ผมว่าไม่เป็นปัญหาอะไรครับ ครูก็เป็นแค่คนๆนึงที่ทำงานแลกเงิน เหมือนอีกหลายๆอาชีพ
ไม่จำเป็นต้องยกยออะไรขนาดนั้น จากประสบการณ์ ถ้าเราทำตัวให้น่าเคารพ เด็กมันก็อยากเคารพเองแหละ
จะไปบังคับให้ต้องเคารพ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำตัวน่าเคารพก็ยังไงๆอยู่

พ่อแม่เค้าก็ เสียตัง ส่งลูกมาเรียน ไม่ได้เรียนฟรีๆ ซะเมื่อไหร่
จะให้เสียตังส่งลูกมาถูกกด ให้ต้องเคารพคนที่ไมาน่าเคารพก็ใช่เรื่อง

ความคิดนี้และที่คล้าย ๆ กันเป็นความคิดแบบตะวันตก การที่ จขกท. จะเข้าใจพวกมัน จขกท. ต้องมองมันผ่านแนวคิดของตะวันตกที่เน้นความเท่าเทียมกันของสถานะในความสัมพันธ์ระหว่างครู - เด็ก หรือ เด็ก - ผู้ปกครอง หากมองมันผ่านเลนส์ของตะวันออกมันจะดูค่อนข้างก้าวร้าวและ 'เนรคุณ'

ส่วนตัวมองว่าแนวคิดแบบนี้ถูกออกแบบมาเพื่อป้องกันการใช้อำนาจที่เกิดจากตำแหน่งแบบผิด ๆ และหันมาใช้อำนาจที่เกิดจากตัวบุคคลเอง ต้องยอมรับนะครับว่าสังคมไทยชอบพวกอำนาจอันเกิดจากตำแหน่งหรืออาชีพมากกว่าตัวตนหรือความรู้มาก ๆ เช่น ที่เจอกันปล่อย ๆ ก็พวกหน่วยราชการที่ชอบอวดเบ่งใส่ประชาชนหรือตำรวจก็ดี พวกนี้หากออกมาจากตำแหน่งที่ตัวเองอยู่มักจะไม่มีอำนาจใด ๆ แต่กลับมีอำนาจทันทีที่ตัวเองสวมหัวโขนและมักจะนำมาซึงการใช้อำนาจที่ผิด ๆ

สำหรับตำแหน่งครูนั้น ให้เอาพวกนี้มาคูณ 2 ครับ ครูนั้นเพียงลำพังเป็นแค่อาชีพ ๆ นึง คุณครูก็คือคนทั่วไปไม่ต่างจากพนักงานบริษัท แต่วัฒนธรรมการเคารพครูมันทำให้คน ๆ นึงมีอำนาจเมื่อสวมหัวโขนของอาชีพครูทันที เมื่อคนมีอำนาจในรูปแบบนี้ หากไม่มีจรรยาบรรกำกับ มักจะใช้อำนาจนั้นอย่างไม่ยั่งคิดหรือแบบเต็มที่เพื่อชดเชยความรู้สึกไร้อำนาจของตนในสังคมภายนอก นำมาซึ่งข่าวต่าง ๆ เกี่ยวกับครูลงโทษนักเรียนเกินเหตุอะไนแบบนี้อยู่เนื่อง ๆ ดังนั้นคำสอนที่ จขกท. ได้ยินคือการเปลี่ยนจากการเคารพในตำแหน่งมาเป็นการเคารพในตัวตนของคุณครูแทนเพื่อทำลายหรือป้องกันการใช้อำนาจในทางที่ผิดนั้นเอง

ผู้ปกครองก็เหมือนกันครับ หากผู้ปกครองทำตัวให้น่าเคารพ พวกเขาก็จะถูกเคารพจากลูกของพวกเขา หากลูกของพวกเขาไม่เคารพเขา หน้าที่ของพวกเขาคือไปพูดคุยกัยลูกเพื่อพยายามหาว่าพวกเขาต้องทำตัวแบบไหนและแก้ไขอย่างไรให้ดีขึ้น >>> ซึ่งเป็นความคิดที่เป็นตะวันตกมาก ๆ อาจจะเข้าใจยากหน่อย