คือหนูอายุ17ปี แต่ตอนนี้อยู่ม.6  มีปัญหากับแม่ตลอดหนูก็ไม่เข้าใจเขาจะด่าอะไรหนูทุกวันขนาดนั้น คือตอนเด็กเขาไปทำงานไม่ได้อยู่ด้วยพอเขามาทำงานที่บ้านตอนหนูอยู่ป.3 เขาก็มีน้องแต่หนูก็ไม่ได้สนใจใส่ใจอะไรแต่พออยู่ไปสักพักจนถึงตอนนี้หนูว่ามันเกินไปหาเรื่องพูดให้ตลอดพูดแซะไปในทางไม่ดีทุกวัน :ย้ำ:ทุกวันเลยค่ะเคยคุยกันเรื่องนี้แล้วหนูพยายามอยู่เฉยๆนิ่งๆไม่เถียงไม่พูดทำตามที่เขาบอกเขาใช้หมดแต่ก็หาเรื่องพูดให้หนูจนได้อะ เมื่อกี้ก็พึ่งโดนมาคือม.6 มันไม่ค่อยว่างหรอกปวดหัวกับเรื่องเรียนต่อกลับบ้านมายังต้องเจอเเบบนี้ทุกวัน งานบ้านหนูก็ทำตลอด เขาแค่หาเงินให้ใช้ และหนูก็ไม่ได้ใช้เปลืองด้วยซ้ำ กระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้าขนาดชุดนร ก็เงินเก็บหนูซื้อ วันนี้ก็โดนพูดให้จนท้อจนไม่อยากอยู่หนูมาอยู่ในห้องคนเดียวพอน้ามาก็พูดเสียงดังพูดให้ว่า แค่พ่อแม่ด่าอะไรไม่ได้พูดอะไรให้ไม่ได้ความอดทนแค่นี้มันจะไปทำงานกับคนอื่นได้ยังไงนายจ้างเขาด่ากว่านี้  อืม เราก็ไม่ใช่ว่าด่าไม่ได้พูดไม่ได้แต่หนูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ต้องทำยังไงคะ
สำหรับหนูตอนนี้ แม่เป็นแค่คนที่หาเงินให้แค่นั้น ความรู้สึกหนูเขาไม่เคยห่วงด้วยซ้ำ มีหรอคะแม่ที่รักลูกแต่ดูถูกลูกตัวเอง ครั้งหนึ่งเคยบอกแม่ว่าอยากเป็นแอร์ แต่เขากลับว่า หน้าอย่างนี้จะเป็นแอร์ปึกกะปึก หนูโคตรหน้าเสียเลยตอนนั้น ตอนเด็กๆไม่เคยคิดเลยชีวิตหนูจะมาอยู่สภาพแบบนี้สภาพที่อิจฉาชีวิตคนอื่นครอบครัวคนอื่นที่อบอุ่น  แล้วอนาคตหนูจะอยู่สังคมภายนอกยังไงขนาดสังคมในครอบครัวยังขนาดนี้
“หนูคิดว่าตัวหนูเองเป็นเด็กในกรอบดีนะคะ ไม่เคยนอกกรอบเขาสั่งเขาห้ามอะไรหนูทำตามหมดเรียนเกรดก็ไม่ต่ำ3.00 เที่ยวกลางคืนเเทบไม่ได้ไปกลางวันก็ไม่ได้ไป เป็นเด็กดีแต่ไม่ได้ดีเลย
ถ้าชีวิตนี้ไม่มีเพื่อนไม่มีแฟน หนูคงไม่คิดจะอยู่จริงๆ เพราะเป็นแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกและปัญหาไม่ได้ขึ้นอยู่กับหนูเลย ไม่รู้เวรกรรมอะไรของหนู อยากมีครอบครัวอบอุ่นจังแฮะ🥲