ผมจะเรียนจบในอีกไม่ช้าครับ วางแผนหางานที่มั่นคง เพื่อที่จะซื้อห้องเล็กๆ ไว้อยู่กับขับรถ เพราะผมเบื่อบ้าน ไม่อยากอยู่บ้าน อยากมีชีวิตที่เป็นอิสระเสรี เพราะบ้านผมเองไม่เคยสอนให้โต เหมือนกับที่ต้องกกไว้ตลอด แบบไปเที่ยวแล้วกลับเย็น เเล้วบอกให้นัดพ่อเพื่อขึ้นรถกลับ ผมขี้เกียจจะรอเขา หรือการที่ไม่ยอมให้ขับรถ (อันนี้เป็นที่ตัวผมเอง ที่ตกใจง่าย การตัดสินใจอาจจะไม่ดี เเละหุนหันพลันแล่นง่าย) หรือการไปเที่ยวคนเดียว ก็อาจจะไม่มีวัน ต่างจังหวัด ต่างประเทศด้วย ถ้าเขาไม่ได้ไป ก็อย่าหวังว่าจะได้ไปคนเดียว ผมเองก็ไม่อยากให้เขารู้เรื่องส่วนตัวมาก และไม่อยากรับรู้อะไรของพ่อแม่อีกแล้ว ถ้าไม่จำเป็น จะเรื่องดีๆ หรือปัญหา รวมถึงที่เคยเขียนไปด้วย เรื่องพ่อแม่ โดยเฉพาะแม่ พ่อก็บอกว่า ให้อดทน ไม่สนใจ หักล้าง พ่อเองก็มีความคิดที่แปลกๆ อยู่แล้วอึดอัด เหมือนหาเรื่องทะเลาะ ตำหนิตลอด เป็นผมผมไม่อยู่แล้ว แต่เหมือนเขาใช้จิตวิทยา อะไรหว่านล้อมให้ผมอยู่ที่บ้าน เเบบ บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ อยากให้อยู่ด้วยกัน หรือถ้าผมจะไปทำงาน ตปท ก็พูด อยู่ ตปท ก็ต้องพูดภาษานั้นได้ แต่อยู่ไทยก็มีเเต่ได้เงิน เป็นคนอีลีท  มีบางทีคิดถึงเรื่องลี้ลับ อะไรนะมาดึงรั้งทำให้ต้องไปไกลบ้านไม่ได้ ดูแลครอบครัว ผมคิดว่า การที่ผมอยู่แบบนี้ ทำให้ผมไม่พัฒนาใดๆ เหมือนให้อยู่ในเซฟโซน ผมก็ไม่รู้ว่า เขารัก ห่วงมากก หรือเขาต้องการทำอะไรแน่ ผมอดทนมาเยอะเเล้ว มีส่วนดี มีความสุข อบอุ่นไหม มี เเต่แค่นิดเดียว เขาสุข ผมก็สุข แต่ก็มาทุกข์ คับใจอยู่ยากก็ครอบครัวแหละครับ