อาของแฟนมาอยู่ด้วยชั่วคราว เพราะมีปัญหาเรื่องการเดินทาง ซึ่งเขามีครอบครัวอยู่ต่างจังหวัด ในวันธรรมดา จ.-ศ. ช่วงเช้าเขาจะออกไปทำงานและจะกลับเข้ามาบ้านอีกทีตอนเย็น เพื่ออาบน้ำ กินข้าว แล้วก็นอนพัก ถ้ามองแค่นี้ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร แต่สิ่งที่เราไม่โอเคเลยคือนิสัยส่วนตัวของเขา จริงๆเขาก็เป็นคนๆนึงที่ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร นะ แต่ ๆ ๆ ๆ 😒🙁🤬

แต่สิ่งที่เราไม่ชอบมากคือ เขาชอบคุยโทรศัพท์เสียงดัง ดังมากๆๆๆ ดัง 8 บ้านเลยทีเดียว 📢สิ่งที่เขาคุยมันก็จะมีแต่เรื่องเดิมๆพูดแล้วพูดอีก ซึ่งเรามองว่าเก็บไปคุยที่บ้านก็ได้มั้ย หรือไม่ก็พูดเงียบๆก็ได้ มันกลายเป็นว่าเราจะต้องได้ยินทุกเรื่องที่เขาพูดเพราะเขาจะเปิดลำโพงทุกครั้งที่คุย (ย้ำว่าทุกครั้งจริงๆ) และเปิดดังมาก บวกกับน้ำเสียงที่ดังอยู่แล้วมันยิ่งทำให้รำคาญทวีคูณขึ้นไปใหญ่ เวลาที่เขาจะคุยคือตอนกินข้าว ตอนเข้านอน และตอนตื่นนอน นั่นแระฮะ ‼️ มันเกือบทุกตอน มันจะแทบทุกเวลาเลยด้วย

ถ้าเขาคุยตอนช่วงที่เราเข้านอนและเราจะต้องตื่นเช้า เราจะรำคาญมากเพราะห้องที่บ้านเราไม่เก็บเสียง มันจะได้ยินหมดทุกคำพูด และวันไหนถ้าทำงานดึกกลับมาอยากจะนอนตื่นสายหน่อย แกก็จะเปิดลำโพงคุยโทรศัพท์แต่เช้า พระเจ้า มันทำให้พาตื่นกันหมด ด ด ด ……
นอนต่อไปไม่ไหว ซึ่งมันเป็นปัญหาสะสมมาตลอด
เรารำคาญมากแต่พูดอะไรไม่ได้ ปัญหามันก็ไม่ถูกแก้ พอวันต่อไปเขาก็ทำนิสัยแบบเดิมอีกเรื่อยๆวนอยู่แบบนี้……….. 🤦‍♀️

อีกเรื่องที่ไม่โอเคก็คือเรื่องการกิน เขาเป็นคนกินมุมมาม หกเลอะเทอะ ตรงใต้เกาอี้ที่เขานั่งอะนะ ดูได้เลยจะมีเศษอาหารหล่นที่พื้นเต็มไปหมด ทุกครั้งที่กิน
แล้วคือไม่เก็บด้วยอ่ะประเด็น………รีโมตทีวีที่ห่อด้วยพลาสติกก็จะเป็นมันๆเมือกๆอยู่บ่อยๆ เพราะเขาคนเดียว ในส่วนของขนมที่เราซื้อมาไว้นะ ถ้าอร่อยถูกปากเขา เขาจะกินของเราหมดเลยนะ ไม่เหลือไว้เลยสักชิ้น👉 คือเรียกได้ว่าไม่มีความเกรงใจเลย

ตอนนี้เราทำงาน wfh อยู่บ้าน หลักๆก็ต้องคุยงานเคลียเอกสารอยู่หน้าคอมตลอด ก็มีบ้างที่ต้องออกไปพบลูกค้า ไปดูหน้างาน เวลาที่เราอยู่บ้านเราก็ไม่ได้ว่างที่จะมาปรนนิบัติหรือเป็นแม่บ้านให้ใครนะ เราก็ต้องทำงานของเรา งานเราไม่มีเวลาเลิกงานหรอกนะ ต้องคุยอยู่ตลอดถ้างานมีปัญหา คือแทบไม่ลุกไปไหนหรือแทบจะไม่ได้นอนเลย แต่ทุกๆ ๆวัน……….พอตกเย็น เมื่อไหร่ที่เขากับมาเราจะต้องโดนใช้เพื่อมาแกะกับข้าวใส่จานให้เขากินบ้าง คลุกกับข้าวโน่นนี่ให้เขาบ้าง อบลาๆๆๆๆ บางทีแทบจะต้องตักข้าวมาใส่จานให้ด้วย และพอกินเสร็จจะต้องมาล้างจานให้อีก และเขาก็จะกินไม่เก็บ เอาง่ายๆคือต้องมาคอยปรนนิบัติให้อ่ะ เพราะอยู่บ้านเดียวกัน หร๊อออออ?

ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันสะสมกันมาทีละนิดจนทำให้เรารู้สึกเบื่อ และรำคาญตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนพาลไม่อยากจะทำอะไรให้ มาหลังๆเวลาเขากลับมาเราจะไม่ไหว้ ไม่คุยด้วย และพยายามทำตัวให้ยุ่งที่สุดเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องใช้เราไปทำอะไร เวลาช่วงกินข้าวเราก็จะรีบกินรีบล้างจาน เพราะไม่อยากจะเก็บของเขา ไม่อยากจะล้างจานเขา ไม่อยากจะนั่งนานๆทนฟังเขาคุยโทรศัพท์ เพราะรำคาญไปหมด………

ทั้งที่บางอย่างก่อนหน้านี้เราพยายามมองข้ามไป คิดกลับถือซะว่าช่วยคนในบ้าน ช่วยๆกันเพราะไม่อยากให้แฟนไม่สบายใจ แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเราระเบิดแตก เริ่มแสดงอาการไม่พอใจมากขึ้นเวลาเขาคุยเสียงดัง ช่วงที่เราจะนอนเราก็ลุกไปเปิด-ปิดประตูห้องดัง ๆ ประชดเขา และจานข้าวหรืออะไรที่เกี่ยวกับเขาเราจะไม่ยุ่งไม่เก็บเลย ส่วนขนมเราก็จะซื้อมาซ่อนไว้ ไม่ให้เขาเห็นและก็แอบกิน เพราะกลัวเขาเอาไปกินหมด จนบางทีเราก็รู้ได้เลยว่าเขาเอาเรื่องนิสัยแย่ๆของเราที่เป็นแบบนี้ ไปพูดกับพ่อของแฟนเราและคนอื่นๆฟัง ในมุมที่ไม่ดีนัก

เราทนความรู้สึกนี้ไม่ไหวอีกแล้ว จนต้องมาโพสต์ระบาย เพราะเราอยากรู้ว่าการที่เรากลายมาทำนิสัยแบบนี้
มันผิดที่เรา?
ทำไมเขาไม่มองดูตัวเองบ้าง?

อึดอัดเพราะเรารู้ว่าการที่จะเปิดใจคุยปัญหากับคนแบบนี้ อายุในวัย และช่วง gen ที่ต่างกันขนาดนี้ คุยกันตรงๆคงไม่ได้แก้อะไร มีแต่จะเพิ่มปัญหาขึ้นไปอีก 😤🤬😡