จากวิกกฤตต่างๆที่เข้ามาหลายอย่างหลายคนตั้งคำถามทำไมประเทศไทยไม่พัฒนาซะทีและโทษในสิ่งต่างๆด้อยค่าประเทศในสิ่งต่างๆมากมายโดยที่เราไม่เคยโทษตัวเราเองกันก่อนเลย ถ้าเราตั้งประเด็นว่าทำอย่างไรประเทศถึงจะเปลี่ยนจากประเทศกำลังพัฒนาเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วมาศึกษาจากผลที่เคยเป็นไปได้แล้วนั้น เราอาจจะต้องกลับไปศึกษาดูที่บทเรียนในอดีตได้หรือไม่ บทเรียนที่ประเทศไทยพัฒนาอย่างก้าวกระโดดจากประเทศด้อยพัฒนากลายเป็นประเทศกำลังพัฒนาได้ แตกต่างจากเพื่อนบ้านรอบๆเรามีจุดเริ่มต้นจากผู้นำคนไหนและใช้วิธีการใด และหลังจากนั้นทำไมมันยังไม่เปลี่ยนเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วทั้งที่ผ่านมากว่า 30 ปีแล้ว อย่าเพิ่งให้ใครเอาคำพูดและวิสัยทัศน์อันสวยหรูในผลงานอันฉาบฉวยมาอวดอ้าง แล้วเอาผลงานของผู้อื่นมาเป็นผลงานของตัวเองแล้วก็เชื่อเขาทั้งหมดโดยไม่ได้หาว่าใครมีผลงานอะไรบ้างให้ดี อย่างหนึ่งอาจต้องเข้าใจด้วยว่า ข้อเสียของการทำให้ประเทศพัฒนาอย่างก้าวกระโดดที่ผ่านมามันต้องเริ่มจากการสร้างโครงการลงทุนระยะยาว ใช้เงินมหาศาล และข้อเสียของคนที่เขาตั้งใจทำงานโครงการลักษณะนี้ให้ประเทศที่ผ่านมาอาจเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดยกย่องผลงานตัวเองกัน จึงทำให้เป็นช่องโหว่ในการเอาเรื่องต่างๆจากฝ่ายตรงข้ามมาโจมตีในภาพลักษณ์เพราะมันไม่เห็นผลงานในระยะสั้นถึงตัวประชาชนมากนักในช่วงที่ดำรงตำแหน่ง ด้วยเกมการเมืองของฝ่ายตรงข้ามที่มุ่งหวังแต่ชัยชนะ ไม่ได้คิดถึงผลประโยชน์ของประเทศเป็นที่ตั้ง จึงอาจจะแปลความได้หรือไม่ว่า คนที่เข้ามาทำโครงการระยะยาวนี้ได้อาจเป็นผู้นำที่ต้องยอมทนโดนด่าทอได้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนแม้กระทั่งคำชมใดๆที่ควรจะได้ไปถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะต้องใช้ความรู้ความสามารถของเราโดยไม่ให้อคติมาบดบังความคิดที่มีเหตุมีผลตามข้อมูลที่แท้จริงในการเลือกผู้นำของเรา
        อย่างไรก็ดี ท่านทั้งหลายเป็นผู้ที่ถูกพัฒนาแล้วโดยการเรียนรู้ตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน จงใช้ความสามารถในการ คิด วิเคราะห์ แยกแยะ บทเรียนในอดีตให้ดี เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติให้ได้มากที่สุด เพื่อลูก เพื่อหลาน สืบไป ถ้าพวกเราคนไทยศึกษาบทเรียนในอดีตให้ดี แล้วรู้ว่าอดีตไม่ได้มีไว้แก้ไขและแก้ตัวแต่อดีตมีไว้เป็นเพียงบทเรียนให้กับปัจจุบันเท่านั้น ถ้าวิเคราะห์ได้ดีแล้วประเทศมันอาจจะพัฒนาในแบบอย่างที่พวกเราอยากจะให้เป็น ถ้าประเทศร่ำรวยแล้วคุณภาพชีวิตเราจะดีเอง ต้องอดทนให้มากๆอย่าเปลี่ยนใจอะไรง่ายๆเพราะต้องทำโครงการลงทุนระยะยาวตอนที่เรากำลังสร้างตัวให้มั่นคง แต่ถ้าเราทำแล้วมันไม่พัฒนาตามที่เราต้องการก็ต้องโทษที่ตัวพวกเราเองที่เลือกเขาเข้ามาบริหารประเทศ จงยอมรับผลคำตัดสินจากการเลือกตั้งของพวกเราคนไทยด้วยกันเพื่อธำรงไว้ซึ่งประเทศแห่งความสงบสุข และต้องเข้าใจด้วยว่าไม่มีใครมีความสามารถคาดเดาอนาคตได้อย่างแม่นยำ วันใดคนที่เราเลือกมาถูกจับได้ว่าเข้ามาโกงภาษีประชาชนอย่างที่ไม่น่าให้อภัยและมีหลักฐานชัดเจน แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาไม่ได้มาทำงานเพื่อคนไทยอย่างใจจริง จงถีบหัวไล่ส่งมันไปอย่างไม่ให้เหลือเยื่อใยดีอย่าจมปลักไปกับพวกมันอีก แล้วประเทศจะพัฒนาในแบบของพวกเราคนไทยไปด้วยกัน
         สุดท้ายถ้าคนไทยดูถูกกันเองว่าเรายังไม่พัฒนา ยังพอน่าให้อภัยได้เพราะเราคือคนไทยด้วยกัน แต่ถ้าต่างชาติต่างด้าวมาดูถูกเรา เราจะให้อภัยตัวพวกเรากันเองได้อีกไหมที่ประเทศเรายังไม่พัฒนาไปไหนด้วยเหตุแห่งความขัดแย้ง เพราะด้วยสถานการณ์ตอนนี้ ที่อาจเห็นได้หรือไม่ว่าผู้นำเสนอการแก้ไขความขัดแย้งตอนนี้มีแต่สร้างเงื่อนไขโดยยังหาวิธีแก้ไขความขัดแย้งไม่ได้ ทั้งที่เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าการแก้ไขความขัดแย้งต้องหา “จุดร่วม” เริ่มต้นการแก้ไขที่ “ยอมรับได้ทั้ง 2 ฝ่าย“ แต่ทำไมเขาไม่ทำตามบริบทแห่งความจริงนี้ จนเป็นต้นเหตุให้ผู้คนที่คิดได้เริ่มมองว่าพฤติกรรมแบบนี้เป็นพฤติกรรมของเด็กที่เรียกร้องอยากได้ของเล่นจากผู้ปกครองที่ยังไม่ยอมซื้อให้ ยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอที่จะเป็นผู้นำการก้าวผ่านปัญหานี้ไปได้เลยแม้แต่น้อย ทำให้ต้องมานั่งคิดว่าเราจะสู้แก้ไขปัญหานี้เลยได้ไหม โดยยอมเป็นเด็กที่อาจจะก่อความรำคาญและโดนแรงต้านกลับมามากมายไปด้วยในสายตาผู้คนที่เป็นพลังเงียบที่ไม่ได้อยากทำให้เกิดประเด็นนี้ หรือว่าเราจะยอมอดทนรอเนื่องจากตอนนี้ยังอาจเสียเปรียบคู่ต่อสู้อยู่เพื่อรอเวลาที่มีผู้นำที่มีวิสัยทัศน์ในแบบที่มีโอกาสได้เปรียบในการแก้ปัญหานี้ได้จริงก่อนจึงจะได้ใจจากพลังเงียบไปในการยืนหยัดบนความถูกต้องนี้อย่างชาญฉลาด โดยสถานการณ์ตอนนี้หลายคนเห็นได้แล้วว่าอาจทำได้แค่ให้โอกาสประเทศได้มีจุดกำเนิดการพัฒนาแบบก้าวกระโดดให้เป็นความหวังใหม่ที่จะเปลี่ยนประเทศเราเป็น “ประเทศที่พัฒนาแล้ว” เหมือนอย่างที่เคยทำได้แล้วตอนที่เรายังเป็นประเทศด้อยพัฒนา
                                 ด้วยรักและหวังดี