ผมอายุ15
ผมไม่ค่อยเที่ยว เพราะ ที่บ้าน ไม่ปล่อยให้เที่ยว
เลยชินกับการอยู่บ้านมากกว่า ส่วนมากอยู่บ้านก้อไ่ม่ค่อยจะมีอะไรทำ นอกจากเล่นคอม
ฟังเพลง เล่นโทรศัพท์ ทำงานบ้าน นอน หนังสือ ไม่ค่อยอ่านเท่าไหร่ ตอนแรกผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้ได้

แต่พอผมอายุ 15 ผมก็เริ่มอยากเที่ยวบ้าง เพราะมันน่าเบื่อ พอผมเลิกเรียนก็กลับมาบ้านเลยผู้ปกครองไปรับทุกวันไม่เคยได้ไปไหนกับเพื่อนต้องตรงเวลาไม่งั้นผมก็จะโดนว่าและผมไม่เคยได้กลับบ้านด้วยตัวเอง
เวลาเพื่อนชวนไปไหนก็ไม่ได้ไปเพราะเขาไม่ให้ไป
ผมเห็นเขาไปไหนได้ก็ไปผมละโคตรอิจฉามันมากมีรถขับเป็นของตัวเองได้ไปไหนด้วยตัวเองไผู้ปกครองไม่เคยฟังเหตุผลเลยแม้แต่เพื่อนในหมู่บ้านเดียวกันยังไม่ค่อยไดเจอในหมู่บ้านนี่ก็ไม่ได้ไปนะ เขาไม่ให้ออกกไปหรอกเว้นแต่ไปกับเขา เท่านั้น!! โครตจะอึดอัดได้แต่ระบายให้เพื่อนฟัง เห้ออ อิจฉาคนอื่นเนาะ แม่เราชอบคิดมองโลกแต่แง่ร้ายตลอด ท้อใจ