เราแต่งงานกันมานานแล้ว 
สามีกลัวการมีหนี้มาก ๆ ทุกอย่างจะต้องซื้อเงินสด ถ้าเราไปแอบผ่อนอะไรเขาจะโกธรมาก
(บางคนอาจคิดว่ามันเป็นสิ่งดี  เราก็คิดเหมือนกัน ) 
แต่ในข้อดีมันมีข้อเสีย

คือ  ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง เพราะต้องรอแต่ซื้อเงินสด
ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ทีวี โทรศัพท์  ของประเภทนี้ซื้อสดหมด

เราอยากได้ที่เป็นชิ้นเป็นอัน เช่น รถ บ้าน
เขาบอกไม่อยากเป็นหนี้ อยากซื้อสด แล้วสรุปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเลย รถก็ยังไม่มี
 
ว่าจะสร้างบ้าน ถมดินแล้วในที่ดินของบ้านเรา (ตอนแรกตกลงกันจะทำเพราะเราสงสารเขาที่แม่เราชอบบ่น เขาก็อึดอัดก็เลยว่าจะทำบ้านใหม่) 
พอมาวันนี้เขาก็บอกว่า ถ้าเราจะทำก็กู้ทำไปคนเดียวเลย 
ไม่ใช่บ้านเขา  เดี๋ยวแม่ก็ไล่เขาออกจากบ้านถ้าเกิดทะเลาะกันเลิกกัน เขาไม่ได้อะไรเพราะบ้านเป็นที่ของเรา 
(ตัวเราทะเลาะกันไม่เคยไล่แฟนเลยนะคะสาบานเรย ไม่ว่าจะตอนคบกันเป็นแฟนก้ไม่เคยทำ มีแต่แฟนเราที่ชอบพูดไล่เรา)

ส่วนรถมีความเป็นไปได้ว่าจะซื้อสดค่ะ ไม่เกินปีนี้ เขาบอกว่าต้องเป็นชื่อเขาค่ะ

ซึ่งเราเสียใจมากค่ะ ไม่ใช่ว่าเพราะเขาไม่ยอมเป็นหนี้ หรือ  ไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการให้รถเป็นชื่อเขา
แต่เพราะว่าเขาไม่เชื่อใจเราเลย ทั้งที่แต่งงานกันแล้ว และเราก็ไม่เคยคิดไม่ดีกับเขา
เขาคิดแต่ว่าเขาจะเสียเปรียบเราอะไรบ้างในตอนที่เลิกกัน  เหมือนเขาต้องการที่จะไปตลอดแบบไม่ต้องผูกมัดอะไร

มันเหมือนเป็นคำตอบว่า เพราะอะไรครอบตรัวเราถึงไม่เดินไปข้างหน้าสักที

สิ่งที่เขาคิดไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่มันทำให้ชีวิตมันอยู่กับที่  
แล้วเราก็สับสนว่าเราจะต้องทำยังไง เราจะต้องอธิบายกับเขายังไง อธิบายกับตัวเองยังไง

ที่เขาพูดออกมามะเช้า มันชาไปหมดเลย

(เพิ่มเติม ยังไม่ได้จดทะเบียนกันนะคะ แต่ เคยคุยกันไว้ว่า ถ้าจะซื้อของชิ้นใหญ่เราจดทะเบียนกันนะมันจะได้เป็นหนี้ร่วมกันเป็นชื่อร่วมกัน ไม่ต้องกลัวเวลาเลิกกัน)