สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เราจะอยากจะเล่าเรื่องราวของตัวเองในวัย 24 บางคนอาจจะกำลังเรียน หรือเรียนจบมาแล้ว ส่วนเราเรียนจบมาแล้ว 2 ค่ะ 24 เป็นเลขที่เราจะไม่ลืมเลยกับการใช้ชีวิตคนเดียวข้างนอก เราคิดว่าเราโตแล้วมและอยากใช้ชีวิตของตัวเอง เราจึงเลือกจะไปอยู่หอข้างนอกคนเดียว เป็นความคิดที่ผิดมากๆ เราคิดถึงแค่ตัวเองก่อนโดยที่ไม่มองถึงคนข้างหลัง คือพ่อแม่ เราอยู่คนเดียวประมาณ1 ปี หลังจากเลิกกับแฟนค่ะ มีปัญหาเยอะแยะไปหมดจนต้องกลับมาบ้าน เจอมาหมดแล้วทุกรูปแบบ ทั้งท้องต้องเอาออกเพราะเรายังไม่พร้อม ทั้งหนี้ที่มากสำหรับคนที่พึ่งจบมาและงานที่ไม่แน่นอน สุดท้ายแล้วก็กลับมาอยู่บ้าน เริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับที่บ้าน ช่วยพ่อแม่ขายของ ดูแลทุกคนในบ้าน สุดท้ายนี่เราชื่นชมคนที่อยู่ได้ด้วยตัวเอง คนที่เอาตัวเองไปรอด ส่วนเราไปไม่รอดจริงๆค่ะ เหนื่อยแล้วกับการใช้ชีวิตภายนอก เจอคนหลายรูปแบบ ไว้จะมาบ่นให้ฟังอีกนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ