คือไงดีเอาเป็นว่าเราเป็นคนกะเหรี่ยงสัญชาติพม่า เเต่เกิดที่ไทย พ่อเเม่ค่อนข้างหัวโบราณเลย เเล้วเราเป็นคนไม่ยอมคนตั้งเเต่เด็กเลย เถียงเเต่เถียงเเบบว่ายังไง เถียงเเบบมีเหตุผลอ่ะ ถ้าเราทำผิดจริงเราจะอยู่เงียบเลย เเต่เเม่เราขี้บ่นมาก มันทำให้เราต้องตอบโต้บ้าง เเต่การตอบโต้ของเราทำให้คนในโรงงานที่เป็นพม่าด้วยกันไม่ชอบเราไม่เลย ง่ายๆคือคนทั้งโรงงานเลย  ตั้งเเต่เด็กคือสงสารตัวเองตอนนั้นมากที่ร้องไห้ในห้องน้ำเเล้วตอนร้องไห้ คือนึกตลอดเลยว่าไม่มีคนชอบเรา จนโตตอนนี้ ก็เริ่มทำร้ายตัวเองนิดหน่อย เเบบจิกหัวตัวเองตกเเก้มบ้าง จิกตัวเอง  คือเเบบตอนนี้ทนไม่ไหวเเล้ว หรือเป็นที่เราที่จะเงียบตั้งเเต่เเรกเเล้ว เราควรทำไงต่อชีวิตนี้ดี ไม่มีใครเคยเหยียดเราเลยนอกจากคนในโรงงานกันเอง เราเงียบขึ้นนะ เพราะเพื่อนทัก เเต่ตัวเองไม่รู้เลย เเต่การที่เงียบก็โดนหาว่าบ้าอีก  คืออยากพักผ่อนอ่ะ คือเหนื่อยจัง ไม่รู้ว่าจะทนทำไม เราอยู่ทีนี่ตั้งเเต่เด็กเลย อยากออกไปมาก อยากเเบบไม่โดนข่มขี่เเบบนี้ คือเหนื่อยจริงๆ อยากนอนเเล้วไม่ตื่นอีกเลย 🥲