ส่วนตัวรู้สึกรำคาญเพื่อนคนนึงมากครับ เป็นเก่าเพื่อนแก่ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น ก็เลยช่วยเหลือมาตลอด
เจ้าตัวหัวกลางๆ ค่อนไปทางอ่อน ทำงานอะไรก็ไม่สามารถทำได้นาน เปลี่ยนงานบ่อย นานที่สุดที่เคยเห็นคือ 2 ปี
ตอนนี้เปลี่ยนงานมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบที่ มันจะไม่เป็นปัญหาเลย ถ้าเจ้าตัวไม่ชอบไปหยิบยืมเงินคนอื่นจนเป็นหนี้สิน
ผมก็โดนยืมไปจำนวนนึง อันนี้ก็ไม่ว่ากันเพราะช่วงโควิดโดนผลกระทบกันไปเยอะ หลายคนก็เลี่ยงไม่ได้ ถือว่าช่วยๆกัน
คือ เจ้าตัวมีความฝันที่จะเป็นเจ้าของกิจการ แต่เครดิตไม่ดี ทำให้ไม่สามารถไปกู้เงินกับธนาคารได้ ยังดีที่มีหนี้สินไม่มาก
ผมเคยแนะหลายครั้งให้ลองไปสอบงานราชการดู มันไม่ได้ยากอะไรเลย ถึงมันจะไม่ได้ดีเด่อะไรมากมาย แต่จะทำให้สามารถ
ยืนด้วยลำแข้งตัวเองได้ ไม่ต้องไปพึ่งพาใครอีก เพราะมีเงินสหกรณ์ต่างๆให้กู้ สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ สามารถกู้ธนาคารได้ง่าย
แต่เจ้าตัวไม่อยากไปสอบ เพราะขี้เกียจอ่านหนังสือ และอยากเป็นเจ้านายตัวเอง ปัญหาคือ ถ้าเค้ายังยืนเองไม่ได้ ยังต้องคอยพึ่งคนอื่น
มันก็จะเป็นภาระเพื่อนๆไปตลอดชีวิต อายุก็ใกล้จะ 40 แล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย เพื่อนรุ่นเดียวกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน
ตอนเรียนฐานะทางบ้านยากจนเข้าขั้นเลวร้าย อยู่บ้านสังกะสีพังๆริมถนน ชีวิตลำบากกว่ามาก ทุกวันนี้ทำงานเอกชนเงินเดือน 40,000 + 
คือคนอื่นเค้าแย่กว่ายังดิ้นรนจนมีงานดีๆได้ คนที่เรียนอ่อนกว่ายังดิ้นรนจนสอบราชการได้ แต่เจ้าตัวไม่คิดจะทำอะไรเลย

ปล.ส่วนตัวไม่ได้มองว่างานราชการสอบเข้ายาก เพราะคนที่หัวอ่อนกว่าเค้าหลายๆคน เข้าขั้นแย่กว่ามากๆ
ตอนนี้ก็สามารถสอบเข้าเป็นข้าราชการได้ในหลายๆหน่วยงาน อาศัยแค่ความขยัน ตะลุยสอบไปเรื่อยๆเท่านั้นเอง