สมัยเม่าเป็นวัยรุ่น ตอนนั้น ใช้msn จีบสาวกัน โทรศัพท์หากัน เบอร์ขึ้นต้นตั้งแต่ 01-06
ถ้าใครเกิดทันยุค 3310 ยุคmsn ก็คงพอกะๆคร่าวๆได้
สมัยนั้นเรายังคงมี open chat ส่งข้อความกระซิบขอเมลกัน แล้วไปต่อกันในmsn
บ้านใครมีคอมพิวเตอร์ มีตังหน่อยก็ติดเว็บแคม บ้านใครไม่มีก็ไปเช่าร้านอินเตอร์เน็ท คาเฟ่ เล่นกัน
พูดคุยกันเป็นเวลา 4โมงเจอกันนะ หนุ่มสาวตั้งตารอเวลาเปิดMSN  นัดเป็นนัดตรงต่อเวลาเป๊ะๆ
ไม่มีโทรตามโทรจิก คอยส่องเตตัส เพราะบางคนก็ไม่ได้มีเงินจะซื้อโทรศัพท์มือถือ 
ค่าแรงขั้นต่ำสมัยนั้นวันละ200 บาท โทรศัพท์เครื่องละหลายพันถึงหลายแสน

พอมาสมัยนี้ เด็กๆก็ใช้line จีบกันคุยกัน หูติดโทรศัพท์ 
หลับคาสายกันไปเลย แถมVDO call กันได้ตลอดเวลา ไม่ต้องใช้เน็ด 56k เสียงโมเดมดัง อี้อ่อๆ ต้องลุ่นจะต่อติดหรือไม่ติด

ทีนี้เม่าก็เกิดสงสัยว่า ก่อนที่จะมีอุปกรณ์พวกนี้ใช้กัน คุณพี่ คุณอา คุณลุงคุณป้า เขาจีบสาวกันยังไง
ยิ่งรักทางไกล ผู้ชายอยู่เชียงใหม่ ผู้หญิงอยู่กทม จะคุยกันทางไหน 
ถ้าจะโทรหากัน ใช้เบอร์ของตู้สาธารณะโทรไปหาตู้ปลายทางหรือว่าเขียนจดหมาย
แต่สมัยตอนเรียนเม่าก็เคยใช้ตู้สาธารณะโทรเข้าหาตู้สาธารณะอีกที่หนึ่งเหมือนกัน 

เม่าอยากฟังวิธีรักกันแบบคนสมัยก่อน แค่นึกตามก็คงจะฟินน่าดู

นั่งผิงไฟอยู่บนดอย อ่านจดหมายที่คนรักส่งมาให้ข้างกองไฟในขณะที่ลมเย็นๆก็พัดโชยมาต้องกาย 

เม่าขอกราบงามๆรอบวงครับ นึกซะว่า มาล้อมวงเล่าเรื่องหวานๆก็ได้ครับ
รอฟิน