เพราะด้วยความไม่ได้ชอบกันอะไรกันเเต่เเรกพ่อเเม่เป็นคนเเนะนำให้เเละผมก้เเค่ทำตามพ่อเเม่เป็นเเฟนกับคนนี้ก้ได้(ผมไม่เคยมีเเฟนมาก่อนเเละไม่เคยคุยกับผู้หญิงมาก่อน)มีหลายครั้งที่ทะเลากันอะไรกันเพราะผมไม่ค่อยเข้าใจมากมัวเเต่ทำงานไม่ค่อยโทรคุยหรือเเชทพูดคุยสารทุกข์สุขดิบเท่าไหร่เเรกๆเเฟนผมก้มักจาบ่นผมตลอดว่าไม่คุยเลยเหมือนไม่ไช่เเฟนกันอะไรกันจนผมก้ยอมรับผิดเเละสัญญาว่าจะพยายามคุยอะไรให้มากขึ้นเเต่ผมก็ยังวนในลูปเดิมทะเลาะกันหลายครั้งเหมือนเดิมจนเเฟนบอกเลิกกันไหมอะไรกันไหมเเต่ผมก้ยังรู้สึกว่าไม่อยากเลิก(เพราะผมเคยสัญญากับตัวเองว่าถ้ามีเเฟนไม่ว่ายังไงก้จะไม่ยอมเลิกถ้ามีเเฟนผม)ก้เลยบอกไปว่าไม่เลิกมันก้วนลูปมาสักสามปีผมก้อดทนมาได้ก้เริ่มโอเคนิดๆเเต่ในใจผมไม่เคยเปิดใจทั้งหมดในการพูดคุยกันอะไรกันได้ทั้งหมดเพระาหลายครั้งที่ทะเลาะกันมันทำให้ผมคิดมากจนทำให้ไม่กล้าเปิดใจคุยทุกเรื่องกลัวจะทำให้เเฟนเครียดอะไรหลายกว่าเดิมเพราะเเฟนมักจะชอบมาเครียดมาบ่นเรื่องเพื่อนที่ทำงาน,ที่บ้าน,ที่ทำงาน,อื่นๆให้ฟังเเต่ตัวผมเองเล่าเเค่บางเรื่องไม่ได้เล่าเรื่องของตัวเองอะไรเยอะเเละคอยให้กำลังใจเเฟนทำตัวเเบบให้สบายใจไม่เคยนอกใจไม่เคยคุยกับใครจนผมมารู้จักกับเเอพหาคู่ตอนเเรกผมก้กะจะเเค่หาเพือนเล่นเกมพูดคุยเฉยเพราะผมดูจากยูทูปเเล้วยูทูปเบอร์เเนะนำหาเพือนหาเพือนเล่นเกมพูดคุยกันอะไรงี้(ตอนเเรกผมไม่รู้ว่าเป็นเเอพหาคู่)จนเจอเพือนในเเอพพูดคุยกันอะไรกันจนถูกคอเเต่ก็สาวมาคุยด้วยผมก็บอกชัดเจนนะว่ามีเเฟนเเล้วเเต่สาวก้คุยกันอะไรกันปกติซึ่งด้วยความผมไม่เคยคุยกับใครคนอื่นมาก่อนผมก้คุยดู(เเฟนผมไม่รุ้ว่าผมมาเเอพนี้)เเล้วไปๆมาก้เริ่มถูกกันอะไรกันจนผมเเบบเริ่มสนิทมากมีความเเบบสบายใจตื่นเต้นหวั่นไหวเเละไม่เคยพูดคุยเรื่องของตัวเองให้ใครฟังก้มาคุยจนผมเริ่มชอบเเละเเบบเริ่มไปไกลละเเต่ผมก้มีเเฟนอยุ่เลยบอกกับตัวเองไม่ได้เเต่ผมก้เริ่มคิดอะไรหลายอย่างมากขึ้นเเต่ผมก้ยังยึดมั่นในคำสัญญาของตัวเองเเต่ในใจตัวเองก้เริ่มสับสนจนเริ่มรู้สึกเคยคิดจะเลิกกับเเฟน(เเต่ไม่เคยพูดกับเเฟนนะ)ผมก็ถามตัวเองมาสักเดือนหนึ่งได้เเต่ก้ยังสับสนในความคิดตัวเองว่าจะเอายังไงดีเเล้วปีหน้าผมก้เหมือนตกลงกับเเฟนมาจะเเต่งงานละเเต่ในใจตัวเองยังเป็นยังงี้อยุ่เลย ผมก้เลยมาถามว่าผมควรจะทำยังไงดี