สวัสดีค่ะ วันนี้หนูอยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ช่วยแนะนำวิธีการหางานพาสไทม์ดีๆสำหรับเด็กอายุ17ที่กำลังจะขึ้นม.6ปีหน้าหน่อยค่ะ
**หนูขอเรียกโน้ตบุ๊กว่าคอมนะคะมันพิมพ์ง่ายดี**
ขอสวัสดีอีกรอบนะคะ พอดีหนูเป็นเจ้าของนะทู้ที่ว่า*ขอวิธีเก็บเงินซื้อ iPad ฉบับคนได้เงินไปโรงเรียนวันละ130บ.หน่อยค่ะ* หนูได้อ่านทุกๆความคิดเห็นที่ทุกคนพิมพ์มาเลยแต่หนูไม่ได้ใช้จริงๆสักวิธีเลยค่ะ555 อย่างที่ทุกคนรู้ๆกันอยู่นะคะในปีที่ผ่านมาเด็กนักเรียนแบบหนูแทบจะไม่ได้เห็นแม้แต่เงาโรงเรียนเลย ใช่ค่ะเราได้เรียนออนไลน์อยู่ที่บ้านมาทั้ง1เทอมพอดี ซึ่งในระหว่างนั้นความคิดที่หนูอยากจะได้ iPad ก็สลายหายไปเลยค่ะ เพราะหนูรู้ดีว่าถึงหนูจะหาวิธีมาเก็บเงินจากการไปโรงเรียนยังไงก็ไม่ได้ช่วยให้หนูมีเงินสักก่อนที่จะไปซื้ออยู่ดีเพราะต้องเรียนออนไลน์อยู่บ้านแถมพ่อแม่ก็หยุดทำงานไปเกือบๆ4เดือนเต็ม
เอาละที่นี้ถึงอยากมียังไงก็ไม่มี ภายใน4เดือนที่ต้องเรียนออนไลน์อยู่บ้านแถมพ่อแม่ต้องหยุดงานนั้น ตอนนั้นมีอยู่ความคิดเดียวว่าเอาให้รอดตายจาก covid ก็พออย่างอื่นไม่ต้องเครียดละ สุดท้ายหนูก็รอดจาก.covid.มาได้ค่ะ แต่ในความโล่งใจนั้นก็ยังมีสิ่งที่แฝงอยู่ค่ะนั้นคือ....... คอมพังค่ะ+โทรศัพท์ด้วย
ทั้ง2อย่างนี้บุกป่าฝ่าดงเรียนออนไลน์มาด้วยกันเกือบ4เดือนที่ไม่ได้พักกันทั้งคนทั้งคอมทั้งโทรศัพท์เลยค่ะ พอวันมาวันหนึ่งที่จะเปิดคอมมาใช้สรุปคอมเปิดไม่ติด วันนั้นจำได้ว่านั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวตั้งแต่เย็นจนเที่ยงคืน อารมเหมือนมีคนในชีวิตเราเสียไปอ่ะค่ะ ฟังดูหนูอาจจะ เวอร์ไปนะคะแต่คอมเครื่องนี้เหมือนคนในคอมครัวในชีวิตจริงๆ เพราะถ้านับอายุจริงๆแล้วคอมเครื่องนี้อยู่กับหนูมาทั้งหมด4ปี รวมที่อยู่กับพี่หนูอีก5ปีรวมก็เป็น9ปีเต็ม เวลานั้นคือเสียใจมากแต่ก็แอบสงสารมันเหมือนกันนึกว่ามันจะไปอย่างสบงโดยไม่บอกลากันสักคำเลย แต่หลังจากนั้นก็เปิดติดแต่ติดๆดับๆ แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาอีก1อาทิตย์กว่าๆเจ้าโทรศัพท์ที่อยู่ด้วยกันมาจะเข้าปีที่4(แม่บอกให้ใช้ครบเครื่องละ5ปีแม่จะซื้อใหม่)ดันมาดับกลางอากาศตอนที่สอบอยู่ วันนั้นวุ่นมาเลยค่ะแทบร้องไห้อีก สุดท้ายก็ได้สอบย้อนหลังเพื่อนค่ะเพราะโทรศัพท์เปิดไม่ได้ แล้วมาเปิดได้ตอน2ทุ่มหลังจากที่สอบตอน1ทุ่มหลังจากนั้นมาโทรศัพท์ก็เป็นแบบนี้อีกหลายรอบ ระหว่างที่เรียนออนไลน์ช่วงนั้นไปก็เครียดอยู่ตลอดค่ะว่าโทรศัพท์มันจะดับอีกไหม ตอนนี้พอได้เปิดเรียนอยู่บ้างหนูเลยมีความคิดว่าจะซื้อคอมสักเครื่องเอาแบบใช้ได้นานๆเลยส่วนโทรศัพท์มันไม่ค่อยจำเป็นค่อยซื้อที่หลัง แต่หนูก็ยังไม่ได้เปิดเรียนแบบที่ไปโรงเรียนเลยจริงๆเลยไม่มีตังเก็บจากค่าขนม หนูเลยไปขอให้พ่อแม่ช่วยซื้อให้หน่อยเดี๋ยวหนูจะลองเก็บตังคืนพ่อแม่ที่ละเล็กละน้อย แต่ด้วยความที่รู้อยู่แล้วว่าพ่อแม่ยังไงก็ไม่มีตังหนูเลยว่าจะไปขอพ่อแม่ทำงานพาสไทม์แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือไม่ได้ไม่ให้ไปทำ คือหลังจากนั้นเครียดมากเครียดแบบนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องนี้กินข้าวก็ไม่ลง หนูเลยว่าหนูจะแอบพ่อแม่ไปทำค่ะ ถึงมันจะเหนื่อยถึงจะต้องติวหนังสือสอบไปด้วยหนูว่าถ้าหนูมีคอมได้ตอนนี้มันจะมีผลระยะยาวกับหนูมากกว่าค่ะ
อุ้ย.. พึ่งรู้ว่าตัวเองพิมพ์ยาวมากกไม่รู้ว่าจะอ่านหมด ไหมนะคะแต่เรื่องราวพวกนี้มันพูดกับใครไม่ได้จริงๆหนูขอมาพูดในนี้ละกันนะคะ
**ช่วยแนะนำงานพาสไทม์ที่เงินดีๆงานดีๆให้หนูหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ****
ช่วยแนะนำงานพาสไทม์ดีๆสำหรับเด็กอายุ17ที่กำลังจะขึ้นม.6ปีหน้าสำหรับซื้อโน้ตบุ๊กเครื่องใหม่หน่อยค่ะ
**หนูขอเรียกโน้ตบุ๊กว่าคอมนะคะมันพิมพ์ง่ายดี**
ขอสวัสดีอีกรอบนะคะ พอดีหนูเป็นเจ้าของนะทู้ที่ว่า*ขอวิธีเก็บเงินซื้อ iPad ฉบับคนได้เงินไปโรงเรียนวันละ130บ.หน่อยค่ะ* หนูได้อ่านทุกๆความคิดเห็นที่ทุกคนพิมพ์มาเลยแต่หนูไม่ได้ใช้จริงๆสักวิธีเลยค่ะ555 อย่างที่ทุกคนรู้ๆกันอยู่นะคะในปีที่ผ่านมาเด็กนักเรียนแบบหนูแทบจะไม่ได้เห็นแม้แต่เงาโรงเรียนเลย ใช่ค่ะเราได้เรียนออนไลน์อยู่ที่บ้านมาทั้ง1เทอมพอดี ซึ่งในระหว่างนั้นความคิดที่หนูอยากจะได้ iPad ก็สลายหายไปเลยค่ะ เพราะหนูรู้ดีว่าถึงหนูจะหาวิธีมาเก็บเงินจากการไปโรงเรียนยังไงก็ไม่ได้ช่วยให้หนูมีเงินสักก่อนที่จะไปซื้ออยู่ดีเพราะต้องเรียนออนไลน์อยู่บ้านแถมพ่อแม่ก็หยุดทำงานไปเกือบๆ4เดือนเต็ม
เอาละที่นี้ถึงอยากมียังไงก็ไม่มี ภายใน4เดือนที่ต้องเรียนออนไลน์อยู่บ้านแถมพ่อแม่ต้องหยุดงานนั้น ตอนนั้นมีอยู่ความคิดเดียวว่าเอาให้รอดตายจาก covid ก็พออย่างอื่นไม่ต้องเครียดละ สุดท้ายหนูก็รอดจาก.covid.มาได้ค่ะ แต่ในความโล่งใจนั้นก็ยังมีสิ่งที่แฝงอยู่ค่ะนั้นคือ....... คอมพังค่ะ+โทรศัพท์ด้วย
ทั้ง2อย่างนี้บุกป่าฝ่าดงเรียนออนไลน์มาด้วยกันเกือบ4เดือนที่ไม่ได้พักกันทั้งคนทั้งคอมทั้งโทรศัพท์เลยค่ะ พอวันมาวันหนึ่งที่จะเปิดคอมมาใช้สรุปคอมเปิดไม่ติด วันนั้นจำได้ว่านั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวตั้งแต่เย็นจนเที่ยงคืน อารมเหมือนมีคนในชีวิตเราเสียไปอ่ะค่ะ ฟังดูหนูอาจจะ เวอร์ไปนะคะแต่คอมเครื่องนี้เหมือนคนในคอมครัวในชีวิตจริงๆ เพราะถ้านับอายุจริงๆแล้วคอมเครื่องนี้อยู่กับหนูมาทั้งหมด4ปี รวมที่อยู่กับพี่หนูอีก5ปีรวมก็เป็น9ปีเต็ม เวลานั้นคือเสียใจมากแต่ก็แอบสงสารมันเหมือนกันนึกว่ามันจะไปอย่างสบงโดยไม่บอกลากันสักคำเลย แต่หลังจากนั้นก็เปิดติดแต่ติดๆดับๆ แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาอีก1อาทิตย์กว่าๆเจ้าโทรศัพท์ที่อยู่ด้วยกันมาจะเข้าปีที่4(แม่บอกให้ใช้ครบเครื่องละ5ปีแม่จะซื้อใหม่)ดันมาดับกลางอากาศตอนที่สอบอยู่ วันนั้นวุ่นมาเลยค่ะแทบร้องไห้อีก สุดท้ายก็ได้สอบย้อนหลังเพื่อนค่ะเพราะโทรศัพท์เปิดไม่ได้ แล้วมาเปิดได้ตอน2ทุ่มหลังจากที่สอบตอน1ทุ่มหลังจากนั้นมาโทรศัพท์ก็เป็นแบบนี้อีกหลายรอบ ระหว่างที่เรียนออนไลน์ช่วงนั้นไปก็เครียดอยู่ตลอดค่ะว่าโทรศัพท์มันจะดับอีกไหม ตอนนี้พอได้เปิดเรียนอยู่บ้างหนูเลยมีความคิดว่าจะซื้อคอมสักเครื่องเอาแบบใช้ได้นานๆเลยส่วนโทรศัพท์มันไม่ค่อยจำเป็นค่อยซื้อที่หลัง แต่หนูก็ยังไม่ได้เปิดเรียนแบบที่ไปโรงเรียนเลยจริงๆเลยไม่มีตังเก็บจากค่าขนม หนูเลยไปขอให้พ่อแม่ช่วยซื้อให้หน่อยเดี๋ยวหนูจะลองเก็บตังคืนพ่อแม่ที่ละเล็กละน้อย แต่ด้วยความที่รู้อยู่แล้วว่าพ่อแม่ยังไงก็ไม่มีตังหนูเลยว่าจะไปขอพ่อแม่ทำงานพาสไทม์แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือไม่ได้ไม่ให้ไปทำ คือหลังจากนั้นเครียดมากเครียดแบบนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องนี้กินข้าวก็ไม่ลง หนูเลยว่าหนูจะแอบพ่อแม่ไปทำค่ะ ถึงมันจะเหนื่อยถึงจะต้องติวหนังสือสอบไปด้วยหนูว่าถ้าหนูมีคอมได้ตอนนี้มันจะมีผลระยะยาวกับหนูมากกว่าค่ะ
อุ้ย.. พึ่งรู้ว่าตัวเองพิมพ์ยาวมากกไม่รู้ว่าจะอ่านหมด ไหมนะคะแต่เรื่องราวพวกนี้มันพูดกับใครไม่ได้จริงๆหนูขอมาพูดในนี้ละกันนะคะ
**ช่วยแนะนำงานพาสไทม์ที่เงินดีๆงานดีๆให้หนูหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ****