ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนเลย เราอายุ 27 โสด มีพ่อแม่และน้องสาว 1 คนค่ะ
เท้าความก่อนเลยนะคะ เราเริ่มมีประจำเดือนตอนอายุ 15 ถือว่าค่อนข้างช้าในวัยเจริญพันธุ์
เรามีประจำเดือนผิกปกติตั้งเเต่หลังจากนั้นคือ 3-4เดือนมา ที แต่มาแต่ละครั้ง ใช้เวลานานมาก ตก 10-17วัน
มีอาการปวดหลังร่วม ปวดจนนอนราบไม่ได้ ต้องใชหมอนหนุนหลังช่วยเวลานอน
เรารักษาจริงจังตอนอายุ 20 ปี คือเข้าพบเเพทย์เพราะไม่ไหวเวลาเป็นประจำเดือน ตอนนั้นอการที่ผิดปกติคือ มีขนดก ขึ้นเยอะตามร่างกาย ร่องสะดือ แขนขา และมีผิวมัน แต่เราไม่ใช่คนอ้วนนะค ตอนนั้นค่อนข้างอวบค่ะ 59 ก.ก
หมอบอกว่าเราเป็น PCOS คือมีถุงน้ำในรังไข่ค่ะ ไม่โตมาก หมอบอกว่า 4 ซม. หมอไม่ได้ผ่าตัดอะไรแต่ให้เราฉีดยาคุมแทนเพื่อเป็นการปรับฮอร์โมน หลังจากฉีดยาคุมก็เละเลยค่ะหลังจากนั้น เราเป็นประจำเดือนแทบทุกวัน หนักสุดคือเป็นติดต่อกันนานถึง 8 เดือน
วนอยู่แบบนี้ค่ะ เราตรวจทุกอย่างทั้งภายใน อัลตร้าซาวน์ มะเร้งปากมดลูก ไม่มีก้อนในท้อง ในมดลูกหรืออะไร ถุงน้ำไม่โตขึ้น แต่ประจำเดือนเราก็มาตลอด วนอยู่แบบนี้ค่ะ จนมาปีนี้ค่ะ แย่มาก เราจับได้ว่าแฟนเราแอบไปมีคนอื่น และปีนี้เราก็ตรวจภายในตามวงรอบปกติทุก 6 เดือนค่ะ
หมอบอกว่าเราติดเชื้อ HPV ที่ทำให้เกิดมะร็งปากมดลูกและตอนนี้มันอยู่ในระยะที่ 3 (ร้องไห้เลยค่ะ ทั้งช๊อคทั้งเสียใจ เพราะตอนั้นเพิ่งเลิกกับแฟน) หมอบอกว่ายังไม่เป็นมะเร็งแค่ต้องติดตามผล เราตัดสินใจตัดปากมดลูกออก เพื่อลดความเสี่ยงที่จะกลายเป็นมะเร็งปากมดลูกค่ะ และก่อนที่เราจะตัดปากมดลูกเราก็เป็นประจำเดือนมาตลอดค่ะ จนน้อนนี้ๆปฟังผลชิ้นเนื้อหมอบอกไม่พบเชื้อแล้ว แต่ก็ยังต้องตรวจภายในทุก 6 เดือนเหมือนเดิม
รวมๆแล้วจนถึงวีนนี้เรามีเลือดออกทางช่องคลอด 7 เดือนค่ะทุกคน ก้นเริ่มเปื่อยแล้ว แผลที่ปัดปากมดลูกปกติดี แต่มันเป็นเลือที่ซึมออกมา หมอให้เราฉีดยา กินยาหยุดประจำเดือน ยาช่วยในการเเข็งตัวของเลือด มันไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยค่ะ เราทำตามคำแนะนำของหมอทุกอย่างแล้ว ทั้งออกกำลังกาย กินอาหารที่ดี แต่ไม่มีท่าทีที่จะหายเลย ตอนนี้เราหนัก 56 ค่ะ ที่บ้านเราพ่อแม่เรากังวลมาก อยากให้เราตัดมดลูกทั้งไปซะ จะได้ไม่เป็นประเดือนและเป็นมะเร็งปากมดลูกในอนาคต
เรามีคนคุยอยู่ค่ะคนนึงแต่ไม่ได้จริงอะไรเรายังไม่เคยมีอะไรกันเพราะเรากลัวค่ะ กลัวว่าตัวเองจะเสี่ยงติดเชื้อมาอีก ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำอย่าไรดีคะ เรายังไม่เเต่งงาน แต่เรายังอยากมีลูกค่ะ แต่เราก็ไม่รู้อนาคตเลยค่ะ ในฐานะคนที่เผชิญอยู่ตอนนี้จะทำอย่างไรคะ
หญิงโสดที่กำลังจะตัดมดลูก
เท้าความก่อนเลยนะคะ เราเริ่มมีประจำเดือนตอนอายุ 15 ถือว่าค่อนข้างช้าในวัยเจริญพันธุ์
เรามีประจำเดือนผิกปกติตั้งเเต่หลังจากนั้นคือ 3-4เดือนมา ที แต่มาแต่ละครั้ง ใช้เวลานานมาก ตก 10-17วัน
มีอาการปวดหลังร่วม ปวดจนนอนราบไม่ได้ ต้องใชหมอนหนุนหลังช่วยเวลานอน
เรารักษาจริงจังตอนอายุ 20 ปี คือเข้าพบเเพทย์เพราะไม่ไหวเวลาเป็นประจำเดือน ตอนนั้นอการที่ผิดปกติคือ มีขนดก ขึ้นเยอะตามร่างกาย ร่องสะดือ แขนขา และมีผิวมัน แต่เราไม่ใช่คนอ้วนนะค ตอนนั้นค่อนข้างอวบค่ะ 59 ก.ก
หมอบอกว่าเราเป็น PCOS คือมีถุงน้ำในรังไข่ค่ะ ไม่โตมาก หมอบอกว่า 4 ซม. หมอไม่ได้ผ่าตัดอะไรแต่ให้เราฉีดยาคุมแทนเพื่อเป็นการปรับฮอร์โมน หลังจากฉีดยาคุมก็เละเลยค่ะหลังจากนั้น เราเป็นประจำเดือนแทบทุกวัน หนักสุดคือเป็นติดต่อกันนานถึง 8 เดือน
วนอยู่แบบนี้ค่ะ เราตรวจทุกอย่างทั้งภายใน อัลตร้าซาวน์ มะเร้งปากมดลูก ไม่มีก้อนในท้อง ในมดลูกหรืออะไร ถุงน้ำไม่โตขึ้น แต่ประจำเดือนเราก็มาตลอด วนอยู่แบบนี้ค่ะ จนมาปีนี้ค่ะ แย่มาก เราจับได้ว่าแฟนเราแอบไปมีคนอื่น และปีนี้เราก็ตรวจภายในตามวงรอบปกติทุก 6 เดือนค่ะ
หมอบอกว่าเราติดเชื้อ HPV ที่ทำให้เกิดมะร็งปากมดลูกและตอนนี้มันอยู่ในระยะที่ 3 (ร้องไห้เลยค่ะ ทั้งช๊อคทั้งเสียใจ เพราะตอนั้นเพิ่งเลิกกับแฟน) หมอบอกว่ายังไม่เป็นมะเร็งแค่ต้องติดตามผล เราตัดสินใจตัดปากมดลูกออก เพื่อลดความเสี่ยงที่จะกลายเป็นมะเร็งปากมดลูกค่ะ และก่อนที่เราจะตัดปากมดลูกเราก็เป็นประจำเดือนมาตลอดค่ะ จนน้อนนี้ๆปฟังผลชิ้นเนื้อหมอบอกไม่พบเชื้อแล้ว แต่ก็ยังต้องตรวจภายในทุก 6 เดือนเหมือนเดิม
รวมๆแล้วจนถึงวีนนี้เรามีเลือดออกทางช่องคลอด 7 เดือนค่ะทุกคน ก้นเริ่มเปื่อยแล้ว แผลที่ปัดปากมดลูกปกติดี แต่มันเป็นเลือที่ซึมออกมา หมอให้เราฉีดยา กินยาหยุดประจำเดือน ยาช่วยในการเเข็งตัวของเลือด มันไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยค่ะ เราทำตามคำแนะนำของหมอทุกอย่างแล้ว ทั้งออกกำลังกาย กินอาหารที่ดี แต่ไม่มีท่าทีที่จะหายเลย ตอนนี้เราหนัก 56 ค่ะ ที่บ้านเราพ่อแม่เรากังวลมาก อยากให้เราตัดมดลูกทั้งไปซะ จะได้ไม่เป็นประเดือนและเป็นมะเร็งปากมดลูกในอนาคต
เรามีคนคุยอยู่ค่ะคนนึงแต่ไม่ได้จริงอะไรเรายังไม่เคยมีอะไรกันเพราะเรากลัวค่ะ กลัวว่าตัวเองจะเสี่ยงติดเชื้อมาอีก ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำอย่าไรดีคะ เรายังไม่เเต่งงาน แต่เรายังอยากมีลูกค่ะ แต่เราก็ไม่รู้อนาคตเลยค่ะ ในฐานะคนที่เผชิญอยู่ตอนนี้จะทำอย่างไรคะ