เรากับสามีอยู่กินกันมาประมาณ 20 ปี มีลูก 2 คน ระหว่าง 20 ปีที่ผ่านมานี้ เรามีความสุขตามอัตภาพ เราคิดเสมอว่าเขาเป็นคนดีสำหรับเรา ดูแลเราและครอบครัว เราจึงมองข้ามข้อเสียทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องกินเหล้า เฮฮาปาตี้กับเพือนๆ เกือบทุกวัน และก็จะนอกใจเราตลอดเวลา^{หากมีโอกาส เราอภัยให้ทุกครั้ง คิดว่าเขาจะดีขึ้น เราคิดว่าเราทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวและเขา เราทำงานทุกวัน 7 วัน ตั้งแต่เช้าจนเย็นเพื่อนำรายได้มาจุนเจือครอบครัว เหนื่อยนะแต่ก็ไม่บ่น คิดว่ามันคือการช่วยเหลือกันให้ครอบครัวเราอยู่รอด การทำงานหนักของเราทำให้งานบ้านของเราแย่มาก ไม่มีเวลาให้เขา ไม่ซื้อของที่ไม่จำเป็น ไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้าใหม่ใช้เอง และในที่สุดเขาก็ใช้เป็นข้ออ้างว่าเราทำงานมากเกินไป ไม่รู้จักแบ่งเวลา ไม่เป็นแม่บ้านที่ดี บ้านช่องรกรุงรัง ไม่รู้จักดูแลตัวเอง ที่สำคัญคือไม่เข้าใจเขา คุยกันไม่รู้เรื่อง และยอมรับว่าเขามีผู้หญิงคนใหม่ซึ่งอายุอ่อนกว่าเขาและฉันเกือบ 10 ปี เป็นผู้หญิงสวย มีหน้าที่การงานดี มีเงินทอง เขารักผู้หญิงคนนี้ ขอมี2คนในเวลาเดียวกัน เมื่อเราไม่ยอม เขาก็โทรขอเลิกกับผู้หญิงต่อหน้าเรา จากนั้นอีก 2-3 วันเขากลับมาขอเราใหม่และบอกว่า "ผู้หญิงยอมอยู่เป็นที่สองแบบนี้ ผู้หญิงเขายอมทำไมเราไม่ยอม ไม่เห็นจะมีอะไรเลยทุกอย่างก็เหมือนเดิม" พอเรายืนกรานเขาก็บอกว่าไม่รักเราแล้ว รู้สึกกีบเราแค่เพื่อน ขอเลิกกับเรา เขาจะไม่เลิกกับผู้หญิง จะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงของเขา เขามีความสุข คุยกันรู้เรื่อง เข้าใจกัน ผู้หญิงดีกว่าเราทุกเรื่อง เรายอมให้เขาไปอยู่กับผู้หญิงแต่ไม่ยอมหย่า เขาขออยู่ที่บ้านต่อไม่ไปอยู่กับผู้หญิง และทำกับเราเหมือนราไม่มีหัวใจ เวลาต่อหน้าคนอื่นเขาก็จะทำดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พออยู่บ้านก็นอนหันหลังให้กัน ที่เคยนอนกอดเราทุกคืนก็ไม่กอดเลย เวลาเราคุยด้วยก็ไม่อยากคุยกะเรา เราเฟสหรือไลน์หาก็ไม่ตอบบอกว่าเราน่ารำคาญทักมาอยู่ได้ ส่วนกับผู้หญิงก็รายงานกันทุกเรื่อง หาเวลาไปอยู่ด้วยกัน เที่ยวกัน กินข้าว ฯลฯ มีโครงการเช่าบ้าน ซื้อบ้าน ทำธุรกิจด้วยกัน เขาบอกกับเราว่าเขาคิดผิดที่แต่งงานกับเรา เราไม่มีอะไรดีเลย ทุกวันนี้เนาพยายามปฏิบัติกับเขาเหมือนปกติ ทั้งที่อยากตัดเขาออกจากชีวิต แต่ทำใจไม่ได้สักที แอบหวังว่ามันจะกลับมาเหมือนเดิมทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม เราไม่มีความสุขเลย ไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะจริงๆ มาตั้งแต่มีรื่อง สุดท้ายเรากลายเป็นโรคซึมเศร้า พูดน้อยลง เก็บตัว ไม่ร่าเริง ชอบพูดจิกเขาถ้ามีโอกาสทั้งที่ไม่เคยทำ เรารู้ตัวเองว่าเราก็ไม่ได้ดีไปทั้งหมด เราเองก็มีข้อบกพร่องหลายอย่างเช่น ไม่สวยโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับผู้หญิงของเขา ทำอะไรชักช้า และเคยต่อว่าเขาต่อหน้าคนอื่น เพราะเขาออกจากบ้านทุกวัน(ฉันก็คุยกับเขาดีๆหลายรอบแล้วเพื่อให้เขาแบ่งเวลาให้กับครอบครัวบ้างกินข้าวมื้อเย็นด้วยกันบ้าง ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย) เราเลยลองใช้วิธีว่าเขาแรงๆต่อหน้าคนอื่นดูบ้าง เท่าที่จำได้มีสัก 2 ครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ผลหรอกและฉันเองก็ไม่สบายใจที่ทำแบบนั้น ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไรเพื่อให้ชีวิตของเราและลูกมีความสุขขึ้น และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากรักษาครอบครัวไว้ไม่อยากให้ไปกันคนละทิศละทาง ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและแง่คิดดีๆ}