อย่างที่ว่ามาเลยค่ะ ตอนนี้ท้อในการเรียนมากๆเลยค่ะ แล้วแบบทำอะไรก็ฮีลตัวเองไม่ขึ้นเลยค่ะ อยู่ดีๆจิตใจเรามันก็เริ่มจมดิ่งลงเหวลงเรื่อยๆ จนผ่านมาสักพักพ่อกับแม่เริ่มสังเกตุเห็นเรา(จากปกติเขาไม่เคยเห็นเลยนะคะ)พ่อกับแม่เริ่มมาเห็นเราในช่วงที่เราทะเลาะกับยายค่ะ คือเราก็เก็บกดมานานมากๆแล้ว แล้ววันนั้นทะเลาะกันเพราะยายถามซ้ำซากแล้วเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง+กับกำลังพยายามเข้าใจที่ครูสอนอยู่ค่ะคือตอนนั้นมันช่วงบ่ายๆเเล้วเรียนคณิตด้วย แล้วก็ทะเลาะกับยายมาได้สักพักแล้วค่ะ แล้วเราก็มาสังเกตุตัวเองได้เพราะไม่ค่อยมีเรื่องเข้ามาในหัวเพราะยายไม่คุยด้วยเลยรู้สึกสงบ เรารู้สึกในตัวเองได้ว่าช่วงนี้ท้อมากๆเลยค่ะ แล้วเหนื่อยมากๆ เราไม่มีกำลังใจเรียนเลย เราอยากนอนพักอยู่เฉยๆ แต่ทำไม่ได้เลยค่ะเพราะเรียนเยอะมาก(อยู่ม.4 สายศิลป์คำนวณ+ศิลป์ภาษานะคะ) จากที่เทอมที่แล้วเรามีวิธีฮีลตัวเองเราสามารถฮีลตัวเองได้ดีมากๆเกรดก็ได้3+  แต่พอมาวันนี้เราทำไม่ได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ +กับมีอาการเหมือนคนเป็นไมเกรนด้วยค่ะ (พ่อสงสัยนะคะพ่อบอกให้เราระวังไว้หน่อยก็ดี) แต่ส่วนตัวเรารู้สึกเหมือนเราจะเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ เรารู้สึกแบบนี้มานานแล้วค่ะเป็นมาหลายเดือนแล้วพอมีเรื่องเครียดเข้ามาก็จะยิ่งจมดิ่งลงไปกันใหญ่ แต่เราก็กลัวนะคะไม่อยากเป็น+กับคิดว่าคิดไปเองหรือป่าว แต่ก็รู้ว่ามันห้ามไม่ได้ เคยบอกที่บ้านว่าน่าจะเป็นแต่ที่บ้านบอกว่าอารมณ์ดีแบบเราไม่เป็นหลอก แต่สำหรับเราเราเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งอ่ะค่ะ ไม่ชอบให้คนอื่นร้สึกแย่ไปกับเราอยากเห็นคนอื่นยิ้มเพราะเวลาเราเห็นคนอื่นเสียใจเพราะเรา เราจะคิดมากค่ะ เราก็อยากถามทุกคนว่าเราเหมือนคนเป็นซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วจะฮีลตัวเองยังงัยดีคะช่วงนี้ (ปู่เราก็กลัวว่าเราจะเป็นซึมเศร้าเหมือนกันค่ะเพราะเวลาเราเสียใจปู่จะเป็นคนคอยโอ๋ผ่านการโทรคอลค่ะค่ะ)