แรกๆ แฟนเราดีมากเลย เป็นคนน่ารักพูดดี ใส่ใจเราตลอดเวลา  กินข้าวรึยัง นอนตอนไหน  บอกรักเราแทบทุกวัน ตอนนั้นที่เริ่มคบกันใหม่ๆ แฟนเราติดทหารต้องไปเป็นทหาร 1 ปี  เขาก็บอกให้เรารอ เราก็รอไปเรื่อยๆ จนครบ 1 ปี  เขาออกจากค่ายมาแล้วชวนเรามาอยู่ด้วย  ตอนนั้นคำถามเกินขึ้นในหัวเราเยอะมาก  มาอยู่ด้วยแล้วจะยังไงต่อ  ถ้าวันนึ่งเราเกินทะเลาะกัน  เขาจะเอายังไงกับเรา เพราะเราก็ตัวคนเดียวถ้ามันไม่เป็นแบบที่เราวาดฝันไว้ เรื่องมันจะจบลงแบบไหนเราคิดมาตลอดเลย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจมาอยู่กับเขา  ช่วงแรกก็ดีนะ เราว่ามันโอเคเลย☺️
         เวลาผ่านไป เกือบจะ 1 ปีแล้วที่มาอยู่กับเขาเร็วมาก  ช่วงเดือนแรกที่มาอยู่เราก็พยายามหางานทำเพื่อที่จะไม่ได้เป็นภาระเขามากเกินไป    แต่ก็ยังไม่มีที่ไหนเรียก ไปสัมภาษณ์แล้วก็เงียบ จนบริษัทที่แฟนเคยทำงานมีตำแหน่งว่าง เขาเลยฝากงานกับหัวหน้าเก่าเขาให้เราทำที่บริษัทนั้น  แต่บอกตรงๆเลยนะ คือเราไม่ค่อยชอบงานแถมยังไม่มีประสบการอีกช่วงแรกของการทำงานกลับมาแทบนั่งร้องไห้ทุกวันแต่เราก็ไม่ค่อยพูดให้แฟนฟังหรอกนะ ว่าเจออะไรมาบ้างที่ทำงาน เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเราเลือกอีก จนทุกวันนี้ทำงานผ่านมาเกือบห้าเดือนละ เราก็ยังคิดอยู่เลยว่างานมันไม่เหมาะกับเรา  แต่เราก็พยายามทำงานเต็มที่ละนะ
         อยู่มาวันนึ่งเราทะเลาะกับแฟน  ไม่พูดกันเลย เราอึดอัดมากไม่รู้จะไปคุยกับใคร เรามีเพื่อนสนิทคนนึ่งสนิทมากๆคุยกันได้ทุกเรื่อง  เราเลยพูดให้เพื่อนฟัง(คุยกันในแชท) ก็บอกไปว่ามันเป็นมายังไงทะเลาะกันแล้วจะเอาไงต่อ ก็ปรึกษาเพื่อนไป ด้วยความที่น้อยใจเราเลยระบายให้เพื่อนฟัง แล้วมีประโยคนึ่งที่เราพูดกับเพื่อนว่า "แล้วจะให้เรามาอยู่ด้วยตั้งแต่แรกทำไม"  เพื่อนก็พยายามปลอบ ว่า" มันเป็นเรื่องของคนสองคน มันเองก็คนนอกคงเข้ามายุ่งเกี่ยวอะไรด้วยไม่ได้ ค่อยๆคิดค่อยๆทำ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง"  เราก็ได้แต่บอกว่า"จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผลออกมาเป็นแบบไหนคงต้องยอมรับมันแบบนั้น"   เราทำอะไรไม่ได้ได้แต่นั่งร้องไห้ ซึ่งแฟนเราก็ไม่ได้สนใจเลย ร้องก็ร้องไป  เราพยายามเข้าหาเต็มที่แล้วนะชวนคุยก็แล้วกอดเขาก็แล้ว เขาก็ทำเมินใส่  สุดท้ายเรื่องนี้เราง้ออยู่หลายวันเขาถึงยอมคุยด้วย  คิดว่าเรื่องมันจะจบแล้วแต่เราบังเอินไปเปิดเจอแชท ที่เขาคุยกับเพื่อนเขาตอนที่เราทะเลาะกัน  ปกติเราก็ไม่เคยเช็คมือถือแฟนเลยนะ ไม่เคยยุ่งเลย  วันนั้นบังเอินไปเห็น  เขาบอกว่าเขาอ่ะหางานให้เราทำดีๆก็ไม่อยากทำ อย่าไปทำโน่นทำนี่  ไอ้เรื่องที่ทำโน่นทำนี่ เราแค่คิดแล้วก็พูดให้เขาฟังเฉยๆนะว่าอยากทำแต่ก็ไม่ได้ทำหรอกเพราะมันไม่มีโอกาสทำ  เรื่องที่บอกว่าเราไม่อยากทำงานที่เขาหาให้ยังไม่สะดุดและฝั่งใจจำ เท่ากับคำที่เขาพูดกับเพื่อนว่า "คิดผิดหรือคิดถูกที่เอาเรามาอยู่ด้วย"  คำๆนี้มันยังวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอดเลยถึงแม้มันจะผ่านมาแล้ว  พยายามลืมๆมันไปแล้วนะ  แต่ทุกครั้งที่น้อยใจทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เหมือนมีอะไรมาจี้ให้คำๆนี้มันวนกลับมาให้เราคิดตลอดเลย  
     ช่วงหลังๆมาเรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยเข้าใจแฟนเรา  เหมือนที่เรารู้สึกเข้าใจกันเมื่อก่อน  กลายเป็นว่าเรามีอะไรกลุ้มใจก็ไม่กล้าปรึกษา แทนที่เราจะเล่าให้แฟนฟังก่อน กลับเป็นว่าเราไปเล่าให้เพื่อนสนิทเราฟังสบายใจกว่าอีก  เพราะไม่รู้ว่าถ้าเล่าให้แฟนฟังแล้วผลที่กลับมาจะดีหรือร้าย  ถ้าเกิดเล่าให้ฟังแล้วกลายเป็นว่าเราแบบนั้นแบบนี้อีก  ทะเลาะกันอีก  ก็กลายเป็นเราที่เป็นฝ่ายเสียน้ำตาคนเดียว  
      บางวันเราเดินตามเขาแทบไม่ทันไม่รู้ว่าเบื่อหรืองอนเรื่องอะไรเราทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า  เดินหางเป็นสิบเมตร เราหยุดซื้อของก็ไม่เคยที่จะมองเราเลย  ว่าเราเดินตามทันหรือเปล่า😔  เวลาทำอะไรผิดก็พูดไม่ค่อยถนอมน้ำใจเลย  มีวันนึ่งเราคิดอะไรอยู่ไม่รู้  เราเม่ออะ แล้วแฟนซื้อของเลยบอกให้เราจ่ายตังค์ให้ แต่ตอนนั้นยืนเม่ออยู่เลยไม่ได้ยิน  เขาทำหน้าซีเรียสใส่เราแล้วก็พูดว่า "จ่ายตังค์ ยืนเอ๋อเร๋ออยู่ได้"  เอาจริงๆเสียใจนะเว้ย😔  มันไม่ใช่คำพูดที่แบบหยอกหรืออะไรเลยนะ มันเหมือนโดนด่าอ่ะ  แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะพยายามลืมๆมันไปแล้ว(แต่ก็ยังจำได้อยู่ดี)   หลังๆมาอย่าว่าแต่บอกรักเลย  แม้แต่คำว่ากินข้าวยัง เรายังไม่ได้ยินเลย  
        เรื่องน้อยใจเราเยอะมากเลยนะบางที่ก็ไม่รู้ว่าจะเล่าให้ใครฟังดี  อยู่กับผู้คนมากมาแต่ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว   บางวันก็นั่งเม่อคิดเรื่องราวเดิมๆที่เคยผ่านมาคนเดียวเพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
       แล้วเราจะยังไงต่อหละคราวนี้  แต่ก็ยังยืนยันที่จะทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดผลมันจะออกมาแบบไหนจะได้ไม่เสียใจทีหลังเพราะเราทำดีที่สุดแล้ว  ความอดทนของคนเรามันก็มีขีดจำกัดนะ  ต่อไปนี้ก็ใช้ชีวิตแบบระวังพยายามไม่ให้เกิดการทะเลาะกันให้ได้มากที่สุด เพราะถ้าทะเลาะกันสุดท้ายก็เป็นเราที่เสียน้ำตา ซึ่งเราแทบไม่รู้เบยว่าเขารู้สึกอะไรรึเปล่ากับเรื่องที่ทะเลาะกันแล้วเห็นน้ำตาของเรา
      เราแค่หาพื้นที่เล็กๆในการระบายความรู้สึกนะ ไม่รู้จะคุยกับใคร  เพื่อนสนิทบางที่ก็ไม่อยากเล่าให้เขาฟังหรอกเพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา 😌  ใครเหงาเป็นแบบเรา หรือมีความเห็นแบบไหนคุยได้นะ