอาไว้และให้เค้าในวันที่ลาโลกไปแล้ว
คงต้องขอบคุณชีวิตของพ่อแม่พี่ ทำให้พี่เห็นความสำคัญของการวางแผนทางการเงิน วางแผนภาษี วางแผนประกันชีวิต เริ่มให้เร็วที่สุด
ทุกอย่างเริ่มจากความรู้ ศึกษาหาอ่านเอาได้ แต่ใจที่ตั้งใจจะต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด
ใดๆ คือ ถ้าเงินเดือนน้อยมีแค่พอกินไม่พอเก็บ ก็ต้องคิดว่าจะทำยังงัย ให้เงินเดือนเยอะขึ้น หรือ มีรายรับเพิ่ม เช่น อัพสกิลตัวเอง เปลี่ยนงาน หางานเสริม
หรือบางทีพี่อาจจะยังไม่เข้าใจก็ได้ สุดท้ายตอนแก่ พี่อาจจะอยากได้คำว่าลูกกตัญญูจริงๆ ก็ได้
- คุณแม่เคยทำงานที่เรียกได้ว่ารายได้น้อยมาก เกษียณด้วยเงินเดือนไม่ถึง 2 หมื่น เงินเก็บที่เก็บได้ก็หลักแสน ใช้ได้ไม่กี่เดือน เงินก็หมด
- มีวินัยทางการเงินที่ไม่ดี พี่เคยลองบังคับให้ฝากเงินรายเดือนแล้ว ก็ได้แค่ปีครึ่ง สุดท้ายก็ถอนออกมาใช้หมด
- ทุกวันนี้ได้รับเงินเดือนจากพี่ มีชีวิตอยู่ด้วยเงินเดือนจากพี่, โชคดีที่มีสวัสดิการจากบ.ของพี่ มีค่ารักษาพยาบาล OPD ให้ และถ้าต้องนอน IPD ก็ใช้สิทธิของสามี (พ่อของพี่)
- ชีวิตของแม่พี่ ดูแล้วคงไม่ได้ลำบาก แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรที่ชอบได้มากนัก เพราะเงินที่พี่ให้ ก็แค่พอกิน
- เคยลองให้เงินก้อน หวังว่าจะเออ จะเก็บได้ แต่สุดท้ายก็หมด หมดไปกับกิจกรรมที่เค้าชอบ
- แต่ถ้าคิดว่าเป็นตัวเองตกในสภาพนี้ ขอใช้คำว่าลำบากมาก ถ้าเป็นพี่คงไม่สามารถรอเงินจากลูก ด้วยเงินไม่ถึงหมื่น มีชีวิตแบบเดือนต่อเดือนแบบนี้ได้
- ตัดไปที่พ่อ เก็บเงินเก่งมาก ถึงแม้ว่าวัยหนุ่มจะเลเทะ แต่ก็ส่งเสียให้ลูกได้จนจบการศึกษา เงินที่ได้มาตอนเกษียณก็แค่ไม่กี่ล้าน ไม่กี่ปีก็หมด
เหลือคงไว้ให้ได้ปันผล รอเงินเดือนจากพี่เหมือนกัน
สรุปแล้ว พ่อแม่ของพี่ ยังมีบ้านอยู่ มีข้าวให้กิน มีพี่ให้เงินเดือนทุกเดือน เจ็บป่วยอะไรก็ยังมีสิทธิให้เบิกได้ มองภายนอกคงไม่ลำบาก
ตอนนี้พี่มีลูกแล้ว บอกเลยว่า ลูกก็มีชีวิตของเค้า ไม่อยากให้เค้าต้องมาวนลูปกับคำว่าลูกกตัญญู ขอให้ลูกใช้ชีวิตของตัวเองได้ เอาตัวรอดได้ พี่ก็เลยวางแผนการเงินตัวเองให้ดี ให้พร้อมที่สุด อาจจะไม่ใช่ร้อยล้านพันล้าน ขอให้แก่ไปไม่ลำบากลูก ให้มันจบที่รุ่นพี่นี้แหละ
ตอนนี้พี่เข้าใจว่าตอนเกษียณขอแค่ยังได้เจอลูก มาเยี่ยมเยียนกัน มากินข้าวกันทุกอาทิตย์ ถึงเวลาพี่ป่วย ก็มาดูแลใจกัน หากต้องเช็ดขี้เยี่ยว ก็ขอให้พยาบาลเป็นคนทำ หากลูกจะต้องการให้เงินเดือนเพื่อตอบแทนพี่ก็จะรับเอาไว้ตามความตั้งใจของลูก และคิดว่าก็คงจะเก็บเอาไว้และให้เค้าในวันที่ลาโลกไปแล้ว
คงต้องขอบคุณชีวิตของพ่อแม่พี่ ทำให้พี่เห็นความสำคัญของการวางแผนทางการเงิน วางแผนภาษี วางแผนประกันชีวิต เริ่มให้เร็วที่สุด
ทุกอย่างเริ่มจากความรู้ ศึกษาหาอ่านเอาได้ แต่ใจที่ตั้งใจจะต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด
ใดๆ คือ ถ้าเงินเดือนน้อยมีแค่พอกินไม่พอเก็บ ก็ต้องคิดว่าจะทำยังงัย ให้เงินเดือนเยอะขึ้น หรือ มีรายรับเพิ่ม เช่น อัพสกิลตัวเอง เปลี่ยนงาน หางานเสริม
หรือบางทีพี่อาจจะยังไม่เข้าใจก็ได้ สุดท้ายตอนแก่ พี่อาจจะอยากได้คำว่าลูกกตัญญูจริงๆ ก็ได้
MissDolly16 ถูกใจ, เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า ถูกใจ, คุณแม่ยุคหิน ถูกใจ, เดินช้าชมนกชมไม้ ถูกใจ, แกะเทา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6233001 ถูกใจ, ตะพานหิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3899723 ถูกใจ, moonlit_memory ถูกใจ, จิน ณ จันทร์ ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 4
อยากทราบว่าวัยเกษียณที่อยู่คนเดียว ไม่มีลูกหลานดูแล อยู่ยังไงมากกว่าค่ะ
ทุกวันนี้จะพาผู้สูงอายุไปฉีดวัคซีน ยังต้องหาที่ลงทะเบียนให้ ขับรถพาไปฉีดให้ ทั้งๆที่ประเทศกำลังเข้าสู่งสังคมผู้สูงอายุ แต่แค่ฉีดวัคซีนผู้สูงอายุยังต้องพึ่งพาลูกหลานเลย (หน้าบ้านมีสาธารณสุขประจำหน่วยด้วยแท้ๆ ยัง walk-in ไปฉีดเข็ม 3 ไม่ได้เลยค่ะ)
ไม่เข้าใจว่าระบบทำไมไม่เอื้อให้พวกเขาพึ่งพาตัวเองได้ ดูแล้วยังไงก็ยังต้องพึ่งลูกหลานอยู่เลย กลัววันนึงตัวเองจะเจอแบบนี้ค่ะ...
ทุกวันนี้จะพาผู้สูงอายุไปฉีดวัคซีน ยังต้องหาที่ลงทะเบียนให้ ขับรถพาไปฉีดให้ ทั้งๆที่ประเทศกำลังเข้าสู่งสังคมผู้สูงอายุ แต่แค่ฉีดวัคซีนผู้สูงอายุยังต้องพึ่งพาลูกหลานเลย (หน้าบ้านมีสาธารณสุขประจำหน่วยด้วยแท้ๆ ยัง walk-in ไปฉีดเข็ม 3 ไม่ได้เลยค่ะ)
ไม่เข้าใจว่าระบบทำไมไม่เอื้อให้พวกเขาพึ่งพาตัวเองได้ ดูแล้วยังไงก็ยังต้องพึ่งลูกหลานอยู่เลย กลัววันนึงตัวเองจะเจอแบบนี้ค่ะ...
สมาชิกหมายเลข 881438 ถูกใจ, เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า ถูกใจ, Another GutZ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 729853 ถูกใจ, ตะพานหิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1847543 ถูกใจ, หอมกร ถูกใจ, moonlit_memory ถูกใจ, kitten_noi ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6623817 ถูกใจรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
แม้คนตั้งกระทู้ยังไม่แก่ แต่อยากทราบว่าวัยเกษียณ ว่าลำบากประมาณไหนครับ เล่าถึงความลำบากให้ฟังหน่อยครับ
ว่าลำบากประมาณไหนครับ เล่าถึงความลำบากให้ฟังหน่อยครับ
จะได้เตรียมตัวบ้างครับ