ตามหัวข้อข้างบนเลยค่ะ คือเราอายุ23ปีเราทำงานเป็นนิติบุคคลฯอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่ง เงินเดือน13,000/ด.หักลบค่าจิปาถะแล้วได้อยู่ที่12,000/ด.ไม่มีโอทีค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนของเราคือ (มีให้ลูก2000 น้องอายุ5ขวบ) ค่าบัตรเครดิต1500 ค่าเน็ต+เน็ตโทรศัพท์ 800 ค่ารถมอไซค์ผ่อนเดือนละ 4000 ค่าของใช้ภายในบ้านในแต่ละเดือนๆละ1000 ค่ากิน+น้ำมันรถมอไซค์3200มีใช้ทั้งเดือนและให้แม่ตัวเอง 500-1000บาท(ให้แม่แต่ละเดือนจะให้ไม่เท่ากันเดือนไหนถ้าค่าใช้จ่ายไม่เยอะก็ให้เยอะ) ส่วนเรื่องบ้านเราอยู่กับแม่เลยไม่มีค่าบ้านน้ำ+ไฟแม่เป็นคนรับภาระค่ะคือเรารู้สึกท้อกับเงินเดือนและกับชีวิตที่เจออยู่ในตอนนี้หรือเพราะเรากดดันตัวเองจนเยอะเกินไปหรือเปล่า เรามีลูก1คนคือเราเป็นที่คิดเสมอว่าเราจะต้องอะไรสักอย่างเพื่อให้ลูกตัวเองอยู่สบายหางานที่มั่นคงกว่านี้ ต้องมีอะไรเป็นหลักเป็นฐานคือให้แต่ละเดือนเงินไม่พอใช้ เราเครียดมากๆว่าจะออกจากงานไปหาทำงานที่ไหนดีที่ได้เงินเยอะกว่านี้ เพื่อนๆรุ่นเดียวกันมีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งมีบ้านมีรถใช้กันหมดแล้ว มองย้อนดูตัวเราเอง ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย เราร้องไห้กดดันตัวเองมากว่าเมื่อไหร่จะมีแบบคนอื่นๆเขา เรายังค้นหาตัวเองไม่เจอว่าเราชอบทำอะไร บางวันทะเลาะกับแม่ตัวเอง แม่พูดออกมาคำหนึ่งว่า ไม่เคยได้กินเงินกับเราเลย เพราะเราให้แม่ 500-1000บาท เรารู้สึกแย่มากๆและดูไร้ค่าเพราะเราหาได้แค่นี้จริงๆและยิ่งในยุคแบบนี้ด้วย เราควรจะทำยังไงดี