เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมาแล้ว 7 ปี ทะเลาะกันน้อยมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด เป็นแฟนที่ดีมากๆคนนึง
2 ปีแรกที่คบกัน แฟนก็พาเราเข้ามาอยู่ที่บ้านเค้าและมีแม่เค้าอยู่ด้วย หลังจากอยู่ไปซักพักก็เริ่มอึดอัดที่ต้องอยู่กับแม่สามีเลยพากันออกไปเช่าห้องอยู่ แล้วปีที่ผ่านมาก็เก็บเงินซื้อคอนโดกันซึ่งมีแม่ช่วยซับพอร์ตมาบ้าง
อยู่คอนโดก็มีสลับมานอนบ้านแม่บ้างอาทิตย์ละ 2-3 วันเพราะแม่สามีอยู่คนเดียวซึ่งเราเข้าใจและเห็นใจตรงจุดนี้มาก แม่อยู่คนเดียวแม่อาจจะเหงาเราต้องมานอนพักที่บ้าน พูดคุยกินข้าวดูทีวี มีกิจกรรมร่วมกันบ้าง
พอพักหลังมานี้แม่ป่วยเป็นเส้นเลือดหัวใจตีบ ข้อเข่าสึก ต้องไปหาหมออยู่ประจำ และเป็นแพนิคหนักมากๆ
เราและแฟนเลยต้องมาอยู่บ้านตลอดทุกวัน เราเริ่มกลับมารู้สึกอึดอัดอีกครั้งเพราะอยู่ด้วยกันกับแม่สามีทุกวัน
ปกติแม่สามีเป็นคนมีนิสัย จุกจิก ใจร้อน ขี้หงุดหงิด เจ้าระเบียบมาก ชอบบงการชีวิตลูก
จะมีปัญหาเรื่องเล็กๆจุกจิกกันตลอด
เช่น อาบน้ำเสียงดัง อาบน้ำกระเด็นออกมาโซนแห้ง บีบแปรงสีฟันต้องไล่ลงค่อยๆบีบ การถูกบ้านกวาดบ้านในแบบของเค้า การล้างห้องน้ำต้องใช้ยาสีฟันล้างเท่านั้น บลาๆ
เวลาจะคุยกับแฟนต้องกระซิบคุยกัน ทำอะไรต้องทำเบาๆ การเดิน การคุย เปิดปิดประตู (อยู่คนละห้องกับแม่) แต่พอแม่ได้ยินเสียงกึกกักนิดหน่อยแม่ก็จะตื่นและหงุดหงิด แม่เป็นคนนอนเร็ว 3-4 ทุ่มก็นอนแล้ว แล้วเราเป็นคนนอนเวลา เที่ยงคืนถึงตี 1 เวลาทำอะไรก็ต้องรีบจัดแจงก่อนแม่จะนอน ทุกวันนี้เหมือนเราไม่เป็นตัวของตัวเองเลย จะทำอะไรก็ต้องบีบตัวเองให้ได้อย่างใจเค้า
เราก็มีไปนอนคอนโดคนเดียวบ้าง จนบางทีทำอะไรคนเดียวแล้วรู้สึกไม่ต้องมีแฟนก็ได้
เราเข้าใจดีว่าเค้ามีแม่อยู่แค่คนเดียว เค้ารักแม่เค้า เราก็รักแม่เค้า เพราะแม่เค้าก็เอ็นดูเรา แต่เรารู้สึกอึดอัดที่เวลาอยากจะทำอะไร ไปไหน เราไม่เคยได้ทำตามใจตัวเองเลย ขนาดจะไปดูหนังยังต้องโกหกว่าติดงาน เวลาจะไปเที่ยวก็โกหกว่าทำงาน เพราะถ้าเค้ารู้เค้าก็จะงอลหน้าหงิกงอใส่และไม่คุยด้วย
เราไม่รู้ว่าเราจะสามารถทนอยู่แบบนี้ได้นานแค่ไหน แต่แฟนเราก็เป็นคนดีเหลือเกิน แต่เราก็เครียดจนจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว
เราจะทำยังไงกับชีวิตดีคะ ไม่รู้จะไปพูดหรือคุยกับใคร ไม่รู้จะบอกให้เข้าใจยังไง มันอึดอัดมากจริงๆ เรื่องจุกจิกแต่ละวันเยอะมากๆแต่เล่ามาคงจะยาว เราจะทำยังไงให้ตัวเองรู้สึกว่าต้องคิดบวก จะทำยังไงให้ไม่รู้สึกว่าอยากเดินจากไป เราเครียดมากเลยค่ะ
จะดูเห็นแก่ตัวไหมถ้าไม่อยากใช้ชีวิตอยู่บ้านเดียวกันกับแม่สามี
2 ปีแรกที่คบกัน แฟนก็พาเราเข้ามาอยู่ที่บ้านเค้าและมีแม่เค้าอยู่ด้วย หลังจากอยู่ไปซักพักก็เริ่มอึดอัดที่ต้องอยู่กับแม่สามีเลยพากันออกไปเช่าห้องอยู่ แล้วปีที่ผ่านมาก็เก็บเงินซื้อคอนโดกันซึ่งมีแม่ช่วยซับพอร์ตมาบ้าง
อยู่คอนโดก็มีสลับมานอนบ้านแม่บ้างอาทิตย์ละ 2-3 วันเพราะแม่สามีอยู่คนเดียวซึ่งเราเข้าใจและเห็นใจตรงจุดนี้มาก แม่อยู่คนเดียวแม่อาจจะเหงาเราต้องมานอนพักที่บ้าน พูดคุยกินข้าวดูทีวี มีกิจกรรมร่วมกันบ้าง
พอพักหลังมานี้แม่ป่วยเป็นเส้นเลือดหัวใจตีบ ข้อเข่าสึก ต้องไปหาหมออยู่ประจำ และเป็นแพนิคหนักมากๆ
เราและแฟนเลยต้องมาอยู่บ้านตลอดทุกวัน เราเริ่มกลับมารู้สึกอึดอัดอีกครั้งเพราะอยู่ด้วยกันกับแม่สามีทุกวัน
ปกติแม่สามีเป็นคนมีนิสัย จุกจิก ใจร้อน ขี้หงุดหงิด เจ้าระเบียบมาก ชอบบงการชีวิตลูก
จะมีปัญหาเรื่องเล็กๆจุกจิกกันตลอด
เช่น อาบน้ำเสียงดัง อาบน้ำกระเด็นออกมาโซนแห้ง บีบแปรงสีฟันต้องไล่ลงค่อยๆบีบ การถูกบ้านกวาดบ้านในแบบของเค้า การล้างห้องน้ำต้องใช้ยาสีฟันล้างเท่านั้น บลาๆ
เวลาจะคุยกับแฟนต้องกระซิบคุยกัน ทำอะไรต้องทำเบาๆ การเดิน การคุย เปิดปิดประตู (อยู่คนละห้องกับแม่) แต่พอแม่ได้ยินเสียงกึกกักนิดหน่อยแม่ก็จะตื่นและหงุดหงิด แม่เป็นคนนอนเร็ว 3-4 ทุ่มก็นอนแล้ว แล้วเราเป็นคนนอนเวลา เที่ยงคืนถึงตี 1 เวลาทำอะไรก็ต้องรีบจัดแจงก่อนแม่จะนอน ทุกวันนี้เหมือนเราไม่เป็นตัวของตัวเองเลย จะทำอะไรก็ต้องบีบตัวเองให้ได้อย่างใจเค้า
เราก็มีไปนอนคอนโดคนเดียวบ้าง จนบางทีทำอะไรคนเดียวแล้วรู้สึกไม่ต้องมีแฟนก็ได้
เราเข้าใจดีว่าเค้ามีแม่อยู่แค่คนเดียว เค้ารักแม่เค้า เราก็รักแม่เค้า เพราะแม่เค้าก็เอ็นดูเรา แต่เรารู้สึกอึดอัดที่เวลาอยากจะทำอะไร ไปไหน เราไม่เคยได้ทำตามใจตัวเองเลย ขนาดจะไปดูหนังยังต้องโกหกว่าติดงาน เวลาจะไปเที่ยวก็โกหกว่าทำงาน เพราะถ้าเค้ารู้เค้าก็จะงอลหน้าหงิกงอใส่และไม่คุยด้วย
เราไม่รู้ว่าเราจะสามารถทนอยู่แบบนี้ได้นานแค่ไหน แต่แฟนเราก็เป็นคนดีเหลือเกิน แต่เราก็เครียดจนจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว
เราจะทำยังไงกับชีวิตดีคะ ไม่รู้จะไปพูดหรือคุยกับใคร ไม่รู้จะบอกให้เข้าใจยังไง มันอึดอัดมากจริงๆ เรื่องจุกจิกแต่ละวันเยอะมากๆแต่เล่ามาคงจะยาว เราจะทำยังไงให้ตัวเองรู้สึกว่าต้องคิดบวก จะทำยังไงให้ไม่รู้สึกว่าอยากเดินจากไป เราเครียดมากเลยค่ะ